Penalty

22

Hoofdstuk 22

'Waarom liep je net weg?' Maaike was naar haar toegelopen.

'H-hij st-tond daar met een ander,' snikte Laura.

'Je bedoelt Matthijs, neem ik aan?'

Ze knikte.

'Ah, Lau, kom hier,' Maaike omhelsde haar beste vriendin.

'I-ik dacht-t dat het wed-derzijds was,' de tranen bleven stromen.

'Word eerst rustig, dan praten we daarna verder.'

'Maar, Lau, je weet zeker dat het Matthijs was?'

'Ja, zelfs Carel dacht dat hij het was.'

'Is het gezellig met Kaj?' veranderde van onderwerp.

'Jazeker,' antwoordde Maaike.

'Ga maar weer terug naar je nieuwe lover. Ik red mezelf wel hier.'

'Hij is mijn lover niet!' schreeuwde Maaike na.

'Jaja, dat zeg je elke keer als je een leuke jongen hebt ontmoet.'

Laura ging aan de zijkant staan, zodat ze de drukte een beetje ontvlucht was.

'Hey, Lau,' glimlachte Matthijs, die naast haar tegen de muur ging staan.

'Rot op!' Ze draaide haar hoofd weg van hem.

'Wat doe je ineens raar?' vond Matthijs.

'Oh, nou wordt het helemaal mooi,' riep Laura uit, 'ík doe raar? Laat me niet lachen, Matthijs.'

'Ja, jij doet raar, ja. Wat heb ik je in vredesnaam misdaan?'

'Volgens mij weet jij dondersgoed waar ik het over heb,' lachte ze cynisch.

'En wat heb ik dan volgens jou gedaan?'

'Vraag dat maar aan dat wijf van je,' reageerde ze, terwijl ze een cola bestelde.

'Over welk wijf heb jij het?' Met gefronste wenkbrauwen staarde hij haar aan.

'Waar je mee stond te dansen.'

'De enigen waarmee heb staan dansen vanavond, waren Donny en Frenkie. Dat zijn beide geen vrouwen, dus ik heb werkelijk waar geen idee over wie jij het hebt.'

Had ze het dan toch verkeerd gezien?

'Ik denk dat jij het niet goed gezien hebt,' grijnsde Matthijs.

'Het spijt me, Matt. Ik dacht dat jij het was,' verontschuldigde Laura zich. Ondertussen schaamde ze zich dood. Nu moest hij natuurlijk wel op haar afgeknapt zijn, omdat ze had laten blijken dat ze snel jaloers werd. Ze leek ook nooit geluk te hebben in de liefde. Waarom zat het haar niet één keertje mee?

'Eigenlijk vind ik het best schattig,' gaf Matthijs toe, toen hij een stap richting Laura deed.

'Heb je anders zin om nu te gaan dansen, of moet ik een ander meisje uitzoeken? Maar deze keer dan echt,' grinnikte Matthijs.

'Ja,' glimlachte ze. 'Ik bedoel om met je te dansen, niet om je te zien met een ander meisje.'

'Dat begrijp ik.'

Matthijs pakte Laura's hand vast en trok haar de dansvloer op.

Ze legde haar armen rond Matthijs zijn nek.

Matthijs boog zich naar Laura toe.
'Wist je dat je leuk bent?' hoorde hem in haar oor fluisteren.

Meende hij dit? Het was haar niet vaak overkomen dat ze complimentjes kreeg van mannen, mede doordat Laura regelmatig verlegen werd in de buurt van mannen. Maar bij Matthijs had ze daar gaan last van. Hij was anders. Hij was leuk.

Ze wist niet hoe ze moest reageren, dus haalde Laura simpel haar schouders op.

'Kom op, Lau. Niet zo verlegen. Normaal gesproken ben je ook niet verlegen!'

'Hoe wil je dan dat reageer als ik zo'n opmerking van jou naar mijn hoofd krijg?' gniffelde ze nerveus.

'Dat je in ieder geval iets zegt, zou fijn zijn,' antwoordde Matthijs.

-

'Goedemorgen, schoonheid,' werd er in haar oor gefluisterd.

'Hmm,' mompelde Laura slaperig, terwijl ze haar ogen opende.

'Hèhè, eindelijk is de schone slaapster wakker,' lachte Matthijs. 'Ik heb een ontbijt voor ons gemaakt.' Hij wees op het dienblad op het nachtkastje.

'Lief van je,' glimlachte ze. 'En uiteraard lekker.'

'Dus ik ben lief én lekker?' grijnsde Matthijs.

'Ik had het meer over het ontbijt,' nu was het Laura die grijnsde.

Matthijs trok een pruillip. 'Ben ik niet aantrekkelijk genoeg?'

'Heb je mij dat horen zeggen? Nee, ik zei alleen dat ik het op dit moment over ontbijt had.'

'Heb je het overleefd mijn keuken? En waren de meiden al wakker?' wilde Laura weten.

'De keuken was een beetje rommelig van gister, maar die heb ik voor je opgeruimd nadat ik zelf koffie had gezet. Ik moet toegeven dat ik het meeste bij de bakker heb gehaald,' vertelde Matthijs.

'Voor zover ik weet, lagen Celeste en Maaike nog in een diepe slaap. Maar misschien zijn ze opnieuw hun bed ingedoken, dat kan heel goed, aangezien het al twee uur geweest is.'

'Oké, oké, laten we maar gauw beginnen aan het ontbijt, anders wordt de koffie koud,' stelde hij voor.

'Ik heb trouwens ook croissantjes, ze zijn warm.'

'Ziet er goed,' complimenteerde ze.

'Heb je het nu alweer over mij?'

'Ik wil je niet opnieuw beledigen. Goed, ik heb honger. Mag ik een croissantje van je?'

'Maar dan in ruil voor...'

'In ruil voor wat?' viel Laura hem in de rede.

'Eén kusje,' eiste Matthijs, terwijl hij met een glimlach haar aankeek.

Hij streek een pluk uit haar haar en drukte zachtjes zijn lippen op die van Laura.