Babamın yeni işinden dolayı İstanbula geleli 3 gün olmuştu.
Sabah alarmın sesiyle uyandığımda hızlıca üstüme yeni okul kiyafelerimi giyindim. Babamın benim için günlerce araştırmaları sonucunda özel bir lise bulmuştu. Bu sene son senem herşeyin güzel geçmesini umut ediyorum . Çünkü ilerde liseye dair hatırladığım tek şeyin uzaktan arkadaş gruplarını izlemek değil de o 'popüler' arkadaş grubunun bir üyesi olmak. Çok şey istemiyorum ailemin durumu gayet iyi derslerimde de başarılıyım dış görünüşümüme gelince de gayet güzel olduğumu düşünüyorum sarı belime kadar uzanan saçlarım ve mavi gözlerim var zayıf ve boylu bir kızım.
Ama bu zamana kadar arkadaşım Hazal dışında kimse benimle arkadaşlık etmek istemiyor ya da ben fazla bu durum için uğraşmıyorum. Hazal hep bana dışarıdan insanlara çok soğuk baktığımı ve sanki onlardan iğrendiğimi belirten bir yüz ifadesi takındığımı söylüyor ama ben öyle düşünmüyorum sadece biraz insanlara karşı maske takmanın gerekli olduğunu düşünüyorum hepsi bu kadar. Düşüncelerimden sıyrılıp merdivenden aşağıya indim annem her zaman ki gibi döktürmüş yine.
"Günaydın" dedim sesim neşeli bir şekilde annemle babama. "Günaydın kızım heyacanlımısın bakalım yeni okulun için" dedi babam. "Birazcık" diye karşılık verdim.
Kahvaltıda daha fazla sohbet etmemiştik. Yemeğimi bitirdikten sonra ilk gün olduğu için babam bırakıcak okuluma. Arabaya bindik ve 'yeni' okuluma doğru yol aldık.
Okula geldiğimizde babama veda edip arabadan indim. Nerdeyse eski okulum kadar büüyüklükte bir okuldu bahçede bir sürü öğrenci vardı. Bi an sanki herkesin bana baktığını zannettim ama kimsenin beni gördüğü yoktu. Hemen içeri girdim ve müdürün odasını aramaya başladım bulduğumda kapıyı tıklattım ve içeri girdim. 15 dakika sonra müdür beni sınıfıma götürmek için teklifde bulundu bende itiraz etmedim çünkü okulda hiç bir yeri bilmiyordum. Koridorda ilerlerken bir sınfın önünde durdu ve kapıyı açtı.İçeri girince onu takip ettim ve sınıfa;
"Arkadaşlar bu yeni sınıf arkadaşınız Ayliz Güven" dedi bütün gözler bana çevrilmişti yanaklarıma doğru hücüm eden kanı hissede biliyordum. Müdür bana dönerek "hadi kızım boş bir yere otur" dedi. Müdür sınıfdan çıkınca dediğini yaptım ve cam tarafında orta sıralarda bir kızın yanına oturdum.Kız bana gülümseyerek "Meraba ben Sedef" dedi."Bende Ayliz" dedim ve ellerimizi tokuşturduk.Dersde bir kaç kez daha konuşmuştuk Sedefle sonra o dersi dinlemeye dönününce bende camdan dışarıyı izliyordum.Bahçeye hızla giriş yapan siyah Lamborghini dikkatimi çekti.
İçinden çıkıcak kişiye odaklandım ve çıktı 'OHA' bu erkekse dünyadakiler ne diye düşünmeye başladım.Arabanın içinden tam bir meteor çıktı. Kumral saçları delicesine parlak mavi gözleri kaslı yapısıyla tam bir afetti. Çocuğu izliyordum bahçede ama o okula girmedi ağaçların olduğu koruluğa doğru ilerledi. Eğer ben Ayliz Güven'sem kesinlikle tenefüste oraya gidicektim ve o çoçukla tanışıcaktım.
EVETT ARKADAŞLAR İLK HİKAYAEM BİRAZ ACEMİYİM. EĞER HATALARIM VARSA AFFEDİN. VOTE'LEMEYİ UNUTMAYALIM. :))
