Baba;Kızan, karışan sinirlendiren, koruyan, sarılan, özlenen; manası yokluğunda daha iyi anlaşılan bir kişi. Baba sevendir.
Keşke ilk okulda arkadaşlarımın anlattığı gibi tanısaydım babamı. Ben onu sevmeyi denedim, sevebildim. Ama o sevmedi belli ki hiç denemedi. Çoğu insan bu konuda düşüncelerime karşı çıkıyor, kimisi ise tercüman oluyor. Ben beni benden daha iyi kimsenin anlayamayacağını bildiğim için yazıyorum. O her zaman benim sevdiğim insandır bu hayatta, fakat ben onun için sadece bir "veled" bu kelime ne kadar da ağır geliyor insana değil mi? Bu sözü bana hep derdi. Sanki onun kanından canından değilmişim gibi. Zoruma gitmiyor değil ama buna rağmen ben seni hep sevdim baba, hep sevdim. Hani derler ya hep bi umut işte ben hep onu bekledim. Olurda hayat yüzüme gülerse, babamında arkadaşlarımın babası gibi ellerinden tutup okula getiren, ağlayınca yanına koşan, neyin var, diye soran bir baba olsun isterim
Yoksa
Babalık; yalnızca karnını doyurmak mıydı?
...
