Dear Darling

Merhabaaa ^_^ Tekrardan ben ve Harcy! :D

Bu kitap, Dear serisinin ikinci kitabı olmakla birlikte ilk kitap niteliği taşımaktadır. 

Evet, dayanamadım ve bunu yazdım. Aslında Covered With Fame'i çok seviyorum ve tamamen ona odaklanmak istiyordum ama sonra bir yanımın da hala bu hikaye de kaldığını fark ettim. Ne de olsa Wattpad'deki ilk göz ağrım :D 

Şunu söylemeliyim ki eğer siz ve sizin bu kadar istekli haliniz olmasaydı kesinlikle böyle bir şeye kalkışmazdım. Ama ne oldu, beni gaza getirdiniz :D

Umarım Dear Darling'i de Dear Daddy kadar seversiniz :D İyi okumalar ^_^

 2015 Sonları

"Hayır." diye mırıldandım. "Siz ne ara bu kadar klişe oldunuz, yapmayın lütfen." Yanlarına boş sandalyeyi ters koydum ve göğsümü insanlar sırtlarını dayasınlar diye yapılmış yere yasladım.

"O elindeki paket ne?" Beyefendiler dediğimle değil de elimdeki poşetle ilgileniyorlar.

"Doughnut ama size değil, üzgünüm." Oturduğum yerden kalktım ve odadan çıktım. Sabahtan beri gezmediğim bir oda kaldı, şu ilerideki. Yavaş adımlarla oraya kadar yürüdüm ve içeride kim olduğunu düşünmeden -eğlence arıyorum, bu yüzden kendime düşünüp kararımdan vazgeçme süresi tanımadım- içeri daldım.

"Merhaba."

"Darcy?" Karşımda gördüğüm kahverengi, ela, yeşil ve mavi gözlere karşı en içten gülümsememi gönderdim. "Senin burada ne işin var?" Zayn'in sorusu beni kendime getirirken tamamen içeri girdim ve paltomu askılığ astım. Lanet bir sonbahar havası tüm şehri sardı, her yer kışın en rezil dönemleri gibi.

"Eğlence arıyordum ve tüm odalara girdim, çıktım. Koskoca binada bir tek burası kaldı ve burada da siz karşıma çıktınız." Sırıttım, ardından sandalyeye önceki odada oturduğum gibi oturdum.

"Onlar bize mi?" Louis' nin sorusuna başımla olumlu şekilde cevap verdim ve kafamı Zayn'e çevirdim, bir şey soracak.

"Birincisi, burada olduğumuzu bilmiyorsan o kutudakiler nasıl bize? İkincisi, yoksa burada mı çalışmaya başlıyorsun?" İkinci soruyu daha bir umutla sordu çünkü ben etraftayken yönetimleri onlara çok karışmıyor, benim çenemden korkuyorlar.

"Aslında buradan Zayn'lere gidip hepsini Perrie'ye yedirecektim ama sizi görünce Perrie için ekstra alabileceğime karar verdim." Paketi ortaya koyduktan sonra devam ettim. "Birde, şirketin adına bakmadınız mı siz? Carter yazıyor, soyadım." dedim gururla. Bu babamdan aldığım bir özellik.

"Yine de biz yiyebiliyoruz, önemli olan bu." Harry ve Niall birer tane alıp yemeye başlamışlardı bile. Şu an ikisi de gülümsüyorlar ve bu çok tatlı. İkisinin yüzlerinden de sevimlilik akıyor, yani ilk tanıştığımızdan beri böyle düşünüyorum.

"Bu çalan senin telefonun mu?" Zayn'in sorusu üzerine telefonuma baktım ama hayır, benim ki değil. Zaten Matt ile ayrıldıktan sonra telefonumun çalma oranı yarıların düştü. İnsanlar artık ayrıldığımızı bu şekilde anlıyor.

Masanın ve telefonumun üzerindeki elimin altından kayan cismi hissettiğimde başta önemsemedim ama sonra aklıma dank etti: Eğer Zayn aldıysa kesin mesajları okuyacak.

Korku dolu gözlerle ona baktığımda korkumda haklı olduğumu gördüm. Bu daha da streslenmeme neden oldu.

"Zayn, onu verir misin?" Başını ekrana gömdü ve beni umursamadı.