1-BÖLÜM
Nerden geldiğimin kim olduğumun önemi yok ve hangi şehirde yaşadığımında,kendimi son günler okadar kötü hissediyorum ki bendeki beni artık susturamıyorum.Çok korkuyorum kendime zarar vermekten.Yaşım daha çok genç ve yaşamak istiyorum.Içimdeki her neyse artık sussun istiyorum ..
"Fısıldıyorlar" bana
Beni çağırıyorlar boşuna yaşadığımı söylüyorlar.Belkide haklılar benim hiç bir amacım kalmadı ki artık sanki dünyadan koptum ve kendi iç dünyamda yaşıyorum.Gündüzleri rahat yaşıyamadığım gibi kabuslardan'da kurtulamıyorum.Doktorum bana psikolojime iyi geleceğini söylediği ilaçlar yazdı ve o ilaçlar bana aslında hiç iyi gelmiyor..
"Sana ben nasıl bu hale geldim anlatacağım."
Herşey aslında evde tek başıma otururken kulağıma bir cismin fısıldamasıyla başladı.Ilk başlarda çok korkuyordum ve zamanla benden yardım istemeye başladı..
"Benim mezarım çok karanlık hiç ışık yok çok korkuyorum"diyordu,ve her gece aynı fısıldama vardı hem beynimde hem kulaklarımda ama ben hiç konuşmadan geciştirdim..
"Bana öyle geliyor"
belkide kafayı yiyodum"
Zamanla o fısıldamaya alıştım ve kim oldugunu sormak istedim artık,cünkü sesi ne erkek nede kadin gibiydi.
"Ismin ne senin?Cinsiyetin ne diye sordum."Ben kadınım mezarıma ışık getir çok korkuyorum burası çok karanlık"dedi..
"Peki neden ben?
Onunla ne bağlantım olabilirdi ki ?
Gece Yatmaya hazırlanırken odamda yanlız olmadığımı fark ettim duvarın köşesinde kirli uzun saçlı yırtık elbiseli bir kadın cömelmiş duruyordu.
Kafasını ayakların üzerine koymuş perişan haldeydi. .
Bu kadın neden benim odamda ve neden bu kadar Üzgün duruyordu?
Bir kaç dakika kalbimin küt küt carpmasından sonra,kendimi ancak toparladım ve dikkatlice yanına doğru gittim.
"O şey artık zaten odamda ve istese zaten bana bir şey yapabilir"
diye düşündüm..
Bir kaç adım yanına gittim ve titrek sesime ona "ne oldu"diye seslendim.
Kafasını kaldırdı gözlerinin altı mosmordu sanki çürük gibiydi.
"Yardım et bana" dedi.
Kim olduğunu sorduğumda benim "Teyzem"olduğunu söyledi.
Ama nasıl olurdu?Benim hiç Teyzem yoktu ki..Yoksa bu kadın Çocukluğumuzda anlatılan "cin" olabilir miydi ?
Bilirsin çocukluğumuzda türlü türlü şeyler anlatılırdı.Cinlerin kılıktan kılığa girdikleri hatta insanlarla evlendikleri bile söylenirdi..
Aklıma ilk gelen şey beni kesin òldürmek istiyor Allah'ım ne yapıcam ben ??
O Panik korkuya hemen gözlerimi yumdum ve "Besmele"çektim.
"Allahım ne olur gözümü açtığımda o şey karşımda olmasın!"
Dikkatli bir şekilde sağ gözümü minicik araladim,o da neydi kadınla yüz yüzeyiz kocaman çürük gözleriyle bana bakıyor,nefesini göz kapaklarımda hissediyorum.
Bu nasıl bir nefes alma biçimi, odamda ki şey insan değildi ki
Çok hızlı bir şekilde yapıyordu bunu.
Bana kızmış mıydı?
Yoksa sadece korkutmak mı istiyordu??
Gözlerimi açtım,o kadın kaybolmuştu.
"Nihayet",bir an hiç gitmeyecek sandım.
Sonra ışıkları kapattım ve korkuyla yatağa yattım yorganı kafamın üstüne kadar ört'tüm,sadece nefes alabileceğim kadar bir boşluk bırakmıştım.Neyse bir şekilde uyudum sonra üstümde bir basınç hissederek uyandım.
Gòzlerimi açamıyorum,sanki biri üstümde oturuyor ve nefes almakta güçlük çekiyorum..
Aklıma ilk gelen şey
"üzerime Karabasan mı çöktü"oldu!
