Bad influence (voltooid)

Hij

Het is maandag wat betekend dat het begin van een nieuwe week is.

Ik loop zoals gewoonlijk gelijk op school richting de gymzaal. Elke maandag begin ik mijn dag in de gymzaal.

Ik hang de nieuwe mededelingen op het bord zodat de meiden de informatie kunnen lezen als ze hier langs lopen.

Morgen zijn er nieuwe audities. Het team was toe aan vernieuwing en er zijn al een paar meiden uit het team gestapt. De school heeft een nieuw sport reglement gemaakt.

Daar in staat dat als je aan een buitenschoolse activiteit meedoet je niet meer dan 6 onvoldoendes mag staan anders word je tijdelijk op non actief gezet.

Dit geld dus voor 4 meiden uit het team dus ik moet opzoek naar vervangers en reserve.

Ik hang de poster van de audities nog een keer op aangezien de vorige al vol staat met inschrijvingen.

De cheers zijn opeens heel populair geworden. Ik kan wel verklaren waarom. Veel mensen durfde geen auditie te doen voor Mandy. Wat ik wel begrijp ze was hard maar soms was dat wel even goed.

Nu ik hoofdcheerleader ben durfen veel mensen het wel aan blijkbaar.

Ik vervang de lijst en kijk nog een keer trots de gymzaal rond. Ik had begin van dit jaar nooit gedacht dat ik hier zou staan. In deze positie.

Ik wil terug de gang op lopen maar Hannah die loopt langs me en trekt mij terug de gymzaal in. Ik kijk haar raar aan wanneer ze de deur sluit.

'Han je gaat mij toch niet stiekem vermoorden?' Vraag ik lachend. Haar mond vormt een glimlach. 'Nee schat maar misschien wil je dat wel als ik je dit heb verteld' ik kijk haar vragend aan.

'Kane is terug' fluistert ze. Ik knik en bijt op mijn wang. 'Wat? Je wist het al?' Ze begint harder te praten. 'Yep Guido vertelde het.. waar heb je hem eigenlijk gezien?' Op haar voorhoofd ontstaat een frons.

'Hier Eef... hier op school. Hij loopt net door de gangen alsof er niks veranderd is en hij nooit weg is geweest'

Er begint een brok in mijn keel te ontstaan. Ik kan geen woord meer uit spreken.

Ik wist wel dat hij terug was maar ik had nooit gedacht dat hij nog naar school zou gaan komen voor het laatste semester.

'Eef gaat het? Je trilt helemaal' zegt Hannah en legt een hand op mijn schouder.

Ik merk nu pas dat heel mijn lichaam aan het trillen is. 'Ja *kuch* het gaat' zeg ik en ga zitten op de onderste rij van de tribune.

Hannah wilt naast mij gaan zitten maar ik houd haar tegen. 'Wil j-e mij misschien all-een laten? Vraag ik haperend. Ze knikt en wilt de deur uit lopen. 'Je weet mij te vinden als je mij nodig hebt' zegt ze en verlaat de gymzaal.

Ik zucht en sluit mijn ogen. Waarom? Waarom moet hij nu terug komen nu alles goed gaat? Alsof hij het expres doet eerst heel mijn leven op zijn kop zetten en daarna wanneer alles weer op de rit is de boel weer komen verzieken.

Ik blaas nog een keer alle angst uit en besluit dat zo normaal mogelijk door de gangen te gaan lopen. Mensen moeten niet denken dat ik zwak ben geworden nu hij terug is.

Er gaat niks veranderen Eef. Hij en jij lijden nu een apart leven. Je was hem vergeten eindelijk....

Ik neem nog een keer adem en loop dan de gang op. Ik heb het gevoel dat mensen mij aankijken. Dat is niet zo ik verbeeld het mij gewoon!

Ik loop naar biologie en word al wat geruster als hij niet in mijn klaslokaal zit.

Ik  neem plaats naast Miley die mij angstig aankijkt. 'Alles goed?' Vraagt ze. Ik knik 'jawel het gaat'.

De docente begint de les. En ik probeer mezelf wat te kalmeren.

'Dus de twee cellen kunnen verschillen van de-' ze stopt met praten want de deur van het lokaal opent en de directeur staat in de deur opening gevolgd door...

Kane.

Ik voel dat heel mijn lichaam begint te trillen. Aan zijn gezicht te zien heeft hij mij nog niet opgemerkt dus ik probeer zo onopvallend mogelijk te doen.

'Miss, onze favoriete leerling is weer teruggekeerd op school'

Een paar jongens maken wat kots geluiden. Sinds hij van school af is, is hij zeker niet meer geliefd. De jongens geven hem de schuld van het uit elkaar vallen van het rugby team. Dat is nu ook duidelijk te merken.

'Nou neem plaats en ik neem aan dat je de stof gewoon weer oppakt. Fijn om je weer terug te zien Kane' zegt ze en geeft hem een knipoog.

Hij loopt naar zijn plaats achter in en hij loopt langs mijn tafel. Onze ogen ontmoeten elkaar en heel mijn lichaam verstijft. Hij geeft mij een kleine glimlach en loopt naar zijn plek.

Miley merkt het en pakt mijn hand vast. 'Het komt goed gewoon door ademen' zegt ze. Ik probeer te doen wat ze zegt en krijg mezelf wat kalmer.

Na de les probeer ik zo snel mogelijk het lokaal te verlaten. Ik vlucht richting de gymzaal een laat mezelf midden in de gymzaal op mijn knieën op de grond vallen.

Ik barst in tranen uit. Alle gevoelens van de afgelopen maanden komen terug. Het gemis, het verdriet alles....

Ik hoor de deur dicht vallen en voetstappen komen mijn kant op.