First Love / M Y G

26

Herşey çok güzeldi, aramız düzelmişti hiçbir problem yoktu ve eski Yoongi geri dönmüştü.
Şuanda da dizime yatmış uyuyordu, saçlarını okşuyordum bende.
Aldığı nefesleri kesik kesik çıkıyordu dudağından, hoşuma gitmişti.
Yavaşça kafamı eğdiğimde uyumadığını ve bana hayranlıkla baktığını gördüm.

"Hey uyumamış mıydın sen?" Dediğimde muhteşem dudaklarını araladı ve konuşmaya başladı.

"Kokun o kadar güzel ki beni sarhoş etti, burnuma kokun geldikçe uyuyamıyorum, koklayasım geliyor."

"Vay, vay ne bu romantiklik?" Dediğimde sırıtmıştım. O ise gözlerini devirip dudaklarını büzmüştü.

"Ben hep romantiktim, Eun Hee saçmalama."

"Hı hı, tabi." Diyip sırıtmaya devam ettiğimde onu kızdırmak hoşuma gitmişti.

"Sinirli halime bayılıyorsun sanırım, bir saniye olsun beni sinir etmekten vazgeçmiyorsun da?"

"Evet o sinirli haline, ayrı bir aşığım." Dediğimde sonunda gülümsemişti.
Bende beklemediğim bu, cesaret yüzünden şaşkındım.
Ertesi sabah yanımda Yoongi'yi görmeyince korkmuştum. Gözlerimi odanın içinde gezdirirken yavaşça yataktan kalktım.

"Yoongi?" Dediğimde içeriden:

"Efendim bebeğim?" Demesini duymuştum. Rahatlayıp mutfağa ilerlediğimde Yoongi'yi ve yemek yapma çabasını görmüştüm.
Ahah gerçek miydi bu? Min Yoongi yemek mi yapıyordu?
Ölsem, inanmazdım.

"Sen ciddi misin?"

"Nasıl yani?" Dediğinde, gülmekten kızaran yanaklarımı saklamaya çalıştım.

"Yemek mi, yapıyorsun?"

"Tabiki de yapıyorum, biricik sevgilim aç mı kalsın?"

"Biricik sevgilin, zaten her gün yemek yapıyor, sen niye?"

"Aman Eun Hee abartma sevgilim, alt tarafı yemek yapıyorum işte çok lezzetli olacak."

"Umarım." Diyip kahkaha attığım an, Yoongi'nin öldürücü bakışları ile karşılaşmıştım.
Gülerek yanına gittim, sanırım gönlünü almam gerekiyordu.
Yanağına ufak bir öpücük bıraktım.
"Yoongi şaka yaptım biliyorsun." Dediğimde gülümsedi, gülümsemesi bana huzur veriyordu. Bıraksa yıllarca gülüşünü izlerdim.
"Tamam Eun Hee ama ayak altında dolaşma!"

"Emriniz olur." Dedim ve karnımın ciddi anlamda aç olduğunu anladım.
"Çok çok ve çok acıktım."

"Bekle sevgilim, Yoongi, senin için mükemmel bir kahvaltı hazırlıyor."

"Umarım zehirlenmeyiz." Dedim ve koşarak mutfaktan çıktım. Kahkahalar atıyordum.
Hızlıca yatak odamıza girdim, ve kendimi yatağa bıraktım.
Bir insanın bir insana bu kadar huzur vermesi normal miydi?
Bu adam nasıl oluyordu da beni kendine hapsediyordu?
Ah Yoongi beni nasıl bu kadar, etkileyebiliyorsun?
Ben bunları düşünürken yanıma gelen Yoongi'ye baktım yanıma uzandı ve bana iyice sokuldu.

"Ne oldu şef, Yoongi?" Dediğimde güldü.

"Hiç sıkıldım."

"Yemek ne olacak?"

"Pişiyor, merak etme yanmaz daha yeni, yaptım."

"Umarım." Dediğimde bana dil çıkarttı, gülerek alnını öptüm ve konuşmaya başladım:

"Hiç ayrılmayalım, olur mu?"
~
"Sonsuza kadar Eun Hee, sonsuza kadar..."