Ben deniz 11. Sinifa gidiyorum.Annem babam oldugumde hayatim parcalandi o günden beri diyer kizlar gibi olamadim derslerim berbat surekli kavga ediyorum ama elimde olan bir sey değil kendimi toparlayamiyorum. Onlar oldukten sonra yikildim toparlanmama yardim edicek kimse olmadi. İyi olmami isterlerdi sirf bunun icin okula gisiyorum ama bos. Okulda bana piskopatmisim gibi bakiyolar. Ama ben boyleyim beni boyle sevicekler.
Sabah yine iğrenc alarmin sesiyle uyandim. Zorda olsa kalka bildim. Üztümu değistirdim. Gitmeden once annemlerin odasinda yataginin altinda bir kitap dikatimi cekti.
Kitabi elime alip azcik karistirfiğimda annemin günlüğü olduğunu anladim. Bir sayfanin içinden yüzük cikti. Merak ettimve sayfayi okudum.
'Bazen susunuyorum izmirde deniz kenarinda ailemle mustakil bahceli bir evde yasasak nasil olirdu.'
Bu beni cok duygulandirmisti çünkü annem hic bizimle hayallerini ve duygularini paylasmazdi .yüzüğu parmağima taktim annem icin izmire taşinmaliydim. Zaten cok esyam yoktu onlarida bir valize tikip evden ciktim.
Otobus biletini aldim ve otobusu beklemeye basladim. Her seyi birakip gitmek benim için cok zor olucakti.
Sonunda otobus gelmisti. Binip uyumak istiyodum. Bende bu şans varken münkün mu?
Tam yerime oturucam. Biri gelip oturdu.
Baktiğimda mavi gözlü kumral sacli beyaz tenli siyah pantolon ustunede siyah sivil tişört giymis boyu benden uzun bir genç oturdu.
İçimden sakin olucam,sinirlenmicem diyodum ve ilk defa nazikçe
"Kalkar misiniz orasi benim yerim"
Bana bakti gözleri gercekten güzeldi ve takmadan yine telefonuna döndü
Sinirlenmicem kavga cikartmicam diyodum ama yapamicam galiba.
"Hop kime diyorum ben"
Diye bağirdim. Bana bakti ve ayağa kalkti.
"Ne var sabahtan beri başimda dikiliyosun "
Diye bağirmisti. Sinirim iyice tepeme çikmisti. Biran once izmire gitmek istiyorum daha bunun oteli falan var. Bide bunla ugrasmiyim. Hayir yani hem yerime oturuyo hemde hayatinin hatasini yapip bana bağriyo.
"Hem yerime oturuyosun hemde bağriyosun simdi beni daha fazla delirtmeden kalk git"
Diye üstüne yürüdüm. Cok bağirdim heralde herkes bize bakiyodu.
Otobüs muğabini geldi. Benim gözlerimden hâlâ ates fiskiriyodu.
"Bir sorun mu var hanfendi "
Ben bağirarak
"Evet var bu dingil benim yerime oturmus" diyince birden üstüme yürüdü
"Esas bu deli benim yerime oturmaya çalişiyo"diyince ben birden çocuğun yakasina yapistim
"Nediyosun lan sen"
Muğabin araya girdi.
"Biletlerinizi görebilirmiyim "
İkimizde gösterdik
"Bir karisiklik olmuş hanfendi siz bir öne oturabilirmisiniz"
"Hayir ya neden benim yerim burasi o geçsin ben burada oturcam"
Çocuk en sonunda
"Deliyle uğrasilmaz"
Diyerek one gecti. Bense
"Sensin deli dingil"
Diyerek yerime oturdum. Az once gercekten çok çocukça davrandim. Ama bu çocuğa çok sinir olmustum bide gelmis yerime oturuyo ,deli diyo ve bağriyo aklima geldikçe elerimi sikiyodum. Ben sana yapçağimi biliyorum ama dua et otobusten atilmak istemiyorum. Kafami rahtlatma icin uyumaya çalisicam.
Evett 1. Bolum bitti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kötü Kız
Teen FictionBence okumaniz gereken bir hikaya en azindan bir göz atin Deniz annesi babasi olmüs bir genç kiz . Okulda sürekli kavga çikartiyo insanlar ondan korkuyorlar. Bir gün annesinin günlüğünü buluyor izmire gidiyor. Tabi basindan bela eksik olmuyo...
