Sende iyi ki varsın Ateş... İyi ki.
Ertesi Sabah
Odanın içine giren güneş uyanmama sebep oluyordu. Gözlerimi esneyerek açtım, Ateş yoktu. Üst kata banyoya gittim. Yüzümü yıkayıp, odalara baktım.
"Allah Allah.. Nerede bu çocuk?. "
Telefonu elime alıp Ateş'i aramaya başladım. Açmıyor... Ay Allah'ım... Çıldıracağım... Aman ne abartıyorum be, bana ne nereye giderse gitsin, değil mi ?
Odama çıkıp üzerime güzel bir şeyler giyindim. Kahvaltı yapmadan dışarı çıktım. Taksiye binip mahalleye gittim. Elif'lerin kapının önüne gelip zillerine bastım ve beklemeye başladım. Bir kaç dakika sonra Elif koşarak yanıma geldi ve bana sarıldı. Ben de ona sarıldım, özlemiştim onu.
Beraber yürümeye başladık.
"Eee daha daha n'aber, neler yapıyorsun?" (Elif)
"Aynı her şey ışte, asıl senden ne haber be kanka?"
Elif bakışlarını kaçırarak derin bir nefes verdi.
"N'oldu?" Deyip durdurdum onu. Yoluna devam edip
"Mezarlığa gidelim mi?" Dedi. Ne zamandır mezarlığa gitmiyorduk. Belki bu ona iyi gelirdi, belki kötü bilmiyorum ama onun iyi olmasını istiyorum. O, iyi olmayı hakediyor.
Başımı sallayıp gülümsedim.
"Gidelim."
Beraber taksiye binip mezarlığa gittik. Yavaşça Murat'ın mezarına yaklaştı. Gözleri bir çocuğun annesine olan hisleri gibiydi. Yüzündeki o sıcak gülümsemesiyle toprağa dokundu. Dokunduğu yerleri sıvazladı sonra. Gözlerinden yaşlar dökülmeye başladı yüzündeki o buruk gülümsemeye rağmen. Arkasında duruyordum. Yıllar önce onunla ilk tanıştığımız gün gibiydik. Yüzünü hafifçe bana doğrultup;
"Ne hissediyorum biliyor musun?" Dedi titrek sesiyle. Dokunsalar ağlayacaktı sanki.
"Bana kırgın gitti, belki benim yüzümden gitti. Belki beni hiç sevmedi..."
Gözlerim hislerimi saklayamıyordu. Sesimi oldukça güçlü çıkartmaya çalışmama rağmen çok buğulu çıkmıştı.
"Nereden çıkardın onu?"
Gözlerini yumdu.
"Beni sevmemiş." Dedi uzaklara bakarak.
Yanına yaklaştım, sarıldım. İçi, kalbi her yeri cam kırıklıkları ile doluydu. Ama neye kırılmıştı ki?
Bana baktı. Gözlerini silerek;
"Başka biri varmış...
Başka bir kadın. Başka bir el, başka bir ses, koku, başka gözler... Bunu bana nasıl yapabildi Duru!"
Bağırarak ağlamaya başlamıştı. Ona sarıldım, göğsüme yaslanarak ağlamaya devam ediyordu.
Soru sormaya cesaretim yoktu. Ya daha fazla kırılırsa? Ya daha kötü olursa? En iyisi bir şey sormamak, en azından bir süre. Dakikalarca ona sarıldıktan sonra biraz sakinleşti.
"Neden yaptı?" dedi sessizce.
"Çok mu çirkinim ben? Neyim eksik o kızdan? Aldatılmayı hakedecek kadar... Ya da çok kötü bir insan mıyım? Çekilecek dert değil miyim?...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAFYA SEVDASI #Wattys2018
Ficção Adolescente"Babam gibi olma, bırakma beni." "Söz veriyorum, bırakmayacağım seni." "Bir söz vermiştin bana, hatırlıyor musun! Beni hiç bırakmayacaktın?..." "...." Duru ve Ateş diğer insanlardan değişik değillerdi. Ne çok güzel/yakışıklı, ne çok akıllı... Tek fa...
