SUGARน้ำตาลรสขม»yaio 18+«

ลองสักตั้ง

     หลังจากลุกออกมาเต้ก็เดินลงมาข้างล่างและหาอะไรสักอย่าง เมื่อได้ของที่ต้องการครบแล้วเต้ก็กลับขึ้นมาหาตี๋ที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง เต้นั่งลงข้างๆ ก่อนจุ่มผ้าขนหนูผืนเล็กลงไปในกะละมังที่ใส่น้ำใบเล็กที่เขาถือขึ้นมาพร้อม เต้เช็ดตัวให้ตี๋เกือบครึ่งชั่วโมงเพราะเช็ดไปก็ลอบกลืนน้ำลายไป ยิ่งได้สัมผัสเลือดในกายยิ่งแล่นพล่าน ถึงแม้ตี๋จะเป็นผู้ชายแต่ก็ไม่เหมือนกับเขาเคยเจอและสัมผัส

"แปลกแฮะ!! ความรู้นี้มันอะไรกัน"เต้พึมพำและมองตี๋ ยิ่งยามที่ตี๋หลับยิ่งดูเหมือนเด็ก  ยามที่ลูกตาโตๆไม่จ้องเขม่งเวลาคุยกับเขาช่างดูน่ารักและไร้พิษสง เต้เกลี่ยผมที่ปิดหน้าผากมนออก นิ้วโป้งเลื่อนมาแตะริมฝีปากแดงช้ำที่เกิดจากฝีมือเขาเบาๆ

"หนึ่งปีนับจากนี้ นายจะต้องมาเป็นคนของฉัน...ตี๋" 

    ไม่นานเปลือกตาบางก็เริ่มขยุกขยิกเป็นสัญญาณว่าตี๋เริ่มรู้สึกตัวแล้ว เต้ชักมือออกจากใบหน้าของตี๋ทันที คิ้วเข้มๆขมวดเข้าหากันเพื่อรอดูปฏิกิริยาของคนที่นอนอยู่

     ตี๋ลืมตาขึ้นช้าๆภาพเบลอๆของเพดานทำให้ต้องกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างหลังจากที่ต้องหลับตามาสักพักใหญ่ๆ คิ้วหนาขมวดเมื่อรู้สึกเหมือนกับว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องนี้ นั่นจึงทำให้ตี๋ค่อยๆหันมองข้างๆโดยอัตโนมัติ  ผู้ชายหล่อเหลาที่นั่งอยู่บนเตียงข้างๆกำลังมองตี๋ด้วยสายตาแปลกๆและตี๋ก็ตัดสินใจ.... 

ขลุกตุบ!!  ตี๋ยกเท้าและถีบเข้าเต็มแรงจนเต้ตกขอบเตียงลงไปกองที่พื้น

"เฮ้ย!!โอ๊ะโอ๊ย!!"คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่นกรามถูกบดเข้าหากันอย่างเคืองๆ

"นายมาถีบฉันทำไม คนเขาอุตส่าช่วยไว้ตอนเป็นลม" เต้ลุกขึ้นชี้หน้าหวานอย่างโมโห (พี่เต้ค่ะได้ข่าวว่าเป็นคนทำให้ตี๋สลบน่ะค่ะพี่เต้ขา)

"แล้วใครกันล่ะที่เป็นคนทำให้ผมต้องเป็นลม ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่พร้อม"ตี๋ที่เริ่มจะหายดีแล้วลุกขึ้นนั่งและเถียงเต้ฉอดๆ