Bulutların Ardında -anonim-

BA-4

17/11
~~~

Annem uzun ısrarlar sonucunda karşı komşularımızı kahvaltıya getirmeyi başarmıştı.

Gözüm bir karşımda oturan Selen ve Kaan'a, bir önümdeki tabağa çevriliyordu. Bir taraftan da çatalımda tabağımdaki domatesleri bir oraya bir buraya kaydırıyordum.

Babam Halit Amca'yla hırslı bir şekilde futbol konuşurken, annem ve Melek Teyze diğer tarafımda yemek tarifleri hakkında konuşuyorlardı. Aşçı olan annem her seferinde bu konuda üste çıkmayı başarsa da Melek Teyze'nin de ondan aşağı bir yanı yoktu.

  Kafamı kaldırdığımda Kaan'la göz göze geldik. Bana gülümsedi ve yemeğine devam etti. Dün arkaya doğru olan kıvırcık kahverengi saçları bugün alnına düşmüştü.

  Saate bakıp arkama yaslandım. Domateslerle oynamaya devam edersem kusacaktım.

Bir ayağımı masaya dayayıp sandalyenin öndeki iki ayağını havaya kadırdım ve sallanmaya başladım. Bir geri bir ileri sallanırken sağ elimle de masada ritim tutuyordum. Kendi çapımda eğleniyordum işte.

Masadaki herkese tek tek göz gezdirdim. Babamlar ve annemler hararetlerini hiç bozmadan sohbete devam ediyorlardı. Kaan yemek yiyor, Selen ise hırkasının fermuarıyla oynuyordu. Kimsenin beni duymadığına emin oldum ve devam ettim.

Bir süre sonra Selen fermuarını aşağı yukarı hareket ettirerek ritmime ayak uydurmaya başladı. Bunu farkettiğimde elimi masadan çektim ve Selen'e baktım. Gülümsüyordu. Karşılık olarak gülümsedim.

~~~

Kahvaltı bittiğinde aileler salona geçmişlerdi. Selen ve ben bulaşıkları toparlamak için mutfaktaydık.

Selen'i sevmiştim. Bazen fazla konuşuyor olsa da iyi bir kızdı. Ama bu güne kadar pek arkadaşı olmayan ben, ona nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum.

Fiziği güzeldi. Spor yaptığı belli oluyordu. Uzun saçları aynı Kaan'ınki gibi kıvırcık ve kahverengiydi.

Son bardağı da koyup bulaşık makinesinin kapağını kapattım.

"İşin yoksa bir yerlere gidelim mi ya?"

Pek iş olarak sayılmasa da, bütün gün odamdan çıkmamayı düşünüyordum aslında. Yağmurlu havalar beni pek iyi hissettirmezdi. Ama yıllar sonra biriyle birlikte bir yerlere gitme ihtimali tuhaf gelmemişti.

"İşim yok, gidebiliriz."

Gülümsedi. O kadar içten gülümsedi ki kahkaha atacak sandım ama hiç ses çıkarmadı. Sürekli gülüyordu. Ama bu rahatsız etmiyordu çünkü insanı mutlu ediyordu.

"O zaman ben eve gidip hazırlanayım. Sen de annemlere haber verirsin."

Onaylarcasına kafamı salladım. Hızlı adımlarla apartman boşluğuna çıktı. Mutfağın balkonunda telefonuyla uğraşan Kaan'ın yanına gitmeyi düşündüm. Ama sonra vazgeçtim ve mutfak kapısına doğru ilerlemeye başladım.

"Bana bir bardak su verebilir misin?"

Arkamdan gelen sesle korkmuştum. Arkamı döndüm. Kaan balkon kapısının önünde duruyordu. Nasıl bu kadar sessiz girmişti içeri?

"Tabii."

Dolaplardan birinden su bardağı alıp sürahiden su doldurdum. Bardağı o kadar yavaş aldı ki içindeki su kıpırdamadı bile.

Selen hızlı koşup yürüyebiliyordu. Kaan da hep sakin ve yumuşak hareket ediyordu. Ailecek böyle miydiler yoksa bu ikizlere özel miydi böyle değişik yetenekler acaba.

"Teşekkür ederim."

Kaan suyu içerken başında bekledim ama ona bakmamaya çalıştım. Biri ben su içerken bana baksa içemezdim çünkü.

Suyu bitirip bardağı tezgâhın üzerine koydu. Acaba Kaan da gelecek miydi? Sormalı mıydım? Sormamalıydım.

"Sen de gelecek misin?" Ama sormuştum.

"Nereye?"

"Selen'le bir yerlere gideceğiz de. Gezmek için."

"Gelmeli miyim?"

"İstiyorsan-"

"Tamam geleyim o zaman." Gülümsedi. Bu gülüş tanıdık gelmişti. Aynı yüz ifadesini az önce de görmüştüm. Selen'le gülüşleri bile aynıydı.

  Ne diyeceğimi şaşırdım. Bir kaç kez ağzımı açtım ama ne diyeceğimi bilmiyordum.

"Tamam o zaman, annemlere sen haber ver."

Selen'in bana attığı topu ben de Kaan'a atmıştım.

Bir şey demesini beklemeden mutfaktan çıkıp odama girdim.

~~~

Selamlar!

Nasılsınız?
Bölümleri kısa tuttuğum için hızlı yazıyorum. Beğenmediğiniz bir yer olursa söyleyin olur mu? Ya da aklınıza takılan bir yer.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.❤️

°Ne kadar çabuk kaynaştılar ya dediniz mi?

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

Adios!