"Ateş gidip bakalım, korkuyorum!"
"Sen arabaya atla, eve git."
"Saçmalama. Sürmeyi bilmiyorum."
"Sürersin Duru, sürersin! Hadi!!"
Yapacak bir şey yoktu, ya gidecektim Ateş'i burada bırakıp ya da Ateş'in yanında olacaktım. Ama gitmeyecektim. Hayır, gidemezdim. Gitmemeliydim.
"Hadi Duru, bin arabaya eve git!"
"Ateş seni burada bırakamam."
"Bırakırsın Duru,hadi bin!!"
Arabaya bindim yavaşça. Ateş bana baktı.
"Korkma eve git, geliyorum bende."
Başımı sallayıp arabayı sürmeye başladım. Çok yavaş kullanıyordum çarpmamak için. Ateş oraya gidiyordu. Köşeyi döndüm biraz bekledim. Arabayı durdurup, indim aşağı. Tekrar oraya baktım. Koşarak oraya gitmeye başladım.
Sessizce Ateş'e seslenmeye başladım.
"Ateeş... Ateeeeşş..."
Ses yoktu. Yine kadın çığlıkları geliyordu. Arkamı dönmemle gözlerim fal taşı gibi açıldı.
Bir adam... Bir kadın... Kadının ağzı, gözü kan revan içindeydi. Koşarak oraya gitmeye başladım. Beni fark ettiler.
Kadın korkuyla bakıyordu. Adam öfkeyle...
"Ne bakıyorsun ayı mı oynuyor?" (Adam)
"Siz ne yapıyorsunuz, kadını öldürdünüz!"
"Ee sana ne?"
"Sokak ortasında böyle bir şey yapamazsınız!"
"Siktir git."
"Doğru konuş benimle... "
Ona doğru gitmeye başlamıştım ki lafımı böldü.
"N'aparsın lan! "
Üzerime yürümeye başladı.
"Üzerine vazife olmayan şeylere karışma. Şimdi uza buradan."
O bana doğru geldikçe ben bir adım geri gidiyordum. Korkuyordum. Kadına baktım. Ağlak sesiyle,
"Git buradan..." Dedi.
Bir şey söylemeden arabaya doğru ilerlemeye başladım. Korkuyordum. Hala nefes alışverişlerim düzelmiş değildi. Arabaya bindim, direksiyonun başında biraz bekleyip nefes almaya çalıştım. Kalbim ağrıyordu. Telefonumu çıkarıp Ateş'i aradım.
"Ateş.."
Sesi nefes nefese kalmış gibiydi.
"Efendim Duru."
"Neredesin?"
"Geliyorum, gittin mi eve?"
"Gittim. Hadiii!"
"Tamam geliyorum. Korkma sen."
Gülümseyip telefonu kapattım. Yavaşça eve gittim. Eve girip ışıkları açtım. Anahtarı masaya fırlatıp koltuğun üzerine yığıldım.
Başım ağrıyordu. Koltuğa uzanıp uyumaya başladım. Bir kaç saat sonra kapının sesi duyuldu. Gözlerimi araladım. Ateş yanıma oturunca gözlerimi kapattım.
Belime dokundu.
"Duru.." Dedi sessizce.
Uyanmadım. :)
"Duru... Hadi kalk, yerine yat." Dedi. Gözlerimi ovuşturarak uyandım. :)
"Hadi kalk yerine yat."
"Uykum var."
"Hadi yatağında uyu."
Gülerek gözlerimi açtım. Morali bozuk gibiydi sanki.
"Gel." Dedim gülerek.
O da güldü. Kolundan tutup yanıma çektim onu. Gülerek sarıldı bana. Koltuğun başındaki battaniyeyi alıp üzerimize örttüm. Yan yatıyordum ben o da hemen arkamda belime sarılmıştı.
Sanırım hayatım boyunca alabileceğim en güzel yer burası. Gülümseyerek gözlerimi kapattım, bana bakıyordu gülümseyerek. Yanıma sokulup yanağımı öptü.
Sessizce kulağıma fısıldadı;
"İyi ki varsın."
BÖLÜM SONU
Keyifli bir bölüm daha. Beğendiyseniz vote ve yorum atmayı unutmayın. Emeğe saygı lütfen, beğenmedeğiniz yerleri de söyleyebilirsiniz, hatalarımı anlarım. Şimdiden teşekkürler.
NOT: BÖLÜMLER BELLİ BİR VOTE SAYISINA ULAŞAMADIKÇA YENİ BÖLÜM GELMEYECEK VEYA GECİKMELİ GELECEK.
SİZİ SEVİYORUM
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAFYA SEVDASI #Wattys2018
Novela Juvenil"Babam gibi olma, bırakma beni." "Söz veriyorum, bırakmayacağım seni." "Bir söz vermiştin bana, hatırlıyor musun! Beni hiç bırakmayacaktın?..." "...." Duru ve Ateş diğer insanlardan değişik değillerdi. Ne çok güzel/yakışıklı, ne çok akıllı... Tek fa...
