JEALOUS | ZaynMalik

Hayatımın en bok gününü, Pazar günleri çalışmakla geçiriyordum. 

Aslında bu bir bakıma benim açımdan artı bir durumdu, çünkü Pazar günleri bayan Hellsman muhtemelen evinde bir fincan kahvesi ile birlikte How I Met Your Mother'ın kaçırdığı bölümlerini seyrederken, ben bu küf kokulu kitap evinde tek başıma huzur dolu zaman geçirip, bol bol kitap okuyabiliyordum. 

Şu varki, işimi seviyordum. Yani Pazar günleri annemin zorla götürdüğü klise ayinlerinden çok daha rahattı, en azından burada Peder Arquensman'ın ters bakışları yerine eski radyodan çalan gıcırtılı müziği dinliyordum. 

Ve yine her zaman ki gibi küçük anahtarımı, dükkanı kilitlemek için cebimden çıkardım. 

Bomboş geçen bir günün ardından neredeyse akşam 10'a çeyrek varken on beş dakika dükkanı erken kapatmayı fırsat bilmenin üstüne rahatlıkla evime gidebilirdim son otobüsle. 

''Aç kapıyı.'' 

histerik bir çığlık attım arkamda, hatta nefesini hissedebileceğim kadar yakınımda olan kalın bir erkek sesiydi. 

''Aç şu lanet kapıyı!'' diye kükrediği anda titreyen ellerimle anahtarı geri çevirdim, arkama bile bakamıyordum. Tanrım, pazar ayini demiştim değil mi? 

Sen beni kutsa. 

''Gir.'' diye dişlerinin arasından konuşarak kolum sertçe tutuldu ve ışıkları kapalı olan kitap evine zorla sokuldum. 

''Lü-lütfen bana bir şey yapma.'' diye titreyen sesimle konuştum.

Ağlıyor muydum? 

''B-bak ka-kasada bi-biraz para var, e-eğer is-'' 

''Eğer o çeneni kesmezsen ağzını başka bir şeyle dolduracağım!'' dedi karanlığın içinde ki silüeti. 

Korkuyla kasaya yasladım kendimi, dükkanın kapısını kapatıp, kapının üzerinde ki anahtarı arka taraftan takıp kilitledi, yavaşça, sokak lambasının vurduğu ışıkla birlikte pencerenin kenarına sinsice yaklaştı. 

Gözlerimde ki yaşlar görüşümü kısıtlıyordu, elimin tersiyle onları sildikten sonra ona daha dikkatli bakmaya başladım. Kesinlikle ölecektim. 

Duyduğum metal sese bakışlarımı çevirdiğimde elinde görmüş olduğum silahla birlikte çığlığı bastım. Polisi aramalıydım! 

Kasanın arkasında ki hırsız alarmına uzandığım anda güçlü eli bileğimi sıkıca tuttu ve büktüğünde acıyla çığlık attım. 

''Sana sesini kes demiştim!'' dedi sessiz ama sert sesiyle. 

''Yalvarırım ben bir şey yapmadım, bırak lütfen.'' diye fısıldadım hıçkırıklarımın arasında. Daha sonra camın orada oluşturduğu gölgeler ile ikimizinde bakışları oraya kaydı. 

''Siktir.'' diye sessizce küfür etti. 

Şoka girmiş gibiydi. ''Buranın bir başka çıkışı var mı?'' dedi. 

Bu sanırım en sakin sesiydi. Adeta hırlıyordu. Donmuş bir vaziyette ne dediğini algılamaya çalıştığım sırada gevşettiği parmaklarını yeniden sıkılaştırıp bileğimi kavradığında acıyla bana bakan yüzüne baktım, ''Konuş lanet olasıca yoksa ikimizde gebereceğiz!'' dedi dişlerinin arasından. 

''A-arkada.'' diye güçlükle konuştuğumda hızla kolumdan tutmaya devam ederek raflarının arasından hızla sıyrıldık, ön kapının sert bir sesle vurulmasıyla birlikte çığlık atacağım sırada eli belimi kavrayıp öbür eliyle dudaklarımı örttü, ''Sakın.'' dedi sessiz bir şekilde.