İnsanlar aşkta tesadüf olması gerektiğini söyler ama tesadüflerle aşk yaşar mı? bilinmez.
Yine yalnız bir günün gecesinde yorgun düşmüş bir ruh ve telefonun şarjı hâla %80'in üzerinde kimse yok gibi etrafında içini kimse bilmez istese de bilemez. İçini anlatması pek kolay değildir kimseye güvenmez de zaten acaba beni seven , değer veren , merak eden biri olacak mı? Diye sorar içinden elbet bir gün olacak.
Yalnız insanların dostu kitaplar, şiirler olur genellikle benimde dostum garip gelebilir ama telefonum. Derdini anlayacak kimse yok merak eden kimse yok özellikle seni seven biri yok... Her defasında içimden sabret demekten başka çarem olmadığını anladım.
Zaman hızla akıp gidiyor yine yalnız bir halde kendi derdini kendine anlatarak vakit geçiriyorsun. Bir sevgi bekliyorsun bunun için sabrediyorsun ve zamanı geldiğinde "çok şükür Rabbim" diyorsun. Birini seversiniz o sizin canınız dan bir parça olur ama en önemliside sizin olur. Önemli olanda bu ya sadece sizin olacak birisi sizden başkasını sevmeyen aşık olmayan bir insan. Bir kız tanırsın çok seversin zamanla bir çok yeminler , sözler verilir fakat en sonunda hiç biri tutulmaz.
Şubat ayının son günleri yine yalnız yine telefonum ile bir dostluk içerisinde yaşıyorum. Çoğu insan çevresinde bulamadığı arkadaşlığı sosyal medya üzerinden bulmaya çalışıyor. Bende bunlardan biriyim. Bir mesaj geliyor ve hayatın tamamen değişiyor kimsenin umudu olmuyor bu ilişkiden ama sizin bir umudunuz oluyor her engele rağmen hep ayağa kalkmak istiyorsunuz. Her ilişkinin başında kullanılan standart sözcükler beliriyor ardından gitmem , üzmem , ağlatmam gibisinden. İnsanı en çokta bu sözler yıpratıyor " neden neden" madem gideceksiniz neden insanlara umut verip onları yüz üstü bırakıyorsunuz çok zor bir soru "böyle olacağını bilmiyordum" deyip geçiştirirler her zaman. Bir insan hayatında kaç defa tesadüf yaşayabilir veya bu tesadüfler ne kadar yakınlaştırabilir farklı şehirlerde yaşayan iki insanı?
Devam edecek...
