Hej! Zanim zacznę, chcę tylko powiedzieć, że wprowadziłam małe zmiany między wersją z yt, a teraźniejszym wydaniem tych rozdziałów, ale mam nadzieję, że nie będzie to wam jakoś mocno przeszkadzać.
~ja
_______________
Nastał świt. Hisako wstała, ubrała się i wyszła. Szesnastolatka nie chciała spóźnić się do pracy, jak miała w zwyczaju. Zaplanowała, że to dziś zacznie ubiegać się o awans.
Biegła skrótami, niejednokrotnie przeskakując przez płoty, bądź wtargniając na prywatne posesje, bo DZISIAJ nie mogła stawić się na miejscu ani o minutę później, niż powinna. Bo męczącej przeprawie przez całe miasto Lakivy, dotarła do głównej siedziby gońców.
Popatrzyła na zegar.
-Nie wierzę....
Biegłam tak szybko, a i tak jestem po czasie- myślała zła na samą siebie.
Mimo wpadki, postanowiła, że pójdzie porozmawiać z pracodawcą.
Awans był dla niej naprawdę bardzo ważny.
Idąc długim korytarzem, tworzyła strategie do obrania przy rozmowie, między innymi:
"Ejj, jestem dobrą praciwnicą, co z tego, że czasami się spóźniam, chyba nie zaszkodzi ci mnie awansować!"- Hisa prędko odrzuciła tę pozycję, bo przypominała ona o jej największej wadzie.
Może troche inaczej...
"Oh Jura, daj mi lepszą fuchę, nie bądź jędza"- Nie, nie. Przecież Jura to szefowa, której lepiej okazać szacunek, a do tego jedna z sektorowych!
___________________
Szybkie wytłumaczenie:
Państwo Lakivy, czyli ojczyzna poznanej już przez nas Hisako, jest krajem podzielonym na cztery sektory.
Do każdego z nich przydzielona jest osoba, mająca pilnować porządku i zarządzać wojskami. Ktoś taki nazywany jest sektorowym.
Jura, to kobieta odpowiedzialna za sektor pierwszy, czyli obejmujący całą stolicę Państwa Lakivy -miasto Lakivy (powtórzenie celowe) największy i najpotężniejszy ze wszystkich czterech sektorów.
___________________
"Czy mogę poprosić o lepszą pracę"- to brzmiało zbyt banalnie. I zbyt łagodne. Jura ceni ludzi pewnych siebie.
A gdyby tak dodać trochę wyrzutów?
Coś jak..
"Dłużej nie będę nosić tych głupich listów! Sama sobie biegaj po kraju od szlachcica, do szlachcica"- eee... nie..
To już lepiej wrócić do opcji delikatnej prośby.
Niestety, zabrakło jej czasu na utworzenie idealnego planu.
Korytarz już się skończył.
Blondynka stała przed drzwiami do gabinetu sektorowej.
Wtedy, napadła ją brutalna swoim działaniem i niekontrolowana histeria, która nie szczędziła nieśmiałej nastolatce ciosów.
-Nie zrobię tego. Nie umiem. Nie dam rady- zamartwiała się Hisa.
Nagle przypomniała sobie.. że nie podjęła się tej "szalonej" próby bez powodu. Przed oczami mignęła jej rodzina. Jej biedna, mieszkająca w zawalającym się domu, nie mająca pieniędzy na lekarstwa i jedzenie rodzina. Rodzina, jak jedna z wielu skrzywdzona nieludzkimi rządami obecnego króla, dla którego nie standard życia obywateli, a kształtowanie armii było największym priorytetem.
Dziewczyna ponownie zrozumiała, że nie ma czasu na swój lęk przed ludźmi. Nie ma ani chwili na przejmowanie się swoimi słabościami. Nie w rzeczywistości, w której do zapewnienia rodzinie godnego bytu trzeba było kraść, donosić, lub tyrać od dnia do nocy za marne pieniądze.
Hisako już w dzieciństwie pojęła, że jeśli nie zacznie pracować, spotka ją śmierć. Spowodowana głodem, chorobą lub ewentualnym niszczycielskim działaniem króla Lantana śmierć. Nie miała prawa do szczęśliwego dzieciństwa, tak przynajmniej czuła. Dlatego przyjęła pracę gońca pocztowego, by choć trochę odciążyć ledwo wiążącą koniec z końcem rodzinę.
Gdyby stała się gońcem kryminalnym dostawałaby całą nagrodę z listu gończego, a nie marną pensję miesięczną.
Pchana tymi myślami znalazła się w pomieszczeniu, w którym przywitana została chłodnym i podejrzliwym, wyprowadzonym zza zasłaniającej twarz sektorowej gazety.
Czego?- Jura odłożyła artykuł, który czytała na później.
Szesnastolatka znowu zamarła ze strachu.
"Jak niby mam rozmawiać twarzą w twarz z SEKTOROWĄ?!" myślała Hisa
Jeśli będziesz tak stać bez słowa zignoruję cię i wrócę do gazety.- oznajmiła Jura.
Hisako pracowała ze wszystkich sił nad przypomnieniem sobie, jak poprawnie wydobywać z siebie dźwięk.
