Magiërs van Avalon

004 || De beschermheilige bij de Chalice Well

Daves ogen deden pijn. Hij wilde ze openen, maar dat ging niet. Zijn oogleden leken wel vastgeplakt te zitten. Ook voelde hij pijnlijke steken bij zijn ribben.

Wat was er gebeurd? Hij kon zich vaag een paar dingen herinneren. Ze hadden de troon van Arthur gevonden en zijn staf. En toen dook er ineens een schubachtig wezen op. Dat wezen... het was een vrouw geweest...

Dave kreeg eindelijk zijn ogen open. Geschrokken sprong hij overeind. Er droop iets van zijn gezicht af. Hij wreef er met een hand overheen en zag dat het wit slijm was. Ieuw, dat was smerig! Was dat slijm afkomstig van dat wezen?

Hij keek om zich heen. Lyndi was nergens meer te zien. Hij was helemaal alleen in de hal. Ze had hem verlaten, samen met het wezen.

Dat wezen dat op het laatst veranderde in een vrouw. Met rood haar. En hij kende die vrouw. Hij had haar eerder vandaag gezien. Ze had hem gewaarschuwd. En nu was ze zelf in een monster veranderd? Hoe was dat mogelijk?

Het was duidelijk dat hij nog veel dingen niet wist. En dat Lyndi vast een boel antwoorden kon geven. Maar waar was ze naartoe? En hoeveel tijd was er verstreken? Hij had het gevoel dat hij uren op de grond had gelegen.

Nadenkend verliet hij de grot. Op de grond was een slijmspoor te zien. Het ging richting de uitgang. Dave vermoedde dat het wezen Lyndi had meegenomen. Of beter gezegd haar dochter, want dat wezen was natuurlijk de moeder van Lyndi. Hoe vreemd dat ook mocht klinken.

Buiten was het al donker geworden. Gelukkig maar, dat betekende dat er ook geen toeristen meer in de omgeving waren.

Onderweg bleef Dave aan Lyndi denken. Hopelijk ging het goed met haar. Maar hij dacht ook aan de laatste dingen die ze had gezegd. De Chalice Well. Misschien kon hij daar meer vinden. Hopelijk ook antwoorden op dit vreemde mysterie. Want dat was. Een groot mysterie waar hij ineens deel van was gaan uitmaken. Zonder dat hij het wilde. En eigenlijk wilde hij ook niets liever dan ermee kappen. Want wat had het voor zin? Lyndi was er toch niet meer. Ze was waarschijnlijk terug naar Avalon gegaan, samen met haar monsterachtige moeder.

Die dingen in zijn hoofd klonken niet goed. Ze klonken wreed en zo was hij helemaal niet. Natuurlijk gaf hij om Lyndi en hij wilde uitzoeken wat er met haar gebeurd was. Ze was hem tenslotte helemaal vanuit Avalon komen opzoeken. Dat doe je alleen maar als het echt belangrijk is en de nood hoog is.

Avalon. Dat woordje hoorde Dave al sinds zijn geboorte. Nu hij erop terugkeek, leek het bijna alsof zijn hele leven eromheen was gebaseerd.

Hij kwam nog maar een paar mensen op straat tegen. Niemand zei iets. Het was net alsof ze hem niet zagen. Alsof hij een geest was. Zo voelde hij zich ook vaak hier. Er waren maar een paar mensen die hem echt opvielen. Zoals zijn goede vriendin Kelly. Maar zij was vorig jaar verhuisd en hij had nooit meer iets van haar gehoord. Haar kon hij altijd alles vertellen.

Het landgoed waar de Chalice Well zich bevond was afgesloten en dat betekende dat Dave moest inbreken. Nu had hij daar niet meer zoveel moeite mee, want hij had de afgelopen uren al genoeg dingen beleefd die zijn kijk op de wereld voorgoed hadden veranderd.

Hij klom over het hek waar een bordje boven hing. Chalice Well stond er. Hij liep verder over een breed pad, met aan beide kanten prachtige bloemperken.

Er brandde nauwelijks licht, dus Dave moest goed kijken waar hij liep. Gelukkig wist hij de weg. De echte bron bevond zich namelijk een stuk verder dan de plek waar toeristen water konden pakken. Vanaf hier kon hij ook de toren zien, op de heuvel. Het zag er nu onheilspellend uit, als een eeuwenoude wachter die hem terugriep.

Er lag een deksel op de bron, dat Dave zorgvuldig optilde. Het water voelde koud. Dave had geen idee wat hij nu moest doen. Lyndi had alleen maar de bron genoemd. Meer niet. Nu hij hier was, voelde hij zich stom. Wat had hij verwacht? Dat zich zomaar een nieuwe aanwijzing aandiende? Het was natuurlijk de bedoeling geweest dat hij hier met Lyndi naartoe zou komen. Niet alleen.