Chapter 30
Bea POV
"hhhhhhaaaaaaahhhhhhh!!!"
(AN: actually dapat hikab sounds yan kaso diko alam kung tama ba haha)
"grabe ka naman humikab pre ang lalim ah" epal tong luke na to eh sa inaantok ako eh, puyat ako ok!
"paki mo? edi hikab ka din" wag kayo mag alala pag kulang lang ako sa tulog wala sa mood.
"eh bakit ba kasi puyat ka? saka bakit late ka?" eh kasi may isang kumag akong sinundo at hinatid kagabi!
"kung bakit ako puyat wala kana dun, at kung bakit ako late kasi nga puyat ako!"
"oh chill lang pre"
"chill mo muk-"
"lahat kayo bumalik na sa field! umpisahan na yung trabaho!"
"ay shokoy!" syempre ako yan, aba nagulat ako sa sumigaw eh, inaantok pa man din diwa ko.
"yari ka pre tinawag mong shokoy si riey" -luke
"si riey yun?" hala! di nga?
*lingon
ahhhhhh papalapit si riey! takbo!!
"where do you think your going?" -riey
"ahmm sa field?" -bea
"no you stay, you can leave bea now luke" -riey
"ahmm sige" -luke
"do your jobs, when i come back i'll check all each department work" -riey
"ok" -luke
sabi niya lahat kami bumalik ng field bakit pinaiwan niya ko? buang lang? pero no sense inaantok pa din ako!!!
"follow me" -riey
"anu pa nga ba" -bea
"may sinasabi ka?" -riey
"wala ah wala kong sinasabi, hala sino yung nag salita! creppy" (0_0)
"wag mong palakihin yang mata mo lalong nahahalata na puyat ka" psh eh kung ikaw kasi nag sundo dun sa kumag na yun edi sana hindi ako ang puyat.
"bakit ba? san ba tayo pupunta?"
"he knows already" wow at talagang ang cool pa ng pag kakasabi mo ah!
"what? pano?"
"i don't know, so maybe later or sooner he will thank you, just say welcome if you still don't want to talk to him" eh talagang ayaw ko pang kausapin siya no! "and by
the way, what happened?"
"anung what happened?"
"anung nangyari kaninang alas tres ng umaga, may mga nasabi ba siya?" nasabi? meron pero secret.
"wala"
"liar"
"huh?"
"alam kong meron"
"wala nga"
"psh pwede mo namang sabihin na secret eh idedeny mo pang wala"
"eh sa wala n-"
"ewan ko sayo bye, i'll go now i'll be back in.....1 hour"
"huh? bakit san ka pupunta? mag lulunch ka?"
"nope, i just have to deal with someone" sino naman kaya yun?
"sino naman yun?"
"you'll know soon, so see you later"
BINABASA MO ANG
Prince and Princess of Denial
Romancewe keep denying things cause we think it is the best way, but never think it would be much better to admit things. so why this story called Prince and Princess of Denial??...... (hi :) readers hope you have time to read my story po thank you :D