Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 147

Meteen zag ik Barry opveren.
'He wat, weg bij Nicole' keek hij me verbaasd aan.
'De emmer is overgelopen' haalde ik mijn schouders op. 'Ik was er echt, helemaal klaar mee' verzekerde ik hem ervan dat het definitief was.
'En nu kruip je weer lekker tegen Eva aan' dacht hij wel te weten hoe het zat.
'Die is nog steeds kwaad op me' schudde ik mijn hoofd. 'Maar dit kon zo ook niet langer, en ik had het al veel eerder moeten doen' verzekerde ik hem.
'Wat the fack is er allemaal gebeurt man. Wil je bier' stond hij resoluut op om naar de keuken te lopen.
'Doe maar koffie' schudde ik mijn hoofd. Daar had ik momenteel veel meer behoefte aan, en ik zou tenminste helder blijven denken.
'Jij bent echt krankzinnig' liep hij hoofdschuddend de keuken in om even later terug te keren met een kop koffie en een biertje voor zichzelf waarna ik wederom begon te vertellen wat er gebeurt was vandaag, en eigenlijk de hele afgelopen tijd. Hoe Nicole keer op keer het bloed onder mijn nagels vandaan haalde en ik het steeds maar weer pikte, totdat ik er nu dus echt klaar mee was.
'Zo man en nu' verraste het mijn vriend dat ik deze stap had gezet.
'Nu ga ik lekker in een hotel pitten en dan zie ik wel. Maar ik ga absoluut niet meer terug naar huis, niet bij Nicole in elk geval' verzekerde ik hem dat het echt menens was.
'En weet Eva dit ook al' nam hij er geen genoegen mee.
'Ik ben net bij haar geweest' knikte ik bevestigend.
'En' drong hij aan op meer informatie.
'Ze vond het goed van me dat ik deze stap had gezet' vertelde ik hem. 'Ik denk dat het wel weer goed komt' durfde ik licht optimistisch te zijn.
'Je hebt dus alweer bij haar in bed gelegen' was hij van mening.
'Nee man. Ze is kwaad op me weet je nog' schudde ik heftig mijn hoofd. 'Ze vertrouwd me niet meer' voegde ik er nog aan toe.
'En dan nog ben jij zo optimistisch dat het wel weer goed komt' fronste hij zijn wenkbrauwen.
'Het gevoel is er nog, en ze wil me nog wel een kans geven, maar dat verdomde vertrouwen' legde ik hem uit hoe de zaken ervoor stonden.
'Dat heb je toch echt zelf gedaan' haalde hij zijn schouders op.
'Bedankt voor de opbeurde woorden' stak ik sarcastisch mijn duim naar hem op.
'Ja wat, je hebt er toch zelf zo'n puinhoop van gemaakt. Niet ik hoor' bleef hij erbij.
'Ja dat weet ik ook wel. En we werken eraan' verzekerde ik hem ervan. Tuurlijk wist ik dondersgoed dat ik het allemaal aan mezelf te danken had.
'Een paar goeie beurten en het is weer goed joh. Seks werkt bij jou altijd genezend' was Barry ervan overtuigd.
'Nee man, Eva is niet te koop met een beetje seks. Ze is veel meer dan dat' schudde ik mijn hoofd. Zo gemakkelijk zou het niet woorden, en dat was misschien wel beter ook. Ik zou er keihard voor moeten werken om haar terug te krijgen, en ik had het er allemaal voor over.
'Ik wilde je dit even vertellen' maakte ik vervolgens aanstalten om weer te vertrekken.
'Rukken in je hotelkamer. Goed voor elkaar man' spotte Barry ermee.
'Altijd nog beter dan dat ik het door jou moet laten doen' grijnsde ik het weg.
'Daar heb ik een vrouw voor' was zijn weerwoord.
'Veel plezier dan vanavond' stak ik mijn duim in de lucht. Mijn tijd zou vanzelf wel weer komen, daar was ik van overtuigd.