My Disaster.

1ο Κεφαλαιο.

-Που βρίσκομαι;
Νιώθω μια ζαλαδα και προσπαθώ να μαζεψω το κεφάλι μου και όση δυναμη έχω για να σηκωθω.Τα ματια μου δύσκολα ανοίγουν , μένω λίγο ξαπλωμενη και ανοίγω τα ματια μου.Σηκώθηκα και νιώθω πως θα κάνω εμετό.Ξαφνικα ακούω ενα χασμουρητό και μια φωνη να λέει:

-Ξυπνήσες μικρή πριγκίπισα?
Γουρλωνω τα ματια μου και αντίκριζω μια ανδρική μορφή ξαπλωμένη δίπλα μου.Χάνω για λίγο τα λογικά μου.Δανάη?Τι συνέβει? Ποιος είναι αυτός ?
Τυλιγομαι γρήγορα με το σεντόνι και του λέω :

-Ποιος είσαι και που βρίσκομαι?

-Ει ηρεμησε μικρή είσαι στο δωμάτιο μου , συγκεκριμενα στο σπίτι μου.Δεν θυμάσαι τι έγινε ? Κρίμα να ξεχάσεις τόσο ωραίες στιγμές...

-Τι...Τι εννοεις?( θέλω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί)

-Χαχαχα ηρέμησε δεν θα σου εκανα αυτήν την χάρη.Απλως ήσουν πίτα χθες βράδυ και οι φίλες σου σε παράτησαν και σε μάζεψα εγώ.

-Ευχαριστώ...

-Τον θεο.

-Εμμ...

-Τα ρούχα σου είναι στο σαλόνι.

-Ευχαριστώ.

-Και..

-Οπώς βγαινεις στρίψε αριστερά.

-Και παλι ευχαριστώ.

Μετα από τόση ντροπή που βρίσκομαι στο σπίτι ενος ξένου που με μάζεψε γιατί οι χαζες με άφησαν...Πφφ τα νεύρα μου δεν το περιμενα απο τα κορίτσια.Ντυνομαι όσο πιο γρήγορα μπορω παίρνω το κινητό μου ,τα κλειδιά μου και νιώθω πως είναι απο πίσω μου.Γυρναω και :

-Ναιναι ξέρω με ευχαριστεις.

-Αντίο.

-Τα λέμε.

-Ελπίζω όχι.

-Δυσκολη.

-Ειλικρινής λέγεται.

-Χαχαχαχα.

Βγαινω και αρχίζω να διασχιζω τον δρόμο προς το σπίτι μου.Δεν το περίμενα αλλά μένουμε 10 λεπτα διαφορα.Και ως συνήθως θα ακούσω τα συνηθισμένα λογια της μητερας μου.Μονο που τωρα ίσως γίνει λίγο χειροτερο.Αφού συζητησαμε τον λογο και την δικαιολογία που σκέφτηκα ηρεμησε και συνέχισα την διαδρομή μου μέχρι το δωμάτιο.Χτυπάει το τηλέφωνο η Εφη:

-Ελα είμαστε στο mikel θα έρθεις ?

-Συγγνώμη αλλά...

-Είναι και ο Χάρης εδώ.

-Ερχομαι.

Λοιπον δεν σας συστήθηκα.Είμαι η Δανάη.Είμαι 17 και πάω 3η λυκείου.Το κρας μου εδώ και 3 χρονια είναι ο Χάρης.Είναι πανέμορφος και γλυκός.Εχει Μαύρα μαλλια και μπλε ματια.Εχει πολύ ωραίο στυλ και λατρεύω το σκουλαρίκι που έχει στο κάτω χείλος.Απλα έρωτας.Προφανώς και δεν ξέρει πως μου αρέσει.Ντυνομαι γρήγορα φοραω το τζιν μου,ενα φουτερ,τα vans μου , την αγαπημένη μου Κολόνια και λίγη μασκαρα μιας και δεν μαρεσει πολύ το βάψιμο, βάζω την αγαπημένη μου κολονια και έτοιμη.Λέω στην μητέρα μου να με αφήσει στο mikel ωστε να μην αργησω.Μετα απο πολύ σκέψη με παει.Βγαινω απο το αμάξι φτιάχνω λίγο τα μαλλια μου και μπαίνω μέσα με ενα χαμόγελο.

Εγώ: Γεια σας παιδιά.

Εφη:Καλώς την να και ας άργησε

Χάρης:Γεια.

Γιώργος:Χευ.

Εγω:Τι κανετε παιδιά ?

Εφη:Καλά χθες το πάρτυ ήταν φοβερό.

Χάρης:Αλλοι διασκέδαζαν και άλλοι γαμιοντουσαν,λέει και με κοιτάει.Νιώθω ντροπή μα δεν εκανα τίποτα απο όσα νομίζει.

Εγώ:Κανεις λάθος.

Χάρης:Ναι το είδα.

Εγώ:Ησουν εκεί και δεν με βοηθησες ουτε εσύ ,ούτε κανένας.Ηταν η μονη μ ελπίδα.

Χάρης:Και η πρωτη σου φορά.

Εγώ: Μπορεις να βγαλεις αυτήν την σκέψη απο το μυαλό σου ?Συνελθε γαμω.

Χάρης:Σε είδα να βγαινεις απο το σπίτι του το πρωί.

Εγώ:Δεν κάναμε τίποτα.

Χάρης:ΚΑΛΑ.

Εγώ:Μην φωναζεις και τι σε νοιάζει τι θα κάνω ? (Το είπα χωρίς να το σκεφτώ)

Χάρης:Ισως γιατί μου αρενσεις ?

Νιώθω την καρδιά μ να χτυπάει πιο δυνατά...Νιώθω μια ευχαρίστηση.Δεν το πιστεύω οτι νιωθει για εμένα.Σκαω ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.Ακούω την πόρτα να ανοίγει μιας και καθόμαστε κοντά .Βλέπω παλι εκείνον τον άγνωστο τυπο και η χαρά εξαφανίζεται απο το προσωπο μου.Πλησιάζει στην παρέα και κάθετε στα πόδια μου....