Küçük Berdel [ TAMAMLANDI ]

Kavuşma

Sonunda bir evin önünde durduk ama biraz  fazla heyecanlı ve tedirginim ne yapacağımı yada nasıl davranacağımı bilmiyorum yada ne diyeceğimi derin bir nefes alıp anlamsızca Ahmet Baran'ın yeşil gözlerine baktım ve .

- Hadi artık gidelim .

Dedim ve Ahmet Baran beni sorgularcasına ve emin olmak için tekrardan .

- Emin misin karşılığını unutmadın değil mi eğer şimdi istersen vazgeçme şansın var .

Dedi ve ben onu ve bu ahlaksız teklifini mecburen olsa da kabul ettiğimi doğrularcasına olumlu bir şekilde kafamı salladım ve sonunda ikimizde arabadan çıktık evin önüne doğru ilerledik kapının önüne geldiğimizde Ahmet Baran zile bastı ve ben heyecandan onun elini tutum inanmıyorum nasıl böyle bir şapşalık yaptım .

Ahmet Baran onun elini tutmam karşılığında tuttuğum eline baktı sonra da bana şaşırarak baktı ve elimi daha da çok sıktı ama kapı açılmamaya başlayınca içime bir şüphe ve bir endişe düştü ve elimi hemen bu tedirginliğinen çektim tam ağlamaya başlayacak ken Ahmet Baran cebinden anahtar çıkarıp kapıyı açtı ve içeri girdik ve işte o an tamda beklediğim o an kapının açılmasıyla karşımda annemi görmem bir oldu .

Uzun zaman sonra annemi görmenin verdiği şok bana büyük bir hareketsizlik getirdi anneme sadece öyle baka kaldım ama annemi eli yüzü morluklar içinde görmek biraz  beni üzdü ve annem bana kollarını açıp .

- Gel !

Dedi ve daha yürümeyi yeni öğrenen çocuklar gibi anneme koştum ve ona sıkıca sarıldım ve .

- Seni çok ama çok özledim anne .

Dedim ve sıp sıkı sarıldım özlediğim o anne kokusunu içime çektim tüm ciğerlerine annemin kokusu doldu ben annemim kollarına kendimi sadece bırakmış ken annem geri çekildi ve şaşırtıcı bir şekilde Ahmet Baran'a bakıp gülümsedi ve ona .

- Tekrardan teşekkür oğlum kızımı bana geri getirdin .

Dedi ve Ahmet Baran annemin yanına geldi ve oda annemin elini öptü annemde ona sarıldı ama dur bir dakika burada ne oluyor ki şimdi annem Ahmet Baran'ı bu kadar iyi mi tanıyor ki oğlum diyor ve annemle geçip bir koltuğa oturduk ve uzun uzun uzun sohbet ettik saat çoktan gece 03:00 dı Ahmet Baran'da inanmıyorum aptal şey seni .

Ahmet Baranda oturduğu koltukta uyuyu vermiş annem bana .

- Düğün ne zaman kınayı kaçırdım mı ?

Dedi tek düşüne bildiği buymuydu ama bir dakika ben Baran'la evleneceğimi söylemedim ki tabi ya Ahmet Baran söylemiştir annemin Ahmet Baran'ı anlatmasından ve övmesinden birbirlerini iyi tanıdıkları belli gerçi annem bana yaklaşık üç aydır onu tanıyorum ve sizin evleneceğini ve birbirinizi çok sevdiğimizi hatta bunun için neymiş ben taaaa.... Urfaya kadar gelmişim neymiş babamın rızasını almak içinmiş .

Ehhh... Şakamı be batsın babamın kendisi de vereceği rızada kimse değil de ben mi Ahmet Baran'ı seveceğim şaka ya şaka olabilecek türden de değil eğer şimdi ben bu sevme işine şaka dersem kimse bir daha şaka yapmaz kesin .

Annem bana .

- Onu yukarı odasına çıkar .

Dedi harika daha neler öğreneceğim kim bilir yuh ama ya ben bu ayıyı nasıl kaldırayım bebek mi ki ben onu yatağına kadar götüreyim ama anneme de gözündeki iyi ve mutlu gelecek çizen çift hayalini de bozduramam çünkü üç yıl boyunca çok ağır işkenceler çekmiş ve  tam ölecekken Baran kurtarmış bende anneme sadece gülümseyerek cevap verdim ve annem gelip alnımdan öptüve bana .