same but different (based on after fanfiction)

Part 6

Σκεφτόμουν πως άργησα την πρώτη μέρα στην τάξη...Πολύ άπογοητευτικο για έμενα.Έτσι για να κάνω τον κάθηγητη να ξέχασει το σήμερινο παρακολούθουσα το μάθημα Βιολογιας και σύμμετειχα σύνεχεια.

Κάποια στιγμή άκουσα τον Χαρρυ να μου ψυθιρίζει<κολόφυτο>...δεν γύρισα καν το βλέμα μου σε αύτον. Δεν ήθελα να γίνω θέμα μέσα στην τάξη απο την πρώτη κίολας μέρα.Αρκέτα ρεζιλεύτηκα που άργησα.

<δεν απαντας???> μου ξαναείπε ο Χαρρυ....

Δεν του απάντησα απλά τον αγνώησα εντέλος.. Το μάθημα τελείωσε και παρόλο που λετρύω την Βιολογια ο Χαρρυ με έκανε να μισίσω το σημερινό μάθημα...Άρπαξα τα βιβλία μου και κατευθήνθηκα προς την έξοδο της υπερτεραστίας αίθουσας.

Εμμα...ακούσα καποίος να με φωνάζει με μια βαρία και χοντρή προφορά.... Γύρισα και αντίκρησα τον Χαρρυ. Με πλησίασε γρήγορα προσπαθόντας να μου μιλήσει.

- Πιστεύεις στα αλήθεια ότι χθες στα νεκροταφεία εκλαίγα?? με ρώτησε με ένα ανόητο υφος

- Ναι του απαντησα φοβίσμενα...Ήξερα οτι ο Χαρρυ είναι ενας αλήτης οπότε τον φοβόμουν

-δεν εκλαίγα ομως....δεν κλαίω ποτέ Εμμα...Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να κλάψω...

-Αλλο είδα στα νεκροταφεία ομως...είπα και αμέσως το μετάνιοσα...

-Δεν είδες το πρόσωπό μου υποθέτω...

για να πω την αλήθεια πράγματι δεν είχα δει το πρόσωπο του...άπλα το να βλέπω τον Χαρρυ πάνω σε εναν τάφο με σύγκλονιζε άρκετα...

-σε ρώτησα κάτι Εμμα μου είπε νεύρικα

-Οχι δεν το είδα. Συγγνώμη..είμαι πολύ αφέλης στο να πιστέψω πως κάποιος σαν εσένα θα εκλαίγε

-ετσι μπραβο....Τώρα δίνετου γιατί ακόμα δεν σε χονεύω...

-Τα αισθήματα είναι αμιβαία του είπα και απομακρύνθηκα από αυτόν τον κόπανο...Μακάρι να μην χρειαζόταν να τον ξαναδώ ποτέ ευχήθηκα...αλλά δυστυχώς θα πρέπει να μοιράζομαι τον ίδιο πάγκο στο εργαστήριο για ολή την χρονία...

Σοβαρά τώρα...Πρεπεί να βρω νέους φίλους...Η παρέα με την Μπριτ δεν ειναία ασχήμη ειναί πολύ καλή αλλά δεν ταιριαζώ μαζί της..εννοώ γενικά με την παρέα της...Επίσεις ο Χαρρυ δεν με συμπαθεί οπώς και εγώ εκεινόν οπότε δεν μπορούμε να είμαστε στην ίδια παρέα...

Περπατόντας στο διάδρομο συνάντησα την Ροκι...Αμέσως με πλησίασε και μου μίλησε...φτάσαμε μεχρυ τους κοιτώνες μαζί...

Συζητούσαμε για τις σπουδές μας ..Μου είπε πως θα ήθελε να γίνει νομικός οπότε δεν θα ήθελε αργότερα να εμφανίζετε στα δικαστήρια με ταττου και τρέλα μαλλιά...της είπα για το δικο μου ονείρο να γιίνω ιατρός γεννετολογός για την ακριβεία και ενθουσιαστήκε αφού τη  εξήγησα τι είναι γιατί πιστευέ πως ήταν ο μαιυτήρας...

σταματήσε εξώ απο την πόρτα του κοιτώνα μου...

-Λοιπόν εδώ είναι ο κοιτωνας μου..απέναντι απο τον δικό σου μου είπε με ένα πλατύ χαμόγελο

-ωραία...ανταπέδωσα με ένα χαμόγελο

-οτι χρειαστείς χτύπησε μην διστάξεις... μου είπε ευγενικά και άνοιξε την πόρτα της..

μπήκα στον κοιτώνα μου και στο κρεβάτι της Μπριτ καθόταν ο Χαρρυ...

Τι θελεί πάλι εδώ??? δεν τον αντέχω,,,γιατί βρίσκετε οπού είμαι και εγώ???? Πρέπει να μιλήσω αργότερα με την Μπριτ για το θέμα του κλειδείου που εχει ο Χαρρυ...προς το πάρρον πρεπεί να τον αντιμετωπίσω....

{ελπιζω να σας αρεσει....στο μεταξυ φολλου το ινσταγκραμ μας same_but_different_fanfiction και το τουιτερ μας @same_but_differ ..... <3 love you all το επομενο θα μπει λογικα απο Αναλιδα η Θεοδωρα <333}