Een Nieuw Begin

Hoofdstuk 18

Na het intensieve gesprek met Milou slaapt Fenna weer een paar uur, dicht tegen Evert aangekropen. Hij geeft haar een veilig gevoel, en daar heeft ze ontzettend behoefte aan nu. Als ze wakker wordt, ligt Everts arm wat losser om haar heen, en hoort ze hem op fluistertoon tegen andere mensen praten. Heel langzaam opent ze haar ogen, en dan ziet ze Bram en Liselotte zitten. Ze glimlacht vermoeid, maar blij, naar haar collega's. "Hé," begroet ze het duo zacht. Ineens draaien drie hoofden haar kant op. Evert geeft een zachte kus op haar voorhoofd. "Hoe voel je je, liefje?" Vraagt hij bezorgd. Ze haar haar schouders op. "Gaat wel," glimlacht ze naar hem.

Fenna heeft even de tijd om wakker te worden, ze volgt het gesprek tussen Bram, Evert en Liselotte half, en geniet even van het veilige, warme gevoel dat ze heeft. Ze ligt in Everts armen en Bram en Liselotte zitten naast haar bed. Ze zit niet meer vast, ze is veilig hier, ze is weer terug bij haar vrienden. Na een tijdje richt ze zich iets op, en kijkt ze Evert aan. "Waarom ga jij niet gewoon even naar huis?" Vraagt ze hem dan. Hij kijkt haar met grote ogen aan. "Wil je me weg hebben?" Vraagt hij, ietwat angstig voor een nieuwe afwijzing. Ze schudt haar hoofd, en glimlacht zwak. "Je bent hier volgens mij al dagen niet weggeweest. Ga even douchen, en even een paar uur in je eigen bed liggen." Stelt ze voor. Hij kijkt naar haar. "Ik vind het fijn om bij jou te blijven, Fen." Hij legt zijn hand tegen haar gezicht. Ze glimlacht. "Ik vind het ook heel fijn als je er bent," stelt ze hen gerust, "maar ik zie ook dat je moe bent. Ga desnoods maar een paar uur, dan kan je vanavond weer even terugkomen."

Uiteindelijk geeft Evert toe. Fenna heeft het goed gezien, hij is ook heel erg moe, maar tot nu toe heeft hij alles wat zij nodig had even voor zijn eigen behoeftes gezet. Hij glimlacht naar haar. "Ik ben vanavond bij het bezoekuur weer terug." Besluit hij, voordat hij haar een voorzichtige kus op haar lippen geeft. Ze legt haar linkerhand in zijn nek, en strijkt met haar vingers door zijn zachte haren. "Tot vanavond." Fluistert ze dan. Evert glimlacht, geeft haar nog een snelle kus, en verlaat dan toch het ziekenhuiskamertje.

Even is het stil, dan werpt Bram een blik op het witte gips om Fenna's rechterarm. "Lieten ze je geen kleurtje kiezen?" Vraagt hij, met een grijns op zijn gezicht. Fenna kijkt ook naar haar gips, dat ze tot nu toe vooral als zwaar en vervelend heeft ervaren. "Nee... Maar ik heb ook niet echt behoefte aan een kleur." Zegt ze, met een glimlach op haar gezicht. Bram kijkt haar hoofdschuddend aan. "Niet eens leuk roze?" Hij kijkt beledigd. "Of politieblauw misschien?" Fenna lacht zachtjes. "Ik kan wel kijken of iemand jouw arm kan breken, zodat we daar politieblauw gips omheen kunnen doen." Dreigt ze, met twinkelende ogen. Liselotte schiet zacht in de lach na Fenna's opmerking. "Hij had gips... Om zijn pols, een jaartje geleden." Ze kijkt Bram aan. "Weet je nog welke kleur dat was?" Fenna kijkt met een grijns naar het duo voor haar. "Nou?" Bram kijkt naar zijn voeten. "Wit." Geeft hij toe. Fenna begint te lachen. "En dan zeg je dat ik een kleur moet kiezen." Verwijt ze hem.

Nog zacht grinnikend valt Fenna's blik op haar benen, en bedenkt ze zich iets. "Ik krijg waarschijnlijk nog een mooi gipsje, als ze m'n knie geopereerd hebben." Ze kijkt Bram aan, die met glimmende ogen terugkijkt. "Wil je dan vragen of ze die alsjeblieft een kleurtje willen geven?" Vraagt hij smekend. Fenna lacht. "Alleen als jij... ervoor zorgt dat ik weer koffie krijg, ze willen me niks geven hier." Haar bruine ogen staan scherp als ze de weddenschap aan Bram voorstelt. Hij glimlacht. "Deal," besluit hij, als hij zijn rechterhand naar haar uitsteek. Een tikje onhandig pakt zij zijn hand vast met haar linkerhand. "Deal." Grijnst ze. Hij knikt, en laat haar hand langzaam los. "Wanneer wordt je geopereerd?" Hij moet even een goed moment bedenken om koffie binnen te smokkelen. "Morgenmiddag." Antwoordt Fenna. Voor Bram kan vertellen dat hij dan een andere weddenschap wil, omdat dat te weinig tijd voor hem is, laat Liselotte wat van zich horen. "Morgen weer, Fen?" Vraagt ze bezorgd, "je bent toch pas gisteren aan je arm geopereerd?" Fenna knikt. "Het is nog niet zeker, maar als ik een goede nacht heb en morgen een goede ochtend doen ze het aan het einde van de middag, anders later pas." Ze haalt haar schouders op. "Komt goed, hoe eerder alles weer vast zit, hoe eerder ik naar huis kan." Zegt ze, met een vermoeide glimlach op haar gezicht.