Sevgiyi unutmuştum
Kalbim var mıydı sahi
Çarpması değilmiş sevmek
Seni ilk kez görünce
Solumda birşeyler kımıldadı
Gulzade ,sanki ömrümun eksiğisin
Bir anda olup bitti herşey
Gözlerinle gözlerim
Burun burunuydı kalbimiz
Ve içimde dolu dizgin
Bir ezgi yükseldi sevgiye dair
Ne varsa gönlümde
Bunca titreyiş
Ne görüldü ne duyuldu şimdiye kadar
Ölmek kadar sevmek geldi icimden
Tutuldum uyanıkken
Rüyaların en güzellerinden gördüm
Uyudum elim kolum gitmedi ise nahoş
Adını da duydum ayrılırken
Annen seslendi adın elifmis
Ne güzelmiş adında gözlerin kadar.
Gittin. Ama sanki birşeyler bıraktın
Götüremeyecegin. Birşey
Sanki ben aldım onu
Kalbime koydum sahi o sevgi miy di
Neydi beni hemencecik
Ninniler eşliğinde uyuyan bebek yapan.
Neydi o sesin öyle
Dinlediğim en güzel müzik
Neydi o konuşmalarımız
Kısacık sanki ezberlemiş kalblerimiz
Sevmeye dile gelmiş neydi
O kalbimizi kımıldatan
Yoksa kalpleri birleştiren
Yolları mı kesiştirdi
Bilmem aklıma başka şey gelmiyor
Kalbimi kımıltadan o değil midir
Yürüdüm gülzade
Düşündükçe kalbimin o titredigi saati
Ah birleştiren rabbimi hatırladıkça
Gözümden sıcak yaşlar aktı
Ah yürürken ne soğuktu hava
Buz kesmiş gecede
Gözlerimden sıcak kalbimden ateş ah
Aklımdan sen aktın gülzade
Gülzade ,sen bu şiiri oku. Yüreğimden gelenleri yazdım sana
Okumanı istedim.
Belki bir gün yumuşak gönüllerin elinde bu mektup.
Hikayesiyle birlikte şiir gibi okunup hatırlanır.
