De Honger Spelen met een andere afloop

30~ Verloren

De muziek schalt door de lucht en de eerste doodde komt in de lucht.Chara. Volgende doodde. Eddie. Beide dood. Beide nooit gesproken maar toch geef ik om ze. De licht wordt zwart. Mijn maag knort. Ik pak de fles, neem een slok en geef hem door. Ik pak een vleesreep uit mijn tas en breek het in drieën. Ik stop 1 stuk in mijn mond en geef de rest aan Noah en Jason. Ik doe de tas verder open en haal er een konijn uit. Jason ziet mijn verbaasde blik en legt uit dat hij die had gevangen toen ik bewusteloos was. Jason vilt het beest en geeft een pootje aan mij. Gulzig kluif ik het af. Ik gooi het botje op de grond en ga op mijn rugzak liggen. Jason neemt de eerste wacht.

Ochtend. Al 6 dagen in de arena. Nog maar 7 mensen over. Elke dag gaan er wel mensen dood, maar niet genoeg om in een paar dagen klaar te zijn. De luidsprekers piepen en een onbekende stem spreekt de tributen aan. " hallo tributen, wij gebben een feestmaal bij de Hoorn des Overvloeds. Het is iets dat jullie ongetwijfeld nodig zullen hebben. Laten de kansen immers in je voordeel zijn" Het gepiep sterft af en de helse stil overspoeld ons. " we moeten naar de Hoorn, zo snel mogelijk" zegt Noah terwijl hij zijn spullen bij elkaar raapt. Een nachtje slaap heeft hem goed gedaan. We stappen het hol uit en ik klop het zand van mijn kleding. Ik bekijk de muur en poort waar we doorheen zijn gegaan en krijg een idee. " als we nou de muur daar volgen komen we ongetwijfeld uit bij de ingang naar de Hoorn" zeg ik terwijl ik met mijn vinger de weg aan wijs. Jason knikt en Noah begint al met lopen. Ik slenter achter Noah aan. Ik hoor hem neuriën. Ik glimlach. Ookal zitten we hier in een arena. De jongen is blij genoeg om te neuriën of om ook maar muziek in zijn hoofd te horen. Er komt ook een liedje in mijn hoofd op. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Het is het liedje dat ik en mijn vriendin altijd zongen op school. We werden er zo vrolijk van. Vol blijschap en onbezorgdheid. Maar toen werden we 12 en was ons zorgeloze leventje voor bij. Ik heb het 2 jaar overleeft. Maar nu was het mijn beurt. Misschien zie ik haar nooit meer. Zie ik mijn familie überhaupt ooit nog in mijn leven ?

Sloffend, slenterend en bijna kruipend komen we zo'n 2 uur later aan bij de poort van ingang 4. We lopen een stukje door tot we de Hoorn zien. We houden halt in de poort en kijken of er al iets weg is. Op de tafel staan de tassen van 1,2,4,10,11 en 12. Er is er nog geen weg. Na een tijd is er nog steeds niet gekomen. Dus wij besluiten dat wij dan maar als eerste gaan. Ik neem een aanloop en begin te rennen. Op het zelfde moment komt uit poort 1 het meisje uit 10 aanrennen. Ik kijk haar aan en zie dat ze geen wapens bij zich heeft. Ik ren naar de tafel en gris de tas van 12 en 4 van de tafel. Hst meisje pakt haat eigen tas en rent meteen weer weg. Kanon ! Ik draai me met ruk om. Ik zie Crash en Sunder met hun wapens sta en zie het uitgemergelde meisje uit 11 dood voor hun voeten liggen. Wanneer Sunder mij in het zicht krijgt Ik draai me met een ruk om en ren met de twee rugzakken op mijn rug terug naar mijn bondgenoten. Ik gooi met een boog rugzak 4 in de handen van Noah. Ik probeer weg te rennen maar Sunder is me voor. Ze trapt in de binnen kant van mijn knie en ik klap dubbel. Ik val op mijn buik en rol om. Ik til mijn been op en schop haar in het gezicht. Ik valt naar achter en blijft daar vloekend liggen. Ik krabbel op en ren naar Jason toe die met Crash in gevecht is. Noah ligt spartelend op de grond. Als ik dichterbij kom zie ik dat Noah gewond is. Hij ligt met een pijn vertrokken gezicht op de grond terwijl hij zijn linkerarm stevig tegen zich aan geklemd heeft. Jason probeert Crash's bijl te ontwijken maar staat op een rand. Rond de Hoorn, bij de muren van de poorten loop een rivier. Jason balanceert op de rand terwijl hij steeds maar de bijl probeert te ontwijken. Hij kijkt me aan. Ik heb een plan. Ik geef hem snel een teken en hij begrijpt het meteen. Ik ren naar Crash toe en geef hem een harde zet. Hij helt naar voren en struikelt over het uitgestoken been van Jason. Hij valt over de rand en komt met een enorme klap in het ondiepe water terecht. Er gaat een kanon af. Ik kijk voorzichtig over de rand. Crash ligt 5 meter lager in het water. Zijn nek in een rare kronkel. Het water rond zijn levenloze lichaam verkleurt langzaam rood. Ik trek mijn hoofd terug. Een schreeuw. Ik draai me meteen om naar Noah. Hij ligt kronkeld van de pijn op de grond. Meteen zoek ik naar Sunder, maar die ligt nog steeds tierend op de grond. Ik zie een schim bij de poort met het nummer 1 erboven. Een meisje het een 10 op haar arm rent het haar rugzak en een blaaspijp de bosjes in. Noah begint steeds minder te bewegen en tot mijn schrik ook minder de ademen. Ik val op mijn knieën naast hem neer en draai hem op zijn rug. Uit de zijkant van zijn nek steek een pijltje. Er druipt wat gele vloeistof vanaf. Gif. Ik zie het meteen. Noah' ogen vallen bijna dicht. Hij vecht er tegen. Hij vecht tegen de dood. Maar ik weet nu al wie er gaat winnen. De dood.