One-shots • Haikyuu!!

Coffee | DaiSuga

Daichi, yüzündeki bıkkın ifâde eşliğinde bir türlü sevemediği kahve dükkânına girdi. Bu dükkan açılalı yalnızca üç ay olmuştu ve o sürekli kendini burada bulmasına rağmen, buraya karşı büyük bir nefret besliyordu.

Neden sevmiyordu ki burayı? Birçok nedeni vardı kendine göre. Güler yüzden mahrum çalışanlar, tatsız kahveler, kalabalık ortam. Kahveler çok kötü değildi, fakat çalışanları cidden sorunlu insanlardı. Onun oturduğu masaya yaklaşmaktan çekiniyor, yarım saat sonra sipariş almaya geliyorlardı. Kafasını iki yana salladı, "Belki de vücudumdaki dövmelerden dolayı bir serseri gibi gözüküyorumdur," diye geçirdi içinden. Bunu hep düşünüyordu, sonra "Gelseler onları yemem," diyerek kendini haklı çıkarıyordu. Birkaç dövme, kaslı kollarındaki çizik; yalnızca bir serseriydi, ne diye ondan korkuyorlardı ki? Daichi arkasına yaslandı ve kollarını göğsünde birleştirdi, uzun bacaklarını masaya uzatarak gözlerini kapadı, o korkakları beklerken biraz uyumak ona geliyordu.

"Şey, efendim?" Kulağına dolan nâzik ses yüzünden gözlerini açmıştı. Sevimli bir yüz, sevecen ve içten bir tebessüm, gri, hoş görünümlü saçlar. İlk defâ gördüğü çalışana hayranlıkla bakakalmıştı. "Ayaklarınızı masadan indiriniz lütfen, dükkânımızda bu tür şeyler yasaktır. Bir de, siparişiniz?" O kadar sevimli konuşmuştu ki Daichi farkında olmadan yumuşamış, "Kahve," demişti. "Herhangi bir kahve, şekersiz olsun." Bacaklarını masadan indirip düzgün bir pozisyona geçti. Garson tebessüm ederek kafasını salladı, "Elbette, hemen getiriyorum. Anlayışınız için teşekkür ederim!"

Garson uzaklaştığında Daichi'nin etrafında bir sürü kalp, çiçek vardı. İlk görüşte aşk falan mıydı bu? Daichi kafasını iki yana salladı ve etrafını saran auradan kurtuldu. Garsonun yaklaştığını görmesiyle cebinden çıkardığı kâğıt paranın üstüne telefon numarasını, adını ve soyadını yazmıştı. Garson geldi, kahveyi önüne bıraktı ve Daichi'nin zorla ona verdiği bahşişi kabûl etti. İleri doğru yürüdü, tezgahın oraya geldiğinde elindeki paranın üstünde yazan yazıları okudu, kıkırdadı. Daichi onun gülüşünü görür görmez sıcak kahveyi tek seferde kafasına diklemiş, ağzını, dilini, boğazını yakmış ve kahvenin parasını masaya koyup hızlı adımlarla dükkândan çıkmıştı. Çıkmasıyla cebindeki telefonu titremişti.

Bilinmeyen Numara:
Sugawara Koushi, memnun oldum. :)

O ân, Daichi bir türlü sevemediği dükkânı favori mekânı ilân etmişti.

•
Hesabın biyografisinde yazan çiftlerin hikâyeleri olacak, umarım beğenirsiniz. ♡
[kiwiyoshi]