Het Pad van de Waarheid

Hoofdstuk 10.

Snel zeg ik tegen Bilal dat het wel goed met me gaat en laat ze niet langer in de kou wachten. Als ik de deur dicht doe, zie ik een zwarte schim wegrennen. What the actual fuck? Geschrokken doe ik de deur keihard dicht..

Zuchtend sta ik op als ik mijn wekker hoor. Pff.. Waarom bestaat zo vroeg opstaan? Kan de dag niet gewoon pas om 12 uur beginnen ofzo..

Vermoeid sta ik op en loop naar het raam. Het lijkt vandaag extra licht ofzo, terwijl het pas half 7 is. Ik doe de gordijnen open en kijk verwonderd naar buiten. Alles is wit.. Het sneeuwt!

De wereld is zooo mooi als het sneeuwt.. Met een glimlach draai ik me om en loop naar badkamer. I need to take a shower, right now. Ondanks dat ik juist slaap krijg van douchen, hahaha. Douchen bij mij is gewoon een sauna, zo heet is het water.

Trots kijk ik naar m'n benen; gelukkig bestaat laseren, anders had ik mezelf nu ook nog moeten ontharen. Ik ben gewoon te lui, snap je?

Na een kwartier doe ik het water uit en sla ik twee handdoeken om me heen. Zuchtend loop ik mijn inloopkast in. Het moeilijkste deel van de dag: it's wat-the-fuck-moet-ik-aandoen-time.

Twijfelend ga ik met mn hand door m'n kleren heen. Hoe meer kleren je hebt, hoe moeilijker het wordt om iets uit te zoeken.

Ik pak een grijze skinny, een witte wollen trui en mijn zwarte balenciaga runners. In het ziekenhuis moet ik m'n trui toch verruilen voor m'n witte jas, dus who cares? Ik in ieder geval niet.

Ik loop naar beneden de keuken. Natuurlijk hebben we weer niets eetbaars. Het leven met broers is zo moeilijk.. Ze hebben 's nachts eetaanvallen, net zwangere vrouwen. Shit hey..

Ik pak chagerijnig m'n autosleutels en rij naar de appie. Ik pak chocomel en loop meteen door naar de broodafdeling. Vermoeid kijk ik naar alle broodjes en croissantjes, waarom kan ik nooit kiezen?

Plotseling voel ik een hand tegen mn bovenbeen. Geschrokken kijk ik naar beneden, waar twee bruine oogjes me stralend aankijken.

Hart-ver-warmend dit.. "Dag kleintje", zeg ik terwijl ik over zijn mooie, glanzende, bruine lokken aai. Wat hou ik toch van kinderen.. Ze zijn zoooo onschuldig.

Ik bestudeer de rode, koude wangetjes van het kindje als ik plotseling een zware stem hoor. "Hier ben je."

Geschrokken kijk ik op. De jongen. Oh my gosh.. De jongen die ik tegen was gekomen de eerste dag dat ik in het ziekenhuis werkte.. De jongen die mijn pasje scande.. Verstard kijk ik hem aan.

Hij neemt het kindje in zijn armen en heeft nog niet door wie ik ben denk ik.. Of hij herkent me niet? Plotseling reikt het kindje lachend zijn armen naar me uit, waardoor ik in oogcontact kom met de jongen.

Verrast kijkt hij me aan.. Ik neem het kindje in mn armen terwijl ik van hem naar de jongen kijk.. Beide bruine ogen, bruin haar, dezelfde rode wangen door de kou..

Ik zie dat het kindje naar de donuts kijkt, waardoor ik samen met hem naar de zoetstelling loop. "Wil je donuts?" Verlegen kijkt hij me aan.

"Mag wel hoor, zal ik deze gedecoreerde donuts voor je halen?" Ik pak de pak donuts en kijk dan naar de jongen die ons afwachtend aankijkt.

Plotseling gaat er een alarmbel in mijn hoofd af. Wacht even.. What the fuck. Wat als het zijn zoontje is? Ze lijken echt op elkaar.. Of zal het zijn broer zijn?

Verward leg ik het kindje neer, en loop met de pak donuts naar de kassa. Als ik de pak betaald heb geef ik ze aan het kindje. "Wat zeg je dan?", zegt de mysterieuze jongen tegen het kindje.

"Dankjewel!", zegt het kindje stralend. Ik glimlach naar het kindje en loop dan snel weg zonder de jongen nog aan te kijken.

Bij mijn auto aangekomen stap ik snel in. Mijn hart klopt niet normaal hard.. Met een brok in m'n keel leg ik mijn hoofd op het stuur..

Wat als het echt zijn zoontje is? "Dan wat? Wat boeit het jou?", zeg ik zachtjes tegen mezelf. Wat is er met me aan de hand?

Ik denk weer aan de jongen. Hij is zo lang.. Ik blijf die colabruine ogen en zijn rode wangen voor me zien.

Plotseling sla ik met een vuist tegen het stuur. Ik schrik van mezelf.. "No feelings. No fucking feelings", zeg ik tegen mezelf terwijl ik hard wegrijd.

Heeeyyy lezertjes,
Na een lange tijd heb ik weer een nieuw deeltje geplaatst! Ik heb een moeilijke periode achter de rug, waar ik eigenlijk nog steeds inzit, vandaar dat ik geen vervolgjes plaatste. Na dit vervolgje geschreven te hebben besef ik dat schrijven zo opluchtend werkt. I love it. Dit verhaal is trouwens gebaseerd op dingen die echt gebeurd zijn. Ook dit deel is dus waargebeurd.

Mensen die tips en tops hebben laat ze vooral achter in de reacties en vergeet niet te stemmen!

Bedankt voor het lezen ❤