Ben Deniz,
Hayata 1-0 yenik başlayanlardanım.İzmir'deki bir çocuk esirgeme kurumunda büyüdüm.Hayatın ne olduğunu ve nelerden ibaret olduğunu daha 10 yaşımdayken öğrendim.Her zaman tehlikelere hazır büyüdüm ve zengin bebelerden hep nefret ettim.Hayat çok acımasız.Biz burda mücadele verirken onların orda sefa sürmesine adalet mi denilir?Bu arada hiç ailemden bahsetmedim.Çocuk esirgeme kurumunda büyüdüğümden ailemin olmadığını anlamışsınızdır. Babamı doğru düzgün tanımadım.Daha ilk doğduğum gün beni sevmeyi reddetti,annem de keza öyle.Hayal meyal hatırlıyorum 4 yaşındaydım babam evden işe gidiyorum diye çıktı bidaha da dönmedi.Babam bizi terk edince annem bana tek başına bakamayacağını anlayıp beni çocuk esirgeme kurumuna bırakıp başka birisiyle evlendi.17 yaşıma kadar içimde kin ve nefretle büyüdüm.Aile sevgisi nedir görmedim açıkcası görenleri de hep kıskandım.Neyse şuan ondan daha kötü bi sıkıntımız var çünkü az önce müdürün odasından çıktım ve okuldan atıldım.Okulda atılma nedenim sürekli kavga etmemmiş.Zaten ailem yokmuş bana sahip çıktıkları için onlara minnet duymalıymışım ama ben onlara beni özel okula verin demedim özgür olabiliceğim bir yer istiyorum artık.Kendime yeni bi okul bakmam gerekiyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denizin Mavisi
ChickLitDaha 17 yaşında olan Deniz'in zorluklarla dolu hikâyesini anlatmaktadır.Bir çocuğun başına en fazla ne gelebilir?Kendi hayatını yaşayamamış.Tam her şeyden vazgeçmişken birden hayatı değişiyor hayatına onun girmesiyle...
