The Painful Way

deel 1

"Wollah jij spoort niet" schreeuwt Safa lachend door de muziek heen. Ik kijk haar droog aan en ga dansend verder met schoon maken. Safa en ik hadden gister afgesproken om vandaag mijn huis schoon te maken. Het is inmiddels 3 jaar geleden dat mijn broer 'zelfmoord' heeft gepleegd.
Na mijn uitbarsting op het politie bureau hadden ze de zaak opnieuw gestart. Ik had hoop... ik had hoop om mijn broers moordenaar in mijn handen te pakken, maar nee.. ze bleven zeggen dat er niks is om als bewijs te hebben. Toen stortte ik helemaal in. Mijn broer, tegelijkertijd mijn Vader, mijn ALLES is verdwenen, ik heb niemand meer.. alleen Safa. Sinds zijn dood liet ik geen 1 iemand mijn leven binnenkomen, want ze gaan naar binnen en op een dag laten ze je weer gaan. Die pijn he! Die pijn is onbeschrijvelijk. Je gaat mentaal en fysiek KAPOT!!. Niemand gaat je heel kunnen maken, alleen JIJ. Jij moet je zelf weer kunnen opbouwen, of je gaat het halen.. of je gaat weer dalen. En weet je wat het ergste is, als diegene de laatste persoon is van je famillie. Ik had op mijn 16e mijn ouders in één keer verloren. Mijn broer was al 19, het deed hem zoveel pijn maar weetje wat het pijnlijkste was.. hem zien lijden. Ik zag gewoon in mijn ogen hoe hij elke dag steeds meer achteruit ging. Hij begon aan drugs om de dingen om zich heen te vergeten. Zoveel zeiden tegen mij om hem te verlaten, hem laten doen wat hij doen wilt, in andere woorden hem in de steek laten. Andere zouden dat allang hebben gedaan, maar ik??!! Ik hou van mijn broer. ik kan hem niet laten gaan door drugs. De dagen dat hij niet bezig was met drugs was ie zoo lief tegen mij, wollah he ik hou te veel van hem om hem in de steek te laten. Ik ben werk voor hem gaan zoeken om de drugs te laten gaan. Ik ging hem beetje bij beetje helpen om eruit te kunnen gaan en het mooiste is dat het is gelukt na 2 jaar. Veel mensen waren verbaasd hoe dat kan om de drugswereld te verlaten, ik blijf maar zeggen: als je iets wilt gebeurt het ook met hulp van Allah.
Ik was 19 toen hij weg ging En hij zou eigenlijk die maand 22 worden. Safa en ik hadden een lang tijd ons opgesloten van de buitenwereld maar we besloten om toch door te gaan met ons leven. Hij zou niet willen dat wij de hele tijd over hem treurde.

"LAYLAA" ik schrik wakker en kijk om heen. Oja ik was aan het schoonmaken. "Je dacht weer aan hem he" zegt Safa die mijn tranen wegveegde. Ik knik met mijn hoofd en kijk naar zijn foto die op de muur hing.
"Weetje Layla, ik hou van hem en blijf van hem houden, jij ook maar we moeten doorgaan" zegt ze terwijl ze de schoonmaakspullen opruimt. "Als je aan hem denkt, denk aan de leuke tijd met hem. Blijf alsjeblieft positief denken. Want als jij zakt zak ik ook. Doe het voor je broer alsjeblieft, niet blijven treuren dat wilt ie niet. Ik weet zeker dat hij wilt dat we doorgaan en ons sterk houden" zegt ze en gaat zitten op de bank. "Laten we over de leuke tijd praten die we met hem hebben gehad". Ik ga naast haar zitten en blijf naar zijn foto staren. "Ik kan me nog herrineren toen we pas met elkaar hadden. We zaten samen in ons kantoor. Hij gaf me een blaadje met zinnen erop die niet klopten, gewoon woorden die hij achter elkaar schreef. Ik keek hem raar aan en zei dat ik het niet begreep. Hij zei dat ik goed moest kijken naar alle woorden. Letterlijk na drie uur had ik het gevonden er was 1 woord die een extra letter had bijv appelI die I hoort er niet bij. Ik had dit aan hem verteld en hij zei dat het klopte. Ik moest die letter op een blaadje schrijven en tot volgende dag wachten. De volgende dag gaf hij mij weer een blaadje met woorden. 8 dagen lang gaf hij mij blaadjes met elke dag een letter. Ik moest van hem uiteindelijk die letters in elkaar puzzelen en weet je wat erop stond??" Ze keek me lachend aan. Ik schudde mijn hoofd. " i love you dat is wat erop stond. Hij deed er moeite voor om te bewijzen dat hij van mij hield". Ze kijkt ook naar zijn foto met een glimlach op haar gezicht "ik hou van je Mounir en blijf van je houden".