Penalty

32

Toen ik dit hoofdstuk gistermiddag had opgeslagen, was het die avond weer verdwenen. Gelukkig stond 'ie er vanochtend weer op... Dus sorry daarvoor, maar is hoofdstuk 32 er nu!:)

Hoofdstuk 32

Waar was Matthijs gebleven? was de vraag die door haar hoofd spookte, toen ze wakker was geworden en hij niet meer naast haar lag.

Het briefje op haar nachtkastje moest haar vraag beantwoorden. Haar ogen gleden over het briefje en met elk woord dat ze las, verergerde haar kater.

Sorry dat ik weg ben als je dit leest! Maar ik moest naar mijn ouders toe voor een familietraditie... Ik zou tweemiljoen keer liever bij jou gebleven zijn, maar helaas..
Ik hou van je!

X Matthijs

Laura zuchtte.

'Goedemorgen, Kaj,' wenste Laura hem toe, terwijl ze rechtstreeks naar de keuken toeliep.

'Jij ook. Ik heb net koffie gezet, dus als je wilt, kan je het nemen en hoef je het in ieder geval niet te zetten,' kreeg ze van hem terug.

Ze greep naar haar hoofd. Wat was deze kater erg.. Misschien maakte het de kater ook erger doordat ze er bijna nooit eentje had.

'Kijk eens,' Kaj gaf haar een doosje paracetamol aan. 'Ik had hem opgemaakt, daarom had ik bij de drogist om de hoek een nieuw doosje gehaald, omdat ik wist dat jij en Celeste het nodig zouden hebben.'

'Thanks,' glimlachte ze. 'Maar wacht, is Maaike er niet?'

'Nee,' Kaj schudde zijn hoofd, 'zij is met Donny meegegaan vannacht of eigen moet ik vanochtend. Het was vijf uur 's ochtend toen we bij Carel vertrokken.'

Laura grijnsde. 'Ik had niet verwacht dat het zo snel zou gaan.'

'Donny gaat er altijd voor als hij een leuk meisje op het oog heeft,' lachte Kaj. 'Ik ken Donny al heel wat jaren en als hij verliefd is, doet hij er alles voor om dat ene meisje voor zich te winnen.'

-

'Gelukkig nieuwjaar, mam!' Met een schaal met oliebollen kwam ze de ziekenhuiskamer binnen.

'Jij ook, schat,' glimlachte Lisanne.

'Wat heb je wallen onder je ogen, zeg.'

'Dankjewel voor het compliment. Het was een korte nacht.'

'Slaap je genoeg? Ik bedoel: die wallen kunnen niet van één nacht komen,' streng keek Lisanne haar dochter aan.

'Mam, maak je om mij maar geen zorgen. Het gaat goed met me. Richt jij je maar op je eigen gezondheid.'

'Weet je al wanneer je naar huis mag?' veranderde Laura van onderwerp.

'Ik mag deze week het ziekenhuis verlaten en ga dan naar een revalidatiecentrum,' vertelde Lisanne.

'Wauw, wat goed!' reageerde Laura blij.

Peter en Jiska liepen de kamer binnen.

'Sorry dat we iets later zijn, maar het duurt nu eenmaal langer met mij,' zei Jiska, die op haar krukken liep.

'Smoesjes, mankepoot,' grijnsde ze.

'Ik praat wel met jou als je ook een keer noodgedwongen op krukken moet lopen. Je onderschat het, op krukken lopen is echt niet makkelijk!'

'Ik maakte maar een grapje, Jis. Ben je soms vergeten dat ik mijn enkelbanden verrekt had? Ik weet best hoe je voelt,' antwoordde ze.

'Oeh, oliebollen!' Peter was de eerste die het opmerkte.

'Ja, die heb ik vanochtend gehaald,' knikte Laura. 'Ik was het gisteren vergeten en ik had er toen ook geen tijd voor.'

'Dus, pap, jij wilt er eentje?'

'Dat hoef je me geen tweede keer te vragen.'

'Ik moet jullie trouwens iets vertellen.'

Alledrie keken ze haar aan.

'Matthijs en ik zijn samen,' vertelde ze.

'Wat een verrassing. Het is niet dat ik dit allang doorhad, hoor,' zei Jiska sarcastisch.

'Nou, Jis, wat vrolijker kan best,' vond Lisanne. 'Wat leuk! Ik ben ontzettend blij voor je.'

-

Laura zat in de trein terug naar Amsterdam en ze verveelde zich kapot.

Matthijs de Ligt:
Zien we elkaar vanmiddag of vanavond nog? Xx

Een glimlach verscheen op haar lippen. Zijn berichtje doodde de tijd en dan had ze iets om naar uit te kijken.

Laura van Vliet:
Je hebt geluk! Toevallig zit ik nu in de trein naar Amsterdam:)

Matthijs de Ligt:
Hoe laat ben je terug, denk je?

Laura van Vliet:
Ik kom rond 16:00 aan op CS! Zie ik je daar? Xx

Matthijs de Ligt:
Yes, ik sta om 16:00 op je te wachten!

-

'Hé, liefje,' ze rende op Matthijs af, toen ze hem zag staan.

'Lau!' Hij nam haar in zijn armen.

'Oké, laten we ergens wat gaan drinken. Wat dacht je van Vapiano?' stelde Matthijs voor.

'Lijkt me een top idee,' stemde Laura met zijn plan in.

De regen kwam met bakken uit de hemel vallen, en ze was blij toen ze eindelijk binnen in Vapiano zat.

'Ja gaat zeker voor de chocolademelk met slagroom?' had Matthijs in gedachte.

'Of course.'

'En, hoe was het bij je ouders?' vroeg Laura aan hem.

'Gezellig. Ik heb ze ook verteld dat wij samenzijn,' antwoordde Matthijs. 'Ik hoop niet dat je het erg vindt.'

'Nee, totaal niet, ik heb het mijn ouders ook verteld vandaag. Mijn moeder mag trouwens deze week het ziekenhuis verlaten en dan wordt ze overgeplaatst naar een revalidatiecentrum,' glunderde ze. Ze was er zeker van dat de glimlach niet van haar gezicht zou verdwijnen.

'Wauw, wat een goed nieuws!'

-

'Ben thuis!' riep ze, toen ze haar jas op had gehangen, haar schoenen uit had gedaan en de kamer binnenliep, waar Maaike en Celeste rustig op de bank een film zaten te kijken op Netflix. Laura herkende de film als The Maze Runner, een film die al duizend keer met haar beste vriendinnen had gekeken.

Ze plofte op de bank en graaide in de bak popcorn die Maaike op haar schoot had.

'Hey!' schreeuwde Maaike verontwaardigd.

'Ik heb die popcorn gekocht in de supermarkt eergisteren,' reageerde ze en pakte opnieuw popcorn uit de bak.

'Kunnen jij en Matthijs het de volgende keer zachtjes doen?' Met een grijns keek Celeste haar beste vriendin aan.

Laura gooide lachend een kussen naar Celestes hoofd.