Bad influence (voltooid)

Ik ben oke

Guido heeft zojuist de kleedkamer verlaten.

Mijn hoofd begint te dreunen. Hij duwde mij tegen een kluisje aan met mijn hoofd en dat is zeker te voelen.

Iedereen is tegen mij aan het praten maar het enige waar ik aan kan denken is Kane die nog steeds verkrampt op de grond ligt. Er staan zo een 10 docenten om hem heen te discussiëren wat ze gaan doen.

'We moeten een ambulance bellen het gaat niet zo' hoor ik er eentje zeggen. Verderop hoor ik iemand de ambulance bellen.

Ik sta op wat ik beter niet had kunnen doen. Mijn hoofd bonkt als een gek. Ik verzet mij en loop strompelend richting Kane.

Met zijn ogen gesloten ligt hij opgekropt op de grond. Een aantal docenten houden mij tegen om naar hem toe te gaan maar ik duw mij langs hem.

'Ik wil hem zeggen dat alles goed komt. Hij moet het van mij horen' huil ik en ze laten mij los. Ik laat mij op mijn knieën zakken en laat mijn vinger langs zijn gezicht glijden.

Tranen lopen over mijn wangen en vallen op de zijne. Heel zijn gezicht ligt open en overal ligt bloed.

Ik breng mijn lippen bij zijn oor en druk een kus op zijn kruin.

'Het komt goed Kane. Blijf volhouden. Ik hou van je' fluister ik in zijn oor.

Ik kijk hopend naar zijn gezicht maar er ontstaat geen emotie op zijn gezicht. Zijn ogen blijven nog steeds gesloten.

Ik druk mijn gezicht in zijn t-shirt en barst in huilen uit.

'Laat mij niet alleen alsjeblieft niet alweer' huil ik hopeloos.

De hulpdiensten arriveren en ik moet opzij gaan van ze. Ik druk nog een laatste kus op zijn lippen voor ik de mensen erbij laat.

Ze komen aan met een brancard waarop ze hem tillen. Zijn mentor loopt mee. 'Mag ik alsjeblieft ook mee?' Hij kijkt mij vragend aan. 'Ik ben Ehh zijn vriendin' 'Oke dan' zegt hij en stapt samen met mij in de ambulance.

Ik ben zijn vriendin niet maar ik wist anders niet hoe ik mezelf mee kon krijgen.

In het ziekenhuis aangekomen rijden ze gelijk met Kane richting de operatie kamer. Ik neem naast zijn mentor Williams plaats op de bank.

'Wil je wat te drinken e.....' vraagt hij. Ik heb geen les van hem dus vandaar dat hij mijn naam niet kent.
'Eva, ja graag' zeg ik met een kleine glimlach. Hij loopt naar het koffie apparaat aan de andere kant van de wachtruimte.

Ik frummel wat zenuwachtig aan mijn vingers. Ik weet niet hoe erg Kane eraan toe is maar het zal niet iets kleins zijn. Hij zag er erg gewond uit....

Mijn telefoon trilt in mijn broekzak. Het is een appje van Guido.

GUIDO
Eef het spijt mij. Ik had niet zo moeten reageren en hem op moeten fokken wil je alsjeblieft mij vertellen hoe het met ja gaat en waar je bent?

Ik slik. Het was zijn fout hij had niet woest moeten worden. Ik ga hem niet vertellen waar ik ben dan gaat hij hierheen komen en dat kan ik er nu niet bij hebben.

IK
Ik ben Oke.

Is het enige wat ik stuur. Hij verdiend op dit moment even geen respect en hij mag wel even weten dat ik boos ben.

Meneer Williams geeft mij een bekertje aan met thee. 'Bedankt meneer Williams' zeg ik. 'We zijn buiten school meisje zeg maar gewoon Dennis'

Ik kijk hem verbaast aan. 'Bent u Nederlands?' Vraag ik in het Nederlands. 'Jaa jij bent dus ook Nederlands?' Vraagt hij enthousiast in het Nederlands ofc.

'Yep ik woon hier pas sinds een jaar in amerika' hij knikt 'wel een verandering he' 'ja best wel' geef ik toe.

'Nou ik had het niet gehoord aan je uitspraak hoor' zegt hij. 'Veel geoefend' zeg ik lachend.

'Mag ik vragen waarom dat in de kleedkamer zich afspeelde?' Vraagt hij weer serieus. Ik slik even. Ik kan niet alles vertellen. Gewoon een paar stukken in het verhaal aanpassen.

'De jongens kregen ruzie om mij. Toen kwam dat tot vechten ik probeerde ze tegen te houden maar werd zelf tegen een kluisje aangeduwd' zegt ik en kijk naar mijn schoenen. 'Ben jij wel Oke dan?' Vraagt hij bezorgt.

Ik knik 'alleen een beetje hoofdpijn maar ik ben Oke' zeg ik eerlijk.

De dokter komt naar ons toegelopen. 'De operatie is goed verlopen. Tijdens de val is zijn hoofd zo hard tegen de grond aangekomen dat er scheuren in zijn schedel zijn gekomen. Dat kan levensgevaarlijk zijn maar we waren er optijd bij. Jullie kunnen heb bezoeken hij is alleen nog niet bij bewust zijn maar dat kan elk moment gebeuren' we bedanken de dokter en lopen richting zijn kamer.

'Zijn, zijn ouders al gebeld?' Vraag ik aan Dennis. 'Ja maar ze nemen allebei niet op' antwoord hij. Ik denk even na. 'Ik heb zijn ouders zien vertrekken zaterdag. Ze zijn op vakantie' hij kijkt mij verward aan.

'We eh wonen tegen over elkaar' zeg ik waarop hij knikt.

We lopen de kamer binnen en een zuster staat aan zijn bed. Wanneer ik Kane zie is hij bij bewust zijn. Op zijn gezicht verschijnt een kleine glimlach.

Ze knikt naar ons en verlaat de kamer. Ik loop naar Kane toe en geef hem een knuffel. 'Ik had zo gedacht dat je het niet zou halen' fluister ik.

'Babe dan ken je mij slecht want ik zou je nooit alleen laten' antwoord hij.