Een Nieuw Begin

Hoofdstuk 13

"Lies? Liselotte?" De brunette had haar hand al op de deurklink van de deur van Fenna's kamer, maar stopt als ze Everts stem achter zich hoort. "Hé, ben je hier nou nog steeds?" Met een frons op haar gezicht kijkt ze haar blonde collega aan. Hij haalt zijn schouders op. "Ik kan niet... Als ze zich bedenkt... Ik wil hier zijn, voor haar." Mompelt hij. Liselotte glimlacht zwakjes. "Komt goed, Fenna kan ook echt niet zonder jou joh." Probeert ze hem gerust te stellen. "Zal ik tegen haar zeggen dat je hier nog steeds bent?" Vraagt ze hem dan. Hij knikt. "Als je wil. Maar verder niet erover praten. Bram heeft dat vanochtend ook al geprobeerd... En ik denk dat ze moe is, er was ook nog een therapeut." Vertelt hij. Liselotte knikt. "Dat zei Bram al. Hoe is dat eigenlijk gegaan? Bram zei dat ze er niks over wilde zeggen, heb jij die therapeut gesproken?" Evert knikt, met een serieuze blik op zijn gezicht. "Fen schijnt niks gezegd te hebben tegen hem, letterlijk geen woord. Ik wist dat ze koppig is, maar dit..." Hij zucht. Liselotte wrijft over zijn arm. "Laten we haar gewoon even de ruimte geven. Ze is pas net daar weg, misschien heeft ze even nodig om dat te verwerken."

Als Liselotte even later de deur van Fenna's kamer opent, schieten de ogen van de blondine open. Ze had een tijdje liggen slapen, maar ze is nog steeds zo alert dat ze zelfs in haar onderbewustzijn wakker schrikt van het minste of geringste. Als ze ziet dat het Liselotte is, glimlacht ze zwakjes. "Hé, Lies. Hebben jullie een bezoekschema gemaakt of lijkt dat maar zo?" Liselotte grijnst. "Bram en ik..." Heel even is ze stil. Ze gaat op de rand van Fenna's bed zitten, en kijkt naar de blondine, die er vermoeid uitziet, maar verder – naar omstandigheden – redelijk in orde lijkt. "Fen, ik moet je iets vertellen." Haar groene ogen richten zich op Fenna, die nerveus opkijkt. "Wat? Is alles oké, Lies?" Vraagt ze bezorgd. Liselotte glimlacht zwakjes. "Rustig, maak je geen zorgen."

Het is even stil, maar het duurt niet lang voor Fenna ongeduldig de stilte verbreekt. "Lies, wat wilde je vertellen?" Vraagt ze. Liselotte haalt diep adem. "Ik... Bram... Wij, Bram en ik, hebben... Zijn samen, inmiddels ruim een jaar." Vertelt ze dan. Een brede glimlach vormt op Fenna's gezicht. "Ik zei het toch!" Roept ze uit. Dan duwt ze zichzelf overeind, en strekt ze haar linkerarm uit naar Liselotte. "Gefeliciteerd, Lies." Zegt ze, terwijl ze de brunette in een omhelzing trekt. "Ik wist het," mompelt ze, "jij en Bram... Ik wist het." Ze heeft nog steeds een glimlach op haar gezicht als Liselotte haar loslaat. "Hoe, wanneer? Vertel meer!" Moedigt ze Liselotte dan aan.

Liselotte vertelt uitgebreid over haar en Bram, en Fenna luistert met glimmende ogen. Liselotte ziet er echt gelukkig uit, en dat maakt Fenna blij. "Je verdient dit geluk, Lies." Zegt ze na een tijdje. Liselotte kijkt naar de blondine. "Het is zo goed, Fen... Het voelt zo goed." Ze heeft een gelukzalige glimlach op haar gezicht. "Jij verdient ook geluk, hè?" Zegt ze zacht. Gelijk slaat Fenna weer dicht. De glimlach verdwijnt van haar gezicht en ze vouwt haar armen over elkaar. "Lies, niet jij ook... Bram was er ook al over aan het zeiken vanmiddag en zelfs die arts... Nina begon erover." Ze zucht diep. "Ik wil er niet over praten, oké?" Vraagt ze zacht.

Even twijfelt Liselotte. Ze heeft gezien hoe ongelukkig Evert was nadat Fenna weg was, en ze weet hoe veel hij van Fenna houdt. Maar aan de andere kant wil ze Fenna tijd geven, aangezien de blondine ontzettend veel heeft meegemaakt, en best wel wat ruimte kan gebruiken. Uiteindelijk knikt ze. "Oké, is goed, Fen. Maar wees alsjeblieft eerlijk tegenover jezelf. Je houdt van Evert, dat kan je niet ontkennen." Fenna slikt, ze zag hoe Evert en Isabel naar elkaar kijken. Maar Liselotte heeft gelijk; ze houdt van Evert, met heel haar hart. Ze voelt de tranen achter haar ogen branden. "Ik weet het gewoon even niet, Lies..." Geeft ze zachtjes toe. Liselotte legt haar hand op Fenna's schouder, en wrijft zachtjes over haar arm. "Dat is oké, Fenna, je mag in de war zijn, zeker na wat je hebt meegemaakt. Maar je verdient het ook om gelukkig te zijn, en volgens mij maak je op deze manier jezelf absoluut niet gelukkig." Fenna haalt haar schouders op. "Maar Evert wel." Fluistert ze, bijna onhoorbaar. Liselotte schudt haar hoofd. "Echt niet, Fen, hij wil alleen jou. Hij heeft zijn relatie met Isabel beëindigd en hij heeft het ziekenhuis nog steeds niet verlaten." Fenna wendt haar blik af, dit wilde ze nou nét niet horen. Ze dacht dat ze het juiste deed, maar dat blijkt nu anders te zijn.