Arkadaslar ben daha yeniyim yazım yanlışlarım olabilir mazur görün lütfen ayrıca bu yazdıklarımın hepsi gözümün önünde gerçekleşti kendini keserek yaşamına son vermiş biricik Yaren'ime...Özledim seni Kardesim..
Aslında ondan soğuyordum yavaş,yavaşönceden olan kalp sıkışmalarım intihar istemlerim azaldı.Kimsenin onun yerini alacağı yoktu unutacağımıda sanmıyordum.İstiyorum sadece istiyorum...Kıskanclık dediğimiz lanet duyguyla bitirdiğimiz dostluğumuzu sacma sapan komplolarla süslediği için kızgındım ona.Yaptığı ve cidden canımı yakan kazıkları sayesinde güven duygumu kaybettim. Ki bundan pişman değildim...Güven yoksa pişmanlık ve acıda yoktur. Daha az acı demekti güvensizlik..Her genç kızın olduğu gibi müzik+kahve+kitap üçlüüsüne aşıktım bende tek fark onların gerçek en yakın arkadaşları gerçek insandı benimse kulaklık...
Kulaklıklarımla verdiğim o büyük partilere diğerlerinin girmesi yasaktı.İşte böyle başladı herşey.Dostumun bırakıp gitmesiyle artan ruh hastalığım çığrından çıktı. Etrafıma da zararlı bir insan olmaya başlamıştım artık..Ani gelen ataklar benimle birlikte herkese zarar verdi.
Ağlayan annem başını ellerinin arasına alıp gözleri dolu dolu bana bakan düşünen babam belkide içinden doğduğum güne ve hayatına lanet giriyordu...
