For once, did you even thought what
would be the world without you?
The world that full of vain, hatred, sorrow, punishments, envy, criticisms, discrimination, hypocrite people, judgements, low self-esteem, selfishness, and anger.
What will be the...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Maybe the fact that I will never be the burden of their lives anymore, is much easier for them to live.
Well. That's true...
Wala na akong ginawang tama para sa kanila, lagi akong nagiging perwisyo o bigyan sila ng disappointment. In others words, I am a person who are not as good as they expected me to be.
Mga bagay na tanging ang nakikita lamang nila ay mga mali ko.
Ang hirap ipaintindi sa mga tao ang maling nagagawa mo minsan. Hindi tayo perpekto, nagkakamali din. Ngunit bakit tila panghuhusga na lamang ang kanilang pinaniniwalaan? Mga sariling pananaw na wala namang ibang makita kundi ang kamalian ko.
Mga taong naglalaan ng oras para lang pagkaisahan ako. Mga taong nasa utak lamang ay kritisismo at deskriminasyon ang dahilan kung bakit nakakasakit na sila ng damdamin ng ibang tao.
Inggit, galit at pagkakaroon ng walang tiwala sa sarili ang isa ding dahilan kung bakit nagkakaroon sila ng sama ng loob sa kapwa.
Sa tuwing didepensahan ko ang sarili ko, wala ring silbi. Dahil ang pananaw nila, pananaw lang nila. Nagiging bias sila sa sarili nilang isip.
Bigyan ka man ng pagkakataong magsalita, naroon padin ang pagdududa at pag iisip ng sari sarili nilang konklusyong walang katuturan.
Mga taong akala mo, karapat dapat sa tiwala mo. Mga taong sinasaksak ka na pala patalikod nang hindi nalalaman. Binigay mo ng buo ang tiwala mo sa kanila, ngunit sa huli... Sila rin ang mangbabagsak sa iyo pababa.
Mga taong akala mo sapat na para mabuhay ka ng masaya dahil akala mo nandyan sila para damayan ka, paniwalaan, maglaan ng oras para sa iyo, concern sayo o sa madaling salita, para mahalin ka ngunit isa rin pala sila sa mga sisira ng buhay mo.
Sa huli. .
Tanging ang sarili mo lamang ang dapat mo pagkatiwalaan, huwag kang magmahal ng lubos na humahantong sa pagmamahal mo ng higit para sa ibang tao kesa sa sarili mo dahil ikaw yan. Sarili mo lang. Ikaw lang ang dapat pakinggan ng sarili mo. Nabuhay ka ng mag isa. Mamamatay ka ng mag isa. Simula't sapul, wala ka namang kasama kaya harapin mo ito nang nag-iisa.
Ang buhay ko. Para akong pinagigitnaan ng dalawang malalaking pader na ang tanging ginagawa lamang ay ang ipitin ako ng ipitin.
Hanggang sa hindi na ako makagalaw sa sarili kong katawan at walang magawa kundi habulin ang mga hingingang unti-unting nawawala. . . . . . .
So...
This is the right way to say goodbye...
"Hi, I'm Sandra. Sandra Rumez. Living my kind of life is sucks! Yeah. That's right. It's sucks..."
"What would you do if this is the kind of life you are living with?, A kind of life that's full of hatred and sorrow. Would you still wanted to live?"
"This is my life. I will do whatever I wanted to do and no one could just pretend they were concerned enough."
"No one."
"If you are hearing this voice record. I'm already dead. A dead girl on tape."
"And you are one of the reasons why I've got into this."
Here I am at my room.
Planning on what kind of suicidal I might do.
"I've done enough."
"So it's you're choice to finish your own life. SINIMULAN mo, TAPUSIN mo."
"Listen carefully. This is what you have done." . . . . . . . . .
"*Tunog ng isang likido na tila ibinubuhos sa kung saan. Maya't maya ay May isang nakakabinging tunog na binasag ang lampara sa sahig*"
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
