Merhaba.
Geldi yine başınızın belası. Çok uzun zaman oldu.
Nereden başlasam bilemedim. Böylesine ihmalkar davrandığım için üzgünüm. Fakat yaşananlar çok yoruyor beni. Özellikle son 2-3 yıldır.
Yaşadıklarımdan şikayetçi olmam gibi bir durum söz konusu değil Allah'tan gelene razıyım. Ama yorulmamak elde olmuyor.
Ve vicdan azabı. Kitaplarım - kitap demeye değmez- hiç bir edebi nitelik bulundurmuyor. Yazmaya başladığımda ergeniyusun tekiydim. Pars ve Destan gibi iki güzel karakterimi böylesine rezil bir durumda aktardığım için utanıyorum. Ve sizlerden özür diliyorum. Zamanınızı birçok kez çaldım bu saçma yazılarla. O zaman diliminde kendinize birçok şey katacak yazılar okuyabilirdiniz ama engel oldum. Bunun vicdanazabındayım.
Kitabı sonlandırmadığım için bana kızıyorsunuzdur. Haklısınız ama daha fazla dayanamadım sizi bu rezil yazılarla oyalamaya.
Bunun yerine sonu size bıraktım. Final sizde. Sizden tek ricam kötü bir sonu olmasın. Musmutlu olsunlar pars ve destan.
İsterseniz finalleri yorum olarak yazabilirsiniz.
Bu zamana kadar birçok dost edindim. Gönüldaş, sırdaş, arkadaş ve hatta derttaşlarım oldu. Sizlere minnettarım. Bana kızın hakkınız bu ama çok kızmayın olur mu?
Ben hep burada olacağım ve gerçekten hazır hissettiğimde tekrar döneceğim. Beni yalnız bırakmayın ve mesaj atın.
Utancımdan gelen mesajlara cevap veremiyordum sanırım artık bi Parça rahatladım.
Soru ve görüşleriniz için yorumları sabırsızlıkla bekliyorum.
Kendinize pek çok çok iyi davranın Ö#B ailem
😊😊😊😊
