To fantazyjna opowieść o smokach. Smoki jak wiadomo nie spotyka się na codzień, ale są szczęściarze lub nie, którzy spotkali smoka, a nawet oswoili. Jest to proces bardzo trudny i tylko nielicznym się udaje. Nazywam się Lian. Mieszkam na małej wyspi...
Obudziłam się wraz ze wschodem słońca. Ubrałam na siebie zbroję, a na plecy kołczan że strzałami i łukiem. Natomiast to pasa przypiełam sobie krótki miecz( kobietom lepiej się nim operuje lecz ja potrafię nawet jedną ręką). Rozczesałam włosy i założyłam buty. Wyglądałam tak...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jednym ruchem chwyciłam swoją dość sporą, skórzaną torbę i po kolei pakowałam do niej rzeczy:lina, apteczka, butelka z wodą, prowiant, ubrania, napój zielarski( dodający sił ), igłę, nitkę, zapałki, menażkę, dwa koce, kompas i mapę świata. Chwyciłam torbę i wyszłam z chaty jednym susem. Byłam tak zajęta, że nie zauważyłam kogoś przede mną i uderzyłam głową o klatkę piersiową ów osoby. Odruchowo zaczęłam unosić wzrok do góry i moje spojrzenie spotkało się ze spojrzeniem Nicolasa. -Lian! Gdzie ty się tak spieszysz? -Cześć Nico! Przecież wyruszam samotnie na misję. -Gdzie tam samotnie. Ja i Max wyruszamy z tobą. -Jak to? - zapytałam zdezorientowana -Przecież wódz mówił że wyruszam sama? -Plan uległ zmianie. My płyniemy z tobą dla bezpieczeństwa i... -Czekaj czekaj! Jak to płyniemy?! - Właśnie miałem Ci powiedzieć że Fire jest zbyt młody na tak męczącą misję. - Ok. Czy o czymś powinnam jeszcze wiedzieć? - Nie. -A gdzie ruszamy? -Na północ bo stamtąd przybywa czarną magią która wysysa życie z wyspy. - powiedział A ja dopiero wtedy przejrzałam się dokładnie jego wyglądowi. Miał na sobie srebrną zbroję z czarnym pasem ze skóry do którego był przyczepiony długi miecz i mały sztylet, a na głowie lśniące kruczoczarne włosy w nieładzie. -Lian? - głos chłopaka wyrwał mnie z zamyślenia. -Tak? - zapytałam niepewnie -Wszystko w porządku? -Tak. A czemu pytasz? -Po prostu stałaś jak wryta i nie odpowiedziałaś na moje pytanie. -Przepraszam Cię. Mógłbyś powtórzyć? -Oczywiście. Pytałem tylko czy jesteś już spakowana i idziemy po Maxa. -Tak. - powiedziałam i ruszyłam z chłopakiem w kierunku domu naszego wspólnego przyjaciela. Staliśmy już pod jego chatką kiedy Nicolas pokazał mi gestem bym tu na nich zaczęłaś. Słyszałam krzyki i brzdęki uderzającego o siebie żelaza aż w końcu nie wytrzymałam i wręcz spakowałem do środka. Zastałam tam Nico i Maxa którzy walczyli z 2 nieznanymi facetami i dwiema dziewczyny. Odruchowo wyjęłam miecz zza pasa i zaczęłam atakować intruzów. W pewnym momencie Max został ranny w rękę więc wkurzyłam się na świat i...znowu te uczucie. Przedmioty wkoło zaczęły wzorować, a wszyscy byli zaskoczeni. Zesłałam tornado które zabrało nieproszonych gości hen daleko. Oczywiście kosztowało mnie to mnóstwo energii więc wpadłam na ziemię i straciłam przytomność. Nastała ciemność...
Hejka. 396 słów. Pewnie nie zrobiłabym gdyby nie prośby dzikowa i frytekfordek oraz to że nie było mnie dziś w szkole i nie będzie przez najbliższy tydzień.
