The Vampires [Book 1]

Κεφάλαιο 12

"Άρια... Είμαι σίγουρη για αυτό που είδα" της λέω.
"Μπορεί να μην είδες καλά... Και εγώ δεν κατάλαβα ποιος από τους δύο χτύπησε... Κάναμε λάθος... Ξεχασε το" μου λέει η Άρια.
"Δεν μπορώ.... Είμαι απόλυτα σίγουρη για αυτό.. ξέρω πολύ καλά τι είδα.... Άρια" της λέω.
"Άρια... Πόσο καιρό μένει εδώ ο Τάιλερ;" Ρωτάει η Τζένα.
"Λίγο λιγότερο από 3 χρόνια" απαντάει η Άρια.
"Αδύνατον" λέει η Τζένα.
"Τζένα τι έγινε;" Την ρωτάω.
"Εχθές... Ήμουν με την μαμά μου στο Μπρίστολ... Και ξαφνικά εμφανίστηκε ο Τάιλερ... Η μαμά μου τον αναγνώρισε αμέσως... Όμως όταν την ρώτησα που τον ξέρει μου είπε ότι ζούσε εδώ όταν εκείνη ήταν 17" μου λέει η Τζένα.
"Τι;" Την ρωτάω.
"Ναι.. αλλά μάλλον θα τον μπέρδεψε με κάποιον άλλον... Δεν εξηγείται αλλιώς... Βασικά σίγουρα τον μπέρδεψε με άλλον" λέει η Τζένα.
"Πρέπει να φύγω" λέω στα κορίτσια και φεύγω τρέχοντας χωρίς να προσλάβουν να πουν κάτι.
Μπήκα στο αυτοκίνητο μου και πήγα γρήγορα στο σπίτι του Τάιλερ.
"Γεια..."
"Όχι τώρα Ντέιμον"λέω απότομα όταν μπαίνω στο σπίτι.
"Νευράκια;" Με ρωτάει.
"Πού είναι ο Τάιλερ;" Τον ρωτάω.
"Εδώ είμαι" λέει
"Θέλω να μου πεις αυτή την στιγμή τι τρέχει με εσένα" του λέω.
"Τι εννοείς;"με ρωτάει.
"Τάιλερ χτυπάς χωρίς να έχεις καμία πληγή....δεν μπαίνεις ποτέ στο σπίτι αν δεν σου πω να μπεις μέσα .. μου κάνεις δώρο ένα μυστηριώδες βραχιολάκι και η μαμά της Τζένας σε ξέρει από τότε που ήταν 17... Τι τρέχει με εσένα;" Τον ρωτάω.
"Ίζαμπελ" λέει μόνο.
"Τάιλερ" του λέει ο Ντέιμον.
"Θα μου πει κάποιος τι συμβαίνει εδώ;" Τους ρωτάω.
"Όχι... Δεν σε αφορά... Είναι όλα βγαλμένα από το μυαλό σου..... Πήγαινε να κοιμηθείς και μετά θα είσαι μια χαρά' μου λέει ο Ντέιμον.
"Ντέιμον Σταμάτα να μου φέρεσαι σαν να είμαι καθυστερημένη.. ξέρω πολύ καλά τι λέω"
"Ντέιμον... Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα" του λέει ο Τάιλερ.
"Και φταις εσύ για αυτό" λέει ο Ντέιμον και εξαφανίζεται με μιας.
"Πώς... Πώς το έκανε αυτό;" Ρωτάω τον Τάιλερ.
"Είμαι βρυκόλακες Ίζαμπελ" μου λέει.
"Είναι τρελό... Όλοι προσπαθούσατε να μου πείτε ότι αυτό είναι μύθος" του λέω.
"Ναι... Αλλά δεν είναι... Απλά όταν οι άνθρωποι ξέρουν... Κινδυνεύει το είδος μας... Για αυτό πρέπει να μου υποσχεθεις ότι δεν θα πεις τίποτα σε κανέναν'' μου λέει.
"Πώς μου ζητάς κάτι τέτοιο;" Τον ρωτάω.
"Σε παρακαλώ" μου λέει.
"Κάτσε... Και τους φόνους; Εσύ τους έκανες;" Τον ρωτάω.
"Όχι... Όχι...με τίποτα" μου λέει.
"Ο Ντέιμον;" Τον ρωτάω.
"Υποψιάζομαι πως ναι" μου λέει" εγώ δεν πίνω ανθρώπινο αίμα χρόνια τώρα" μου λέει.
"Χριστέ μου" λέω.
Δεν πιστεύω σε ότι ακούω..  αυτό είναι τρελό.. είναι .... βρυκόλακες.
"Δεν ξέρεις τίποτα για εμάς Ίζαμπελ" μου λέει.
"Ξέρω ότι ο Ντέιμον είναι δολοφόνος..  αυτό αρκεί" του λέω.
" Όχι .. εννοώ όλα αυτά που είπες... Για τις πληγές και το ότι δεν μπαίνω ποτέ σε σπίτι χωρίς να με προσκαλέσουν" μου λέει.
"Ναι... Τι;" Τον ρωτάω.
"Το αίμα  του βρυκολακα είναι θεραπευτικό... Μπορεί να θεραπεύσει τα τραύματα των ανθρώπων.... Και... Ένας βρυκόλακας ποτέ δεν μπαίνει η απρόσκλητος σε ένα σπίτι..  και να θέλει δεν μπορεί... Είναι κάτι ένα μαγία που τον εμποδίδει να περάσει από την πόρτα του σπιτιού χωρίς να έχει προσκληθεί μέσα" μου λέει.
"Αυτό είναι τρελό" του λέω.
"Τρελό αλλά αληθινό" μου λέει.
"Γιατί ο Ντέιμον σκοτώνει κόσμο και εσύ όχι;" Τον ρωτάω.
"Ευχαρίστηση δική του και ... Φρέσκο αίμα... Με το φρέσκο αίμα έχεις περισσότερη δύναμη" μου λέει.
"Είστε βρυκόλακες... Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω" του λέω.
"Υποσχεσου μου ότι δεν θα το μάθει κανείς" μου λέει.
"Σύμφωνοι αλλά εγώ θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ" του λέω.
"Ίζαμπελ δεν είναι ανάγκη να με φοβάσαι" μου λέει.
"Ο αδερφός σου σκοτώνει κόσμο..... Πώς ξέρω ότι δεν θα κάνεις και εσύ το ίδιο;" Τον ρωτάω.
"Δε θα το κάνω" μου λέει.
" Θέλω τον χρόνο μου Τάιλερ... Αλήθεια" του λέω και φεύγω από το σπίτι του.
Μπήκα στο αυτοκίνητο μου και Απομακρύνθηκα. Γύρισα στο σπίτι μου... Ήθελα χρόνο να σκεφτώ.
"Ίζαμπελ;" Ακούω την φωνή της Άλισον.
"Ναι" της λέω.
"Όλα καλα;" Με ρωτάει.
"Ναι...αλλά είχα έναν μικρό καυγά με τον Τάιλερ" της λέω .
"Είναι όλα καλά;" Με ρωτάει.
"Δεν ξέρω... Θέλω απλά λίγο χρόνο να σκεφτώ κάποια πράγματα" της λεω.
" Είναι καλό παιδί... Να το θυμάσαι αυτό"μου λέει.
"Ναι... Το ξέρω" της λέω..
Στην πραγματικότητα δεν το ξέρω.. νόμιζα ότι τον ήξερα αλλά τελικά έκανα λάθος. Και ο Ντέιμον... Αυτός που νόμιζα ότι κατά βάθος ήταν καλός είναι τελικά ένας δολοφόνος.
Πόσα να αντέξω σε μια μέρα.
"Πάω να κάνω ένα μπάνιο και να ξαπλώσω" της λέω και πάω πάνω..  μπήκα έκανα ένα ζεστό μπάνιο έβαλα τις πυτζάμες μου και ξάπλωσα. Δεν νομίζω ότι μπορώ να διαχειριστώ όλα όσα έγιναν σήμερα.

______________________________________________

Χεϋ

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά..

Τελικά έμαθε την αλήθεια... 

Πώς θα είναι στην συνέχεια μετά από αυτό;

Θα θέλει να συνεχίσει να είναι με τον Τάιλερ η από φόβο θα τον διώξει μακριά της;

Τι θα κάνει ο Τάιλερ για να φτιάξει τα πράγματα μεταξύ τους και πια θα είναι η στάση του Ντέιμον σε όλο αυτό;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λέμε σύντομα.

Φιλάκια πολλά 💋💋💋💋💋💋💋💋💋