Heartache | JJK

Heartache ∞ 3

Multi hayran kaldığım bir fotoğraf.

İyi okumalar.

3.Bölüm | Yeni Jane Kim

En çok korktuğum şey normalde hatırlamak istemediklerimi bir gün unutttuğumda tekrar aklıma düşmesiydi. Unutma şansı elime geçmişti fakat sınırlı bir süreydi. Tek hatırladığım şey bunu anlatıyordu.

Bıktım artık. Keşke bir şey olsa ve her şey silinse.

Ne yaşamıştım ki her şeyin silinmesini istiyordum? Peki elime böyle bir şans geldiyse nasıl değerlendirmeliydim?

Yoongi'ye göre her şeye baştan başlamalıymışım. Saklanmadan, kaçmadan, yeni bir başlangıç.

Yeni Jane Kim.

Bu benim için kolay olacaktı. Sonuçta hatırladığım bir cümle dışında hiçbir şey bilmiyordum. Peki ya hatırladığım zaman ne olacaktı? Tekrardan düşecek miydim, yoksa "Hatırladım!" diye haykıramadan yeni hayatıma devam mı edecektim?

Kafamda ki sorular beynimi daha çok kemirirken korna sesiyle kendime geldim. Bugün o silinmek isteyen kız yok olacaktı ve yerine silmek isteyen kız gelecekti.

Sırt çantamı alıp son kez aynaya baktım. Her şeyim tamdı. Yüzüme gülümsememi koyup hızlıca aşağı indim. Annemi yanağından öpüp evden çıktım. Kapının önünde duran siyah spor arabaya hayretler içerisinde bakakaldım. Üstü açık arabanın içindeki Yoongi güneş gözlükleriyle bana bakıyordu. Tek parmağı ile güneş gözlüğünü biraz aşağı indirip nefes verdi. "Bin hadi." Başımı sallayıp hızlıca arabaya bindim.

"Zengin olduğunu bilmiyordum."

"Biliyordun." deyip birden arabayı çalıştırmasıyla yalpaladım.

Hızlı kullanıyordu. Bunu sevmiştim.

Anayola çıktığımızda birden yanımızda kırmızı renkte ki spor arabaya döndüm. Jungkook ve yanında bir kız ile bize bakıp önüne geri döndüler.. Jungkook birden hızlanıp önümüze geçip ortalığı toza dumana katarak gitti.

Onların bu yaşta spor arabalarının olması kendime 'tek ben mi fakirim?' deme hissiyatı getiriyordu.

"Nasıl hissediyorsun?"

Berbat.

"Aynı." dediğimde sessizce güldü.

"Güzel." deyip daha çok gaza bastı. Arkaya yaslanıp gözlerimi kapadım ve ellerimi yukarı kaldırdım. Rüzgar ellerime çarpıp geçerken içimde bambaşka bir huzur oluşmuştu.

"Bence ellerini indir, okula geldik."

Ellerimi hızlıca indirip gözlerimi yavaşça açtım. Okulun bahçesine girdiğimizde bütün gözler bize döndü. Odak noktası olmak biraz insanı geriyordu. Bizden birkaç dakika önce gelen Jungkook ve yanındaki kız yeni arabadan iniyorlardı. Şuan herkes bize bakıp fısıldaşıyordu, utanmıştım. Dikkatleri üzerime çekmeyi sevmemiştim. Her ne kadar amacıma ulaşsamda.

"İnsanlar ne işsiz. Anında dedikodu buluyorlar." dediğimde Yoongi arabadan indi.

"Onlara malzeme veren biziz."

Bende arabadan inip Yoongi'nin yanında yerimi aldım. Kendimi magazincilerin olduğu bölgeye yasak aşk yaşayan biriyle gitmiş idol gibi hissetmem normal mi?

Oflayarak yürümeye devam ettim. Hemen arkamdan gelen Yoongi bilerek arada mesafe bırakıyordu. Bahçeden geçmem yüzyıl gibi gelsede sonunda binaya girdiğimde birden kolumdan tutulup çekildim. Jiyeon beni kenara çekmiş merakla yüzüme bakıyordu. Yoongi ise çoktan merdivenleri çıkmıştı bile.