Chapter 15.2
Anjenette's POV
Hindi ako makaget-over sa kahapon. Aish!
Nakakainis talaga yung DORA PAINTING na yun T ^T
May pasok na naman ngayon. I did my daily morning rituals Kain, ligo, hingi ng pambaon kay Tita, tapos aalis ng bahay. Same old routine.
Nakakasawaaaaa. Kelan kaya madadagdagan 'to?
Gusto ko mapalitan ng KAIN, LIGO, ANTAY NG SUNDO NA SI JOHAAAAN MYLABS PARA SABAY PUMASOK SA SCHOOL. >\\\<
Esh. Tama na nga daydreaming! MATUTUPAD DIN YAAAAAN *u*
"Tita, alis na po ako ha?" sigaw ko kay tita na nasa taas.
"Osige. Ingat ka An-an. Wag ka masyado magpagabi ha." -Tita
"Opo na tita. Sige po. Malelate na ako. :D."
Tapos umalis na ako ng bahay. Sumakay na ako ng tricycle tapos lakad hanggang sakayan ng jeep. Wooosh~ Nakakapagod maglakad papunta sa sakayan!
S-share ko sainyo ang hirap na pinagdaanan ko bago makasakay ng jeep. K? :p
Ganito kasi yan, pagkababa ko ng tricycle sa may Puregold (huwaw, may bayad endorsement XD) lalakad ako ng mga 10meters, kahit di ko naman sukat, basta MALAYOOOO.
Tapos, aakyat ako ng overpass, pagkababa, MERCURY DRUG na yun. (Another endorsement! XD) tapos lalakad ulit ako ng mga 10meters papunta sa sakayan. Then, CHENEN, andun na ako! :p
Mubing on en on en on, habang naghi-hintay ako sa jeep, may nakita slash narinig pa akong scenario sa labas. -_-
"Mag-break na tayo! Walang hiya ka! Nakuha mo pa akong lokohin matapos kong ibigay ang lahat? *slap*" sigaw nung babae.
"Alam mo na hindi yan totoo! Ikaw lang ang nag-iisa babes." paliwanag nung guy.
"Tse! Dun ka na sa haliparot mong kahalikan! Magsama kayo!" tapos nag-walk out na yung babae tapos naiwan si kuya na nakatulala.
Ayan kasi. Manlolokoooo~ Manloloko na lang nagpapahuli pa. Tch :3
Future Magician ang mga manloloko. Gets niyo kung bakit? :D
Kung hindi, sorry kayo. :p
DUGDUG.DUGDUG
Halaaaa. May pakiramdam na naman ako na di maganda. Parang may mga hindi magandang mangyayari? =______=
//ay malamang hindi maganda kasi nga di maganda pakiramdam, alangang maganda diba? :3
OKEH. Eto na naman ako sa aking chorvaeklavu na kutob. :>
At walangya, si konsensya, pinilosopo pa ako. HUWAW LAAAANG.
Sana lang walang masamang mangyari, aykenteykit you kno.
Lehz move on. After 9586315725 light years. LOL. Napuno na din ang jeep ni Manong drayber! *U*
Kaasar. Alam mo yung feeling na super lakas na ng amoy ng pabango mo, pero balewala kasi mas malakas ang amoy ng ano ng katabi mo? Badtrip :3
So ayun, todo takip na lang ako ng panyo ko na may I ROCK BENCH na pabango habang nakikinig ako sa soundtrip ni Manong drayber.
*Di ako, di ako bakla! Sa boses pa lang di mo ba halata?!* Naalala ko tuloy si Sir HAHAHA. :p
After mga 15 minutes, nakarating na din ako sa school namin. Dumiretso lang ako sa classroom, 15 minutes before the class na lang din kasi. Ayoko na gumala, baka malate :D
DUGDUG.DUGDUG
Andito si Johann mylabs? *O* Ay, shunge Anje. Wala pa yan! Malamang yang KUTOB chorvaloo mo nanaman yan. //Monologue XD
Tch. Basta, di ko pwede ipahalata sakanila na di okay feeling ko. Lalo na si Eastanny, panigurado bugbog na naman ako sa tanong nun.
Pagdating ko sa classroom, nakita ko si Zheai, tulala. Na-rape siguro? Haha >:)
Si Eastanny naman.. Naka-ub-ob sa desk niya. Puyat ata? Oo. Puyat kakaiyak. Mugto mata oh! Bakit naman kaya? :/
Normal lang yung klase namin. Ay mali, BORING pala.
Gusto ko malaman kung bakit umiiyak si Eastanny. Baka naman dahil sa BHEAR niya? ://
Tch. Kasi kanina nagkakutob ako ng masama nung may nakita akong nagbreak? >_>
Aisssssh. Wala wala. NVM! Maitanong na lang mamaya.
Bakit nga kaya? :3
BINABASA MO ANG
Efforts for our ROMANCE. [Slow Update]
Teen Fiction[Tagalog] We give our best in everything do, especially when we do it to have something or rather, SOMEONE. Once we succeed, we feel an unexplainable feeling --- HAPPINESS. But does it mean that when we have someone through that so-called EFFORT, th...