Confessions of the past - Harry Potter Fanfic

Hoofdstuk 26. Kidnapped.

Goeedd.. Maaike vindt dit blijkbaar een stom hoofdstuk.. KAN ME NIETS SCHELEN, MUHAHAHAHAHAHA..  JE HEBT GELUK DAT STEFAN & NATHAN NOG NIET DOOD ZIJN!

Ik weet het, dit hoofstuk is nogal raar. En vaag. En raar. En vaag.. Had ik al gezegd raar? ;d.

Ohja, het plaatje is van Edward vastgebonden zit xD

Faith Mary Jones

Nog voordat ik mijn ogen opendeed, wist ik dat er iets mis was. Ik lag niet in bed, of in de ziekenzaal. Ik lag op een harde, houten vloer. Vanuit de verte hoorde ik stemmen.

'Wat als ze wakker wordt..'

'Niks, áls ze wakker wordt! Ze wordt niet meer wakker!'

'Maar..-'

'Hou je mond, ga liever iets nuttigs doen.'

'Maar grootmoeder, is dit echt nodig? Kunt u niet-'

'Nathan Avalon Campbell.. Het is een SCHANDE dat we Halfbloeden als naaste familie hebben. Wij, de meest zuivere familie.. De Campbell's. Het is verschrikkelijk dat mijn welopgevoede dochter trouwde met een.. Een Dreuzel! Haar hebben we al uit de weg geruimd. Nu zijn haar kinderen aan de beurt.'

De rest van het gesprek is onverstaanbaar. Niet dat ik het had wíllen horen.. Ik wist precies wie er gepraat hadden, en waar het over gegaan was.. Mijn moeder was niet zomaar gestorven, ze was vermoord. Door haar eigen moeder. En nu wilde ze mij vermoorden. en Edward, Cedric en Alyssa..

Ik sprong op. Hielden ze hen ook al gevangen? Kon ik niet proberen te ontsnapen? Ik keek de kamer rond. Het was een slaapkamer met lichtblauw behang en een withouten vloer. Er stond een bed, een kledingkast en een bureau. Niets dat me zou kunnen helpen dus. En mijn toverstok was verdwenen..

Ik liep naar het raam en probeerde hem te openen, maar ook dat ging niet. Trouwens, als het raam wèl open zou kunnen had ik er nog niets aan gehad. Het was veel te hoog om naar beneden te springen.

Ik hoorde voetstappen. Nog voordat ik iets kon bedenken om te doen, ging de deur open. Ik keek recht in het gezicht van een oude vrouw met een zwart lapje voor één van haar ogen. 'Als ik het soms niet dacht..' zei ze met een kille stem. 'Die sukkel van een kleinzoon, oftewel Nathan, heeft je te weinig Vocht-van-de-levende-Dood gegeven..'

'Wat gaat u doen?! Waar ben ik?' vroeg ik angstig. Ze glimlachtte. 'Je staat hier in de oude slaapkamer van je moeder. Dit was de plek waar ik haar vervloekte, en dit zal de plek zijn waar ik jou vervloek. Herinner je je niet meer dat je steeds flauwviel? Dat je niet wist hoe dat kwam? Weet je dan niet meer dat Amy je boek gepakt had?'

'Heeft Amy dit..' begon ik. De vrouw schudde haar hoofd. 'Natuurlijk niet.' zei ze. 'Nee, het was Nathan.'

'Nathan zou dat nooit doen!' riep ik. Ik hoorde weer voetstappen en Nathan kwam binnen, gevolgd door Jake. 'Ze zijn er.' zei hij. 'Alles is klaargemaakt'.'

Ze vertrokken weer. Ik bleef staan, ik wist toch wel dat het geen nut had om ze achterna te gaan, want dat zou toch niet lukken.

Ik keek de slaapkamer rond. Dit was dus de kamer van mijn moeder geweest. Ik liep naar een kastje toe en deed het open. Ik zag er een boekje in liggen.

Wat een drama in dit huis.. Nu Charles getrouwd is en samenwoont met Rebecca, ben ik vaak alleen met moeder. Alles wat ik doe is in haar ogen verkeerd. En dan bedoel ik ook echt alles. Hoe ik praat, welke spreuken ik gebruik, met wie ik omga..

Ik zou zo graag mijn eigen huis willen hebben, maar elke keer als ik het er met moeder over wil hebben kapt ze het gesprek af. Ze vindt me te jong. Belachelijk. Ik ben zeventien. Volwassen dus, volgens de Tovenaarswet.