DÜŞÜNDÜKLERİM

Neredeyiz?

   Biz şuan nerdeyiz biliyomusunuz?

      Biz tam şuan ölümle yaşam arasındaki o ince çizgideyiz. Gözlerimiz yaşamda takılı zihnimiz ölümde...

       Ölüme karşı bir adım atacağız beynimiz izin vermiyor ayağımız hareket etmiyor "yaşa" diyor. Sanki şey der gibi "ölemezsin". İnatla hareket ettirmeye çalıştıkça ayağını beynin  sana karşılık veriyor."daha gençsin. Çekecek acın var, onlar beklerken ölemezsin".

      Yaşama bir adım atacaksın bu sefer kalbin engel oluyor ayağına "yeter" diyor. "Yeter daha fazla mı acı çekmek istiyorsun? Daha fazla mı yaşarken öleceksin?"

      Bekliyorsun. Her daim bir adım atmaya hazırsın ama bekliyorsun. Ne ileri gidip ölüyorsun ne de geri gelip yaşıyorsun.

     O çizgide sonsuzu bekliyorsun!

     Çekmediğin acıların gelmesini, dinlediğinde canını yakan şarkının tekrar çalmasını, umudunun her seferinde kırıldığı yerden tekrar kırılmasını, aynı şeyler için tekrar üzülmeyi ve ağladıktan sonra aldığın kesik kesik nefesleri almayı bekliyorsun.

     Biliyorsun ölüm en iyisi ve birde acısızsa...
     Fakat ölemiyorsun ki.
    
     Ölümü düşünecek kadar cesaretin var ama ötesi yok işte. En çok bu yakıyor zaten canını. En iyi kaçış yolunu bildiğin halde bu dünyadan kaçamaman...

       En çokta şeyi düşünüyorsun. Ölürsen kimlerin senin için üzüleceğini. Öyle merak ediyorsun ki bunu...

     İçten içe kendine soruyorsun.
Ya unutulursam bir gün?
Ya kimse beni hatırlamadan yaşarsa?
Ya silinirsem kalplerinden ?

    Peki ya sor kalbine kaldırabilir mi kalbin bunları ?

    Ha birde şey var sen ölürsen düşünmekten uyuyamadığın gecelerin hesabını kim soracak? Gerçi yaşasanda sen sorabilecek misin ki? O kadar cesaretli misin?

    Tak kulaklığını çık sokağa. Ama öyle herkesin olduğu bir vakit değil.

     Çık herkes uyurken ne de olsa uyuyamayacaksın! Ne bekliyorsun ki? Ne yaşayabiliyorsun ne de ölebiliyorsun. Çık sokağa ve aç bir müzik ama böyle damardan olsun. Her duyduğunda canın yansın belki yaşıyormuş gibi hissedersin o zaman.

     Aç müziği ve düşün,Sadece düşün. Her zaman yaptığın gibi. Merak etme zor olmayacak.

     Düşün kırdığın insanları seni kıranları, üzenleri...

     Seninkiler fazla değil mi? Herkesten çok sen kırılmışsın yine. Düşündün neden hep böyle olur diye. Neden hep ben kaybediyorum diye...

     Dostum inan bana bu dünyanın asıl kazananları sen, ben, o, biziz, bizleriz...

     Emin ol senin yalnızlığına ulaşmak isteyen bir çok insan var.

     VE BURDAN TÜM BİZİ MERAK EDENLERE SESLENİYORUZ

     Biz neredeyiz biliyor musunuz?

      Biz kelimelerin anlatmadığı, masallarda geçmeyen, kendi dünyanızda depresyonda diye tanımlandırdığınız insanların bulunduğu, bütün kötü sonsuzların olduğu, sizin yalan dünyanız aksine gerçek olan dünyanın içindeyiz!

      Bizler sizin yalanlarınızdan uzaklaşmak için kulaklık takan insanlarız.
     
      Biz gülüşlerini gözyaşlarına maske yapan insanlarız...
 
      Biz yalanın aksine doğruyu yaşayan insanlarız...

      Şunuda unutmayın! Siz ne kadar inkar etsenizde bizler varız ve burdayız. Ve kimsenin bilmediği şeyler biliyoruz...

..................................................iremnuryaren........