winter/ Min Yoongi ✔[1.kitap]

❄13

Çıkmazda olmak bu olsa gerek. Kendimi bir labirentin ortasında hissediyorum. Bir çıkmazdan kurtulamadan başka bir çıkmaza girmek gerçekten kötü. Gücümün tükendiğini hissetmekten başka bir şey yapamıyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyor ve bir umut arıyordum. Üzgündüm. Yaptığım ve yapacağım her şey için. Umarım bu sefer doğru yola sapmışımdır.

Bir yudum alıyorum kahvemden. Aynı zamanda Saebyeoka bakıyordum. O ise elleriyle oynuyordu. Bir anda durup kafasını kaldırdı. O da artık bana bakıyordu.

"Çok fazla acı çekiyor olmalısın" evet öyleydim. İnkar edilemeyecek bir acıya sahiptim. Ama bu sadece beni ilgilendirir. Bir başkasını değil.

"Neden yaptın bunu.?" bu bir sorudan çok azarlama cümlesiydi.

"Sen benim yerimde olsan ne yapardın?" işte sevmediğim bir soru daha. Hiç kimse kimse değildir. Empati sadece karşındakinin birkaç cümlesini tahmin etmektir.

"Ben sen değilim." cevabım net ve açıktı. Derin bir nefes alıp konuşmaya devam ettim. Bazı şeyleri açık açık söylememek seni olur olmadık yerlere götürebiliyordu. Benim şimdiki halim gibi.

"Sana beni tanımıyormuş gibi gitmeni söyledim."

"Gidemedim"

"Üzgünüm ama ben senin bildiğin gibi biri değilim. Dünyama olur olmadık herkesi almamaya karar verdim. Çünkü bu dünyaya giren bir çok sey alıp çıkıyor. Geride bir çok enkaz bırakarak. Ve artık ben bunu istemiyorum"

Kaşlarını çatmıştı. Onu kırdığımı görebiliyordum. Ama sonrasında daha çok kırılmasındansa. En başında doğruları bilmesi daha iyidi.

"Senin dünyana girmek istediğimi kim söyledi?" benim ona yaptığım gibi oda beni kırmak istiyordu. Zaten fazlasıyla kırgındım daha ne kadar kırılabilirim ki?

"Benden etkilendiğinin farkımdayım saebyeok. İleride hoşlanacaksın bunuda biliyorum. Sadece daha fazla kırılmanı istemiyorum. Bu yüzden seni ait olduğum karanlığa çekemem"

Sadece dudağının bir kenarı kıvrılmıştı. Alayla güldü.

"Bendeki sadece sana acımaydı yoongi. Senden etkilendiğim felan yok. Sadece vicdanıma bazen söz geçiremiyorum. Yoksa sen kimsin ki? Arkadaşımın arkadaşı?"

Acınacak halde olduğumu biliyordum ama bunu ben değilde başka birisi söylemesi kalbimi acıtmıştı.

'Yoksa sen kimsin ki?' Doğru ben bir hiçim. Ben bir 'kimse'yim. Değersizin tekiyim. Eğer azıcık bile değerim olsaydı Kyoul gider miydi?

Ayağa kalkarak çantasını omuzuna taktı.

"Umarım düyanda mutlu olursun. Müsadenle." diyerek hızla çıkışa gitti.

20 dakika önce iyi olduğumu ve geleceğime dair mesaj attığım Namjoon'un evine doğru yola koyulmak için ayaklandım.

Sanırım şuan en iyi çözümü buldum. İnan bana kyoul bu senin ve sevdiklerim için en iyi çözüm olacak gibi.

Yoonginin bulduğu çözümü tahmin eden var mı? Sizce ne düşünüyor?