Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 168

Na ruim anderhalf uur rond gelopen te hebben keerde ik maar terug naar huis. Het rondlopen hielp ook niet, ik ging me er niet beter van voelen in elk geval. En Eva zat nu ook alleen maar in onzekerheid thuis en dat wilde ik haar niet ook aandoen.
'He lief' slenterde ik de keuken in. Ik durfde haar eigenlijk niet onder ogen te komen. Zou ze boos zijn omdat ik zomaar weg was gegaan zonder een bericht achter te laten?
'He liefje' was ze juist zichtbaar opgelucht dat ik terug was. Ze kwam dan ook meteen naar me toe om haar armen om me heen te slaan.
'Ik heb het zo fout gedaan Eef' schudde ik mijn hoofd.
'Het is niet jou schuld Flo' schudde ook zij haar hoofd.
'Jawel, ik heb haar gewoon laten barsten' knikte ik van wel.
'Dat is niet waar. Het is niet jou schuld hoor je me' had ze haar hand om mijn kin heen geklemd terwijl ze me dwong haar aan te kijken.
'Ik had me meer om haar moeten bekommeren' schudde ik ontkennend mijn hoofd.
'Die kans gaf ze je niet eens. Ze heeft jezelf weggejaagd, jij kon hier niks aandoen. Kom' bleef ze erbij terwijl ze me meenam verder de keuken in.
'Wil je nog iets eten' dwong ze me plaats te nemen op de bank waar zij net ook had gezeten.
'Ik heb geen honger' schudde ik mijn hoofd. Ik zou geen hap door mijn keel krijgen.
'He' kroop ze toen maar bij me op de bank.
'Het spookt steeds maar door mijn hoofd. Wat als' vertelde ik haar waar ik aandacht.
'Dat moet je niet doen. Je kon dit niet voorkomen, niemand niet' woelde ze door mijn haar heen terwijl ze me dicht tegen zich aantrok.
'Wat heb je tegen Stella gezegd' keek ik naar haar op.
'Dat je verdrietig was en daarom even alleen wilde zijn. Ze begreep dat wel' verzekerde ze me ervan.
'Het idee dat ze hier binnen zou huppelen, dat kon ik even niet aan' verontschuldigde ik me tegenover haar.
'Het is goed lief' stelde ze me gerust. 'Ik heb liever dat je dan even tijd voor jezelf neemt dan dat je dingen zegt of doet waar je later spijt van hebt. Echt het is goed' voegde ze er nog aan toe.
'Waaraan verdien ik jou, ik ben een loser' schudde ik afkeurend naar mezelf mijn hoofd.
'Doe niet zo raar, je bent geen loser en je bent ook geen slechte vader ja. Ze wil met die brief alleen maar dat jij een schuldgevoel er aan overhoud. Maar het is allemaal niet waar, hoor je mee' keek ze me wederom doordringend aan.
'Ik heb de brief ook gelezen, sorry' verontschuldigde ze zich toen ik haar verbaasd aankeek.
'Ik heb hem zelf laten slingeren' haalde ik mijn schouders op.
'Zelfs dat ze schrijft dat ze jou de kans gaf om Stella te leren kennen' schudde ze afkeurend haar hoofd.
'Hmm ja' kon ik niet anders dan beamen dat, dat de grootste onzin was die ze had geschreven. Misschien was dan meer wat ze had geschreven niet waar en had Eva gelijk. Het was helemaal niet allemaal mijn schuld.
'Je bent lief' kroop ik nu zelf maar weer tegen haar aan. Bij haar was het fijn. Altijd.