I Think This Is Fate!/ვფიქრობ რომ ეს ბედია!

მოკლე გზები II

     კაფეში რომ მივედით ჩვენს გარდა არავინ იყო.  ძაან უხერხულად ვგრძნობდი თავს. იმის შემდეგ რაც მე ჩავიდინე, არ ვარ ღირსი რომაპატიოს. ეს დავიმსახურე. ამ ფიქრებში ვარ და უცბათ მეკითხება:

(აბა რას კითხავს ნატასსსს.....)

- რა გქვია???

- მ.მე?- ენის ბორძიკით ვუთხარი

- ხო შენ აბა მე??? - მითხრა ირონიით

- მე ნატა

- მე კი ჯინი- თან გამიღიმა... მის ღიმილს ამ ქვეყნად არაფერი ჯობია

- სასიამოვნოა- უვერხულად ვიცინოდით ორივე და გვითხრეს რომ კაფე იკეტებოდა, უკვე 11 საათი იყო - ომო სახლში უნდა წავიდე, ძაან გვიანია

- მიგაცილებ, რომ არ შეგეშინდეს და ვინმეს ცხვირი არ გაუტეხო- თან ისტერიკულად იცინის

 მე არაფერს ვამბობ და მხოლოდ თავს ვუქნევ

    ქუჩაში მივდივართ, არცერეთი არ ვიღებთ ხმას და არ ვცდილობთ ამ მომაბეზრებელი  სიჩუმის დარღვევას. ნეტა რას წამომიყვანა თუ არაფრის თქმას არ აპირებდა. 

     უცბათ იჭექა, ძაან მაგრად დაიგრუხუნა. მე კიდე შემეშინდა და ჯინს ჩამოვეკიდე კისერზე. ლამის გული გამისკდა, გულის შეტევა თუ არ დამემართებოდა არ მეგონა. მაგრამ ნეტა გლის შეტევა დამმართნოდა... ჯინს ვიყავი მიხუტებული და მის მკერდში მქონდა თავი ჩარგული.  ასი პროცენტით ვარ დარწმუნებული რომ ახლა პამიდორივით წითელი ვიყავი. 

      წვიმის წვეთებმა შეხება დაიწყეს, ვგრძნობდი როგორ ვსველდებოდით, მეც და ჯინიც. გონზე მოვედი და ჯინს მოვშორდი. შშშიიიიითთთთთთ!!!!!!!! ესღა მაკლდა ჯინს მაიკა სულ სველი ჰქონდა..... ქუჩის განათების ფონზე კი მისი სექსუალური კუბიკები კიდევ უფრო სექსუალურად ჩანდა. ვუყურებ და მგონი ვკვდებიიი..... ვერ ვიცოცხლებბ.... მისი კუბიკები..... ამ დროს კი

- სექსუალური ვარ  ხო

     ამის გაგონებაზე ხმა ჩამიწყდა,თან რაღაცნაირად იღიმოდა. ვაიმე ახლა რა ვქნაააა!!!!!!! ნეკოოოოო!!!!!!!!!სულლლ შენი ბრალია!!!!! რა ვუთხრა ახლა!!!!! ძაან მრცხვენია!!!!!!!!!