Little Things in Big World || [OneShot] Sherlock

"Drogi Sherlocku,
Pomyślałam, że pomimo  braku spotkań w ostatnich tygodniach warto powspominać nasze dawne, stare, a przedewszystkim szczęśliwe czasy.
Nasze poznanie pamiętam tak, jakby to było wczoraj. Ty szedłeś na jakiejś spotkanie, pomyślałam wtedy. Czarny jak smoła płaszcz był idealnie dopasowany do twojej wspaniałej sylwetki. I wtedy wpadam na Ciebie ja. Nieuczesana, zaspana a co najgorsze spóźniona studentka ze stosem książek, które były schowane w mojej ukochanej czerwonej torbie przewieszonej przez ramię. W jednej ręce trzymam gorącą jeszcze kawę, dzięki mojej wspólokatorce, Amy. Niestety kawa poszła na marne bo wylądowała na twoim płaszczu. Ja cała zdenerwowana zaczęłam Cię nerwowo przepraszać oraz drżacymi rękoma szukać jakiejkolwiek chusteczki z torby, która leżała na ziemi. Nieważne, że byłam spóźniona, zaczęłam wycierać twój płaszcz. Lecz wtedy ty położyłeś swoje smukłe, blade dłonie na moich, mówiąc abym pędziła na zajęcia. Przy okazji mojej nieuwagi wsunąłeś mi karteczkę ze swoim numerem. Ja szybko zwierając książki przeprosiłam jeszcze raz, przewiesiłam torbę przez ramię i uciekłam na zajęcia. Kartka ta sprawiła, że mogłam przez cały dzień rozmyślać o niebieskookim brunecie, który sprawił mi motyle w brzuchu. To była ta pierwsza mała rzecz, która zmieniła moje życie na lepsze.
A jak pamiętam wyznanie miłości po 2-letniej przyjaźni? Otóż ja przybyłam na Baker Street, zmęczona po 9-cio godzinnej nauce plus praktykach. Rzuciłam moją pamiętną torbę tuż przy drzwiach i rzuciłam się na kanapę, bo dałeś mi wcześniej klucze ze względu na znaczną odległość od mojego mieszkania do uczelni. Z Baker było zdecydowanie bliżej bo tylko 1 km. Nie było raczej cię w domu więc postanowiłam zanucić sobie naszą ulubioną piosenkę. Przy refrenie usłyszałam ciche pogrywania na skrzypcach, więc zmierzyłam w tym kierunku. Otwierając drzwi sypalni, ujrzałam Ciebie ze skrzypcami w dłoni, więc bez słowa podeszłam do Ciebie i Cię przytuliłam od tyłu. Ty wiedząc, że tylko jedna osoba może Cię przytulić, odłożyłeś skrzypce na łóżko i odwrcając się twarzą do mnie wtuliłeś się we mnie łaskocząc mnie swoimi ciemnym lokami. Wtem usłyszałam trzy magiczne słowa, dzięki którym zmieniłeś mój świat na lepsze. Były to słowa ciche, lecz wyrażające wiele emocji, a mianowicie : 'Kocham Cię, Lily'. Nagle stało się coś czego się nie spodziewałam. Przyciąnąłeś mnie do pocałunku. Słodkiego, pełnego miłości pocałunku, którego odwzajemniłam. Przypieczętowało to moje uczucia do Ciebie, jakimi była miłość. To były dwie kolejne małe rzeczy, które jeszcze bardziej mnie uszczęśliwiły. A potem zaproponowałeś mi związek, więc się zgodziłam ciesząc się jak mała dziewczynka z nowego pluszaka. I tak spędziliśmy 4 lata w czułośi i miłości, którą darzyliśmy się codziennie. Lecz pewnegk dnia dostałam telefon od Geoff'a? George'a ? Gavin'a? Od Lestrade'a ,że podczas pościgu zostałeś postrzelony i nie było szans ratunku, bo kula celnie przebiła Twoje serce którego według niektórych nie masz. Okazał się , że zmarłeś na miejscu, a ja nie umiałam się pogodzić z Twoją śmiercią, i do dzisiaj nie umiem.
Mój najkochańszy, wiedz że już niedługo się spotkamy. I jestem pewna, że będzie nam o wiele lepiej, niż było nam na ziemi.

Twoja na zawsze, Tobie zawsze oddana,
Lily"

Stałam na cmentarzu, przy jego grobie ocierając łzę z mojego piegowatego policzka chwyciłam za żyletkę, którą wyżłobiłam sobie serce na jednej ręcę, a na drugiej Twoje wspaniałe imię. W ostatniej chwili świadomości przytuliłam list do piersi. Czując krew na rękach ostatkiem sił wypowiedziałam Twoje imię i zamknęłam oczy. Teraz już jestem pewna, że będziemy już na zawsze razem i nic nas nie rozdzieli. A małe rzeczy będziemy pamiętać przez całą wieczność i o jeden dzień dłużej.

-----
Pierwszy raz piszę opowieść, która kończy się taką tragedią. Nie wiem co tu napisać, mam wielką gulę w gardle. Jedyne co napiszę, to to ,że płakałam. Stay strong ♥