I tried my best para mabalik na ko kung saan ako dapat pero wala. Theclock?That d@mn clock? ala na din silbi. The Clock is now an ordinary clock in here.
I hate it! I have no choice but to live my life in here. I Dont want to waste my time again.
I HAVE TO LIVE. I NEED TO LIVE.
not for me but for my PARENTS
They died because of me. Because of my Stupidity. Hindi manlang ako naka pag paalam bago sila mamatay. Now Im alone but not literally.
Meron padin naman akong kamag anak and they know about this but I never trusted anyone of them Si David lang.
Isa siya sa pinag kakatiwalaan ni Dad noon he told me everything noon nakatulog ako bago pa manding namatay sila Mom at Dad. ibinilin nila ako sakanya na after 50 years ay magigising na ako.
And now the 50 years is over and I need to live again.
"Mam we need to get going. nag hihintay na po sila"
And now is the time kahit ayoko. kailangan. Hindi ko na dapat sundin ang aking emotion this time I need to use my brain.
"Yes David Im almost finish. Just wait me downstairs" Tumango lang siya at bumama na Di din nag tagal ay bumama na ako.
Sumakay na ako sa kotse at ganun din si David para makapunta na kami sa Company. Habang nasa byahe di ko maiwasan na mapaisip
3 days have past nung na gising ako. Noong mga panahon na yun hindi ko alam ang gagawin ko. Lalo pa akong nang hina nung nalaman ko na patay na pala ang parents ko dahil sakin.
They tried there best para gisingin ako pero wala. my Dad is a scientist sabi ni David namatay siya dahil sa sakit at ang Mom namatay dahil sa Stress siya na daw kasi ang pumalit para gawan ng paraan itong nangyari.
Si Mom ay isang namang Biologist nung hindi gumana yung ginawa niya sinabi na niya kay David ang lahat para bantayan ako and then she died.
And now kailangan ko nang bumalik, hindi ko na alam kung ano ang magiging emotion ko now that i need to handle a big business at palakihin ulit ang isa pang business na muntik nang bumagsak.
At isa ko pang problema ay kung ano ang magiging reaksyon nila sakin. Aish ! Hassle naman. but I think that I shouldn't focus on my emotion for now
"Mam where here. Nasa loob na po sila they want to meet you nung nalaman nila na gising ka na pero po kung ayaw nyo ok la—-"
"No. I need to face them kailangan ko tong gawin ayoko masayang lahat nang pinaghirapan nila Dad and beside i need to live again"
"But Mam nandyan naman yun—"
"David alam mo naman na I never Trusted anyone from the. Ikaw lang so please just trust me"
Nakita ko naman na parang na guilty siya. Parang nahawa tuloy ako Tsk. ano ba yan
"I'm sorry mam"
"Its fine and besides alam ko naman na nag aalala ka lang sakin ikaw na kasi ang nagbantay sakin mula nung namatay sila. and by that I owe you my life" at nginitian ko na siya
"Trabaho ko po yun Mam kaya po di dapat kayo mag pasalamat."
"I know but you still have a choice pero pinili mo pa din sundin si Mom"
ngumiti lang siya at lumabas na nang kotse. Ito na kailangan ko nang harapin to. Binuksan na niya yung pinto ng backseat kung asaan ako.
As I walk down the Hall lahat sila nakatingin sakin at nagtataka but I ignore all of them. When I reach the conference room ay bumugad sakin ang shock expression ng ibang board panel some of them look familiar but i dont care about them.
"Welcome back dear" Ughhh! I Hate him hindi parin siya nag babago except for his look he looks uhh. kind of old
"Uhhh....Uncle" psh. bakit pa kasi kailan pang mag panggap dito kilala naman nila ako ee. I dagdag mo pa yung nakakabwisit na smirk niya.
"Every One I want you to meet the daughter of the owner....
.
.
.
.
.
.
Cassandra Iyana Del Castro."
——————————— ●●●
date posted 03/22/15
BINABASA MO ANG
The Second time around (ON HOLD)
Science FictionDo you believe in second chances? In different time but same place? Tatanggapin ka kaya niya kung malaman niya ang totoo? But what if its too late for the both of you? Mag mamahal ka ba ulit? ------------- This story is work of fiction. the charact...
