Η πλούσια και ο φτωχός.

Chapter 12

Το σημερινό πρωί ήταν πολύ δύσκολο. Κοιμηθήκαμε σε ξεχωριστά δωμάτια. Πήγα και κοιμήθηκα σε έναν ξενώνα στον δεύτερο όροφο.

Χθες δεν μιλήσαμε καθόλου. Ήμουν κλεισμένη στο ξενώνα από τότε που μαλώσαμε και δεν βγήκα καθόλου.

Η μητέρα μου, μου χτύπησε κάποιες φορές την πόρτα αλλά άδικος κόπος. Ακόμα και να θέλει δεν μπορεί να κάνει κάτι.

Ο τρόπος που αντέδρασε ο Κρίστοφερ ήταν υπερβολικός. Δεν είμαι εγώ υπεύθυνη για το πότε θα γίνει ο αρραβώνας, επειδή πάντα αυτά τα θέματα τα αφήνω στον Κρίστοφερ εξαιτίας των δουλειών που έχει.

Μπορεί η μέρα που θα διαλέξω να μην είναι καλή γι'αυτόν, γιατί θα έχει κανονίσει κάτι ή κανένα ταξίδι.

Εγώ στο μυαλό μου είχα να έρθει, να μιλήσουμε μαζί και να αποφασίσουμε μαζί.

<<Αμπέλα σου έχω νέα. Έλα σπίτι μου>> μου στέλνει η Σοφία.

Τώρα βρήκε να μου το πει;

<<Δεν μπορώ, δεν με αφήνουν>> απαντάω.

<<Γιατί τι έγινε;>> στέλνει με πολλές φατσούλες που έχουν ανησυχητικό πρόσωπο.

<<Μαλώσαμε με τον Κρίστοφερ>> της στέλνω.

<<Τι σου έκανε πάλι;>> με ρωτάει. Αυτό το "πάλι" πολύ μου άρεσε.

<<Δεν έχω όρεξη να γράφω. Θα στα πω όποτε μπορέσω από κοντά>>.

<<Όταν εννοείς όποτε μπορέσεις, σίγουρα εννοείς μετά από 2 μήνες όπως την προηγούμενη φορά>> λέει και καταλαβαίνω ότι έχει στεναχωρηθεί.

Πρωτού προλάβω να απαντήσω στέλνει και άλλο μήνυμα.

<<Έλα κρυφά το βράδυ σπίτι μου. Έζω πολλά να σου πω>>.

Μόλις το διαβάζω χωρίς δεύτερη σκέψη της στέλνω ένα "όχι".

Εγώ αυτά τα πράγματα δεν τα κάνω και ούτε πρόκειται να τα κάνω ποτέ. Ποτέ δεν ήμουν η θαρραλέα της υπόθεσης και ούτε θα γίνω.

Μετά από την συζήτηση με την Σοφία ενώ η ώρα έχει πάει 5 το απόγευμα κατέβηκα επιτέλους κάτω, αφού πρώτα ετοιμαστώ βέβαια.

Στο σαλόνι καθόταν η κα. Χάθαγουεϊ με τον Κρίστοφερ.

<<Που είναι η μαμά;>> τους ρωτάω.

<<Έχει βγει>> μου απαντάει μονότονα η κα. Χάθαγουεϊ.

Ο Κρίστοφερ ούτε να με κοιτάξει.