Penalty

30

Hoofdstuk 30

'Oké, laten we daar heen gaan en daar drankjes gaan doen,' besloot Celeste, die haar armen in die van Laura en Maaike haakte.

Het was 30 december en dat betekende de dag voor oudejaarsdag. Celeste had voorgesteld om de eennalaatste dag van het jaar er nog één keer een goed feestje te van kunnen maken met zijn drieën.

Zelf was ze hier eigenlijk niet zo'n voorstander van geweest, omdat ze morgen waarschijnlijk ook al veel alcohol zou gaan drinken, maar uiteindelijk was ze ingestemd met het idee van haar beste vrienden en met het voornemen dat ze weinig ging drinken. Of ze ze zich aan dat voornemen ging houden, kon ze niet met zekerheid zeggen.

De drie meiden liepen één van de vele kroegen in die zich op het Leidseplein bevonden.

'Ik ga wat drinken halen. Wijn?' vroeg Celeste.

Laura en Maaike knikten in koor.

'Alsjeblieft,' na een paar minuten was Celeste terug met de glazen.

'Thanks, Celes,' bedankte Laura haar.

'Ik heb sinds hier ik ben oogcontact met Kaj, daarom wilde ik per se uit vandaag. Vinden jullie het erg als ik naar hem toe ga?'

'Nee, hoor, ga maar lekker,' Maaike schudde haar hoofd van nee.

'Ik ga naar de wc toe,' meldde Maaike en stond op.

'Ik kan mijn ogen al de hele tijd niet van je afhouden,' hoorde ze dat er in haar oor gefluisterd werd.

Laura draaide zich niet om. Ze had geen zin om de man aan te kijken; dat zou het alleen maar moeilijker maken hem weg te sturen.

'Dat is dan jammer voor je. Ik ben namelijk al bezet,' verzuchtte ze. Ze was helemaal niet bezet, maar het was nu eenmaal een smoes. Zij en Matthijs hadden officieel niks, dus kon ze doen en laten wat ze wilde. Maar hij was de enige met wie ze een avond wilde doorbrengen.

'Je staat hier in je eentje sinds die vriendinnetjes van je weg zijn. Bovendien: ik zie diegene hier niet, en volgens mij kun je best wat gezelligheid gebruiken?' ging hij door.

'Luister,' ze keerde zich om, 'je laat me met rust.'

'En anders?' grijnsde hij.

'Wil jij anders een verkrachting op je naam hebben?' Laura trok haar wenkbrauwen op.

'Ik weet zeker dat als je-'

'Ga weg,' onderbrak ze hem. 'Wat is er zo moeilijk aan om te begrijpen dat ik je niet wil?'

'Dat is heel lastig voor, want je bent zo'n mooie en prachtige vrouw en die verdient het niet om hier zonder gezelschap te zitten,' zei de jongen, terwijl hij haar aan haar arm mee trok de menigte dansende mensen in.

'Ik kan dit niet,' Laura wandelde Palladium uit, en rende op een gegeven moment. Ze moest die man lozen. Toen ze bij één van de vele grachten was aangekomen, stopte met rennen en liet zich langs de waterkant neerzakken.

Het regende en langzaam begon ze doorweekt te raken. Het was niet handig met gips, besefte Laura. Het lukte haar niet de tranen in bedwang te houden.

'Laura, ben jij dit?' Ze hoorde de bezorgdheid in Matthijs zijn herkenbare stem.

Ze draaide haar nek een kwartslag, zodat ze Matthijs kon aankijken. Ze zag dat Matthijs schrok van haar betraande gezicht.

'Wat is er gebeurd?' Ongerust keek Matthijs haar aan en kwam naast haar zitten.

'Ik was in een kroeg. Maaike en Celeste kon ik niet vinden en ik kreeg aandacht van een jongen en dat wilde ik niet. Dat heb ik hem een paar keer gezegd, maar hij ging niet weg,' vertelde ze snikkend.

'Lau, toch,' zuchtte Matthijs.

'Kom, we gaan naar mijn huis, dan neem je daar een warme douche om op te warmen en trek je lekker droge kleren aan.'

'Ik wil niet dat je ouders me zo zien,' ging ze er tegenin.

'Mijn ouders komen morgen pas terug van een paar dagen vakantie in Spanje en Bo zal vast thuis zijn, maar maak je om haar geen zorgen. Die stuur ik weg,' glimlachte Matthijs.

'Maar dan laat ik Maaike en Celeste achter en straks gaan ze zich zorgen om mij maken, en dat is het laatste wat ik wil.'

'Stuur Maaike of Celeste dan een appje. Ze zullen het echt snappen dat je weg bent gegaan,' zei Matthijs.

'Volgens mij heb ik geen andere keus, hè?'

'Klopt, dat heb je goed begrepen,' lachte Matthijs.

Laura lachte ook.

'Ik ben blij je weer te zien lachen, dat is een goed teken.'

-

'Ik heb iets voor je gemaakt waar je heel dol op bent,' kondigde Matthijs, toen ze de trap afkwam. Ze had net een heerlijk warme douche genomen en was gekleed in een joggingbroek van Bo en een veel te grote trui van Matthijs.

'Wat dan?' Nieuwsgierig staarde Laura hem aan.

'Warme chocolademelk met slagroom, iets wat jij goed kunt gebruiken, dacht ik.'

'Hoe wist je dat ik hier zo van hou?' glimlachte ze.

'Als we wat gingen drinken met zijn tweeën, nam jij altijd dit,' antwoordde Matthijs.

'Ik vind dat dit de mooiste outfit is die je ooit gedragen hebt,' knipoogde Matthijs.

'Wen er maar aan. Als ik straks jouw vriendi...' Ze staakte haar zin en de onzekerheid sloeg toe. Wilde Matthijs wel dat ze zijn vriendin zou worden?

'Maak je zin af,' zei Matthijs. 'Als je ergens een begin aan hebt gemaakt, moet je het ook afmaken.'

'Maar ik denk niet dat je dat wilt horen en ik vermoed dat je al doorhad wat ging zeggen.'

'Ik heb mijn vermoeden, ja,' knikte hij, 'maar ik hoor de bevestiging graag uit jouw mond.'

Laura zuchtte. 'Als ik straks jouw vriendin ben, zul je me vaker zo zien.'

'Niks mis met die zin, lijkt me,' vond Matthijs.

'Laura, ik weet dat het absoluut niet de meest romantische manier is, maar wil je mijn vriendin zijn?'

Dit had ze niet zien aankomen en een glimlach vormde op haar lippen. Ze boog zijn richting Matthijs' gezicht toe en gaf hem een korte kus.

'Dat zie ik als een ja.'