I Think This Is Fate!/ვფიქრობ რომ ეს ბედია!

მოკლე გზები I

  
   Nata's  POV
- აჰ აი კიდევ ერთი ჩვეულებრივი და მოსაწყენი დღე... სამსახურის მერე რა გავაკეთო? ისევ ნეკოსთან წავიდე? თუ ამჯერას შიროს დავუნგრიო დღე? თუ ჩემთან დავპატიჟო გოგოები?- ასე დებილივით ველაპარაკები ჩემს დებილ თავს და მთელი დღის გეგმებს ვაწყობ. დავიბანე, მოვწესრიგდი, ვისაუზმე და სამსახურუს გზას გავუდექი. ყოველთვის ნახევარი საათით ადრე მივდივარ ხოლმე სამსახურში, როცა თითქმის არავინ არ არის. ნეტა სულ ასე რატო ვაკეთებ? ჩემი თავის მე თვითონაც ვერ გამიგია და სხვას როგორ დავაძალო გამიგოს?

აი, კიდევ ნახევარი საათით ადრე მივედი... კაი ახლა რა გავაკეთო??? ჩემს თავთან კითხვააა რა გავაკეთო??? აჰჰ!!! რატო მოვდივარ ასე ადრე???

- ხომ ვიცი რომ ბევრი სამუშაო მექნება მერე ხო და ახლა გავაკეთებ- ვუთხარი ჩემს თავს და მუშაობაც დავიწყე, ნელ ნელა ჩემი თანამშრომლებიც მოვიდნენ და კომპანია ივსებოდა. ყველა ერთმანეთს ელაპარაკებოდა და მაგარი ხმაური იყო. ჯანადაბა ასეთ პირობებში მუშაობა აუტანელია. როგორც ვთქვი ისე იყო. ბევრი, ძალიან ბევრი სამუშაო. სამუშაო ბევრი იყო და საწირო იყო ყურადღებით ყოფნა რომ შეცდომები არ დაგვეშვა. მე კიდე მთელი დღე დებილივით დავდიოდი აქეთ-იქით, ვერაფერიზე ვფიქრობდი იმის გარდა, კონცენტრაციას ვერ ვახდენდი ვერაფერზე. მხოლოდ და მხოლოდ ის მყავდა თავში. მისი გუშინდელი სახე მახსენდებოდა, როგორი აწითლებული იყო და რომ ვერ მიყურებდა თვალებში. ის მომენტი სულ ხელახლა და ხელახლა მიტრიალებდა თავში. მის გამო კიდე ბევრი შეცდომა დავუავი სამსახურში და რამდენჯერმე კარგადაც გამომლანძღეს.

   სამუშაო საათებიც დამთავრდა და ვფიქრობდი რა გამეკეთებინა, იმისდა მიუხედავათ როგორო დაღლილიც ვიყავი.

- ეჰჰ გოგოებს მაინც მივწერ- და შევედი ჩატში

《 - პრივეტ ;-) ვინმე ხართ აქ???

- ჰი!! როგორ ხარ?- შირო

- ვაახ პრივეტები - ნეკო