Penalty

26

Hoofdstuk 26

'Leuk je eindelijk te ontmoeten, Laura. We hebben veel over je gehoord,' glimlachte Vivian.

'Ik hoop enkel goede dingen,' lachte Laura.

'Uiteraard.'

'Ga lekker zitten. Wil je wat drinken?'

'Wat fris, graag.'

-

'Zeg, Laura en jij zijn geen stel, hè?' hoorde ze Frank vragen. 'Gaat dat gebeuren of niet?' Meteen stond ze stil. Zijn antwoord hierop wilde echt weten.

'Haar moeder ligt bewusteloos in het ziekenhuis. Ik denk niet dat Laura's hoofd staat naar een relatie,' antwoordde Matthijs. 'Ze is de afgelopen week, heel begrijpelijk, nogal verdrietig.'

'Dus voorlopig is zij niet jouw vriendinnetje? Jammer, ik vind het een lieve en leuke meid, en ik vind haar ook bij je passen.'

'Nee, pap. We hebben het leuk samen, maar ik vermoed dat Laura er niet klaar voor is. Ze heeft genoeg aan haar hoofd. Een relatie kan ze daar nu niet bij hebben.'

'Ik zie wel dat je verliefd op haar bent,' merkte Frank op.

Laura liep weg. Het was te opvallend als ze langer weg zou blijven. Hoewel ze best meer van het gesprek wilde horen.

'Kon je het vinden?' grinnikte Bo. Gelukkig, ze had haar niet door.

'Niet helemaal. Het duurde een paar minuten voordat ik het toilet gevonden had,' loog ze.

'Ik ga eens kijken of Matthijs extra hulp nodig heeft in de keuken,' deelde Laura mee.

'Kan ik helpen, Matt?' vroeg ze aan hem.

'Als je wilt, mag je het vlees snijden,' knikte Matthijs. 'Ik kan wat hulp goed gebruiken. Maar weet je zeker dat het lukt met je gebroken pols?'

'Ja, dat moet lukken,' antwoordde Laura.

'Wacht, ik zet de muziek aan.'

'All I want for Christmas,' lachend schudde ze haar hoofd, 'je bent zo origineel, Matt.'

'Dat liedje hoort gewoon bij Kerst. En ja, het is misschien niet het meest originele nummer.'

'I don't want a lot for Christmas.
There is just one thing I need, and I don't care about the presents underneath the Christmas tree.
I don't need to hang my stocking.
There upon the fireplace.
Santa Claus won't make me happy with a toy on Christmas day,' neuriëde ze samen met Matthijs mee.

'Ik hoorde je net met je vader praten,' gaf Laura toe.

'Wat heb je precies gehoord?' fronste Matthijs. Hij keek haar recht in de ogen aan. Ze zag ergens angst ik zijn ogen, angst dat hij iets fout had gezegd.

'Dat jouw vader vroeg of jij en ik geen setje waren,' reageerde ze. 'En dat je dacht ik geen relatie met je zou willen, of in ieder geval nog niet.'

'Ik vermoedde dat je het niet wilde. Of heb ik het fout?' Matthijs zette een stap richting haar en grijnsde.

'Hmm, ik weet niet. Maar dit weet ik wel.' Ze sloeg haar armen om zijn nek en drukte haar lippen op die van Matthijs.

Een bom van vlinders ontplofte in Laura's buik. Dit voelde goed, dit was wat zij wilde.

'Ik dacht dat je zei dat je Matthijs ging helpen met koken, maar dit lijkt er absoluut niet op. Anders vind ik het een onwijs aparte vorm van koken.'

Gelijk werd hun zoen onderbroken.

Bo keek de twee grijnzend aan en sloeg haar armen over elkaar heen.

'Ehm... ja,' ongemakkelijk staarde Matthijs zijn tweelingzus aan.

'Goed, ik zal jullie verder niet storen, dus ga maar lekker door met waar jullie mee bezig waren,' met een knipoog verliet Bo de keuken.

'Zullen we dan maar doen wat Bo zei? Verdergaan met waar we mee bezig waren,' grijnsde Matthijs

'All I want for Christmas is you,' maakte hij het refrein af, waarna hij haar opnieuw zoende.

-

'Het was echt heerlijk,' vond Laura.

'Dankjewel, dan is onze moeite niets voor niets geweest,' glimlachte Frank.

'Zal ik helpen met afruimen?' stelde ze voor.

'Ik help je mee,' zei Bo.

'Dus,' begon Bo, terwijl ze de borden in de vaatwasser zette, 'jij en Matthijs?'

'Wat wil je er over weten?' ze probeerde nonchalant over te komen.

'Heb je gevoelens voor mijn broer?'

'Waarom denk je dat ik hem anders zoende? En waarom vraagt hij mee naar Kerst met zijn ouders?'

'Daar heb je een punt,' was Bo het met haar eens.

'Schieten jullie op?' riep Frank vanuit de woonkamer. 'De cadeaus staan niet voor de sier onder de kerstboom.'

'Rustig, pap. Het is Kerst, geen wedstrijd welke familie het eerst de cadeautjes heeft uitgepakt. We hebben alle tijd,' hoorde Laura Matthijs zeggen.

'Mijn vader is altijd ongeduldig met Kerst, omdat hij weet dat hij cadeautjes krijgt,' gniffelde Bo.

'Bij thuis is niet alleen mijn vader, maar ook mijn moeder en zusje. Ik ben de enige die het kan opbrengen de hele avond te wachten totdat het moment daar is.'

'Lau, je mobiel gaat,' meldde Matthijs, die haar telefoon aan Laura gaf.

'Het is mijn vader. Deze moet ik even nemen,' zei ze, terwijl ze naar de gang liep om rustig met haar vader te kunnen bellen.

'Hé, pap,' nam ze op.

'Hoi, lieverd, ik heb goed nieuws.'

'Vertel,' er ontstond een glimlach op Laura's gezicht.

'Lisanne is bijgekomen,' vertelde Peter aan de telefoon.