same but different (based on after fanfiction)

Part 7

-Τι κάνεις εσύ εδώ;(Του λέω τρομερά εκνευρισμένη από το όλο θέμα)

-Σου είπα θα έρχομαι όποτε θέλω.(Μου απαντά με την βαριά φωνή του)

-Ξέρεις να πέρνεις ένα τηλέφωνο ή κάτι!(Του απαντώ φωνάζοντας)

-Η Μπριτ μου είπε το οκέι ότι μπορώ να έρχομαι δεν σου φταίω.(μου λέει και σηκώνει τα χέρια του)

-Τέλος πάντων,σε παρακαλώ μπορείς να φύγεις για 10 λεπτάκια να ξεντυθώ;(ρωτάω,όχι πλέον φωναχτά)

-Όχι!(Τι;Είπε όχι;Είπε όχι)

-Τι;(ρωτώ

-Δεν θέλω!(απαντά)

-και θα ξεντυθώ μπροστά σου;(ρωτάω και ταυτόχρονα  ντρέπομαι)

-Ναι!(απαντά τόσο φυσικά λες και θα πιω καφέ)

-Τι λες Χάρρυ!Θα γυρίσεις απ'την άλλη οκ;(τόσες ώρες βασανίζομαι να λύσω τα προβλήματα μου με τον πιο ήλιθιο άνθρωπο που έχω γνωρίσει)

Ο Χάρρυ γύρισε και επιτέλους έβαλα την φόρμα μου και μια απλή άσπρη μπλούζα και της σαγιονάρες μου.Ο Χάρρυ γύρισε και περίμενε ανυπόμονο την Μπριτ προφανώς θα πηγαίνανε σε κανένα πάρτι ή πιθανότατα σε κανένα νεκροταφείο,τέλος πάντων.Η Μπριτ μπήκε γρήγορα μέσα μαζί με τον Λιαμ που προφανώς ήταν το αγόρι της γιατί στο νεκροταφείο αγκαλιαζόντουσαν φιλιόντουσαν αλλά που ξέρεις αυτή η παρέα όλα μπορεί να τα κάνει από όσα έχουν δει τα ταλεπωρημένα ματάκια μου.

Η Μπριτ και ο Λιαμ πιστεύω ταιριάζουν,συμπάθησα αρκετά υπερβολικά την Μπριτ και δεν θέλω να την στεναχωρίσει κανένας,δεν ξέρω αν θα κλαίει ή θα τα σπάσει όλα αν γίνει κάτι τέτοιο,χαχ.

-Εμμα τι κάνεις;(μου λέει η Μπριτ και με αγκαλιάζει σφιχτά και στοργικά πραγματικά νιώθω τόσο αδύναμη)

-Καλούτσικα μωρέ εσείς;(Λέω και κοιτάζω και τον Λιαμ χαμογελώντας καθώς λέω το εσείς)

-Καλά είμαστε και εμείς(Απαντάει ο Λιαμ και φιλάει την Μπριτ.Αωω τι γλυκό!)

Τότε η Μπριτ προσπαθεί να μιλήσει αλλά ο ήχος του κινητού μου την κάνει να σταματήσει.)

Τηλέφωνο:

-Ναι;(λέω)

-Εγώ αγάπη μου ο Νάθαν(λέει ο Νάθαν με γλυκιά φωνή)

-Ααα μωρό μου τι κάνεις;(Λέω και βλέπω τον Χάρρυ να κοροϊδεύει προφανώς τον Νάθαν αλλά γιατί;)

-Καλά είμαι εσύ;Πώς πάει το πανεπιστήμιο;(με ρωτάει)

-Καλά είμαι,και το πανεπιστήμιο εύκολο!!!

-Ελπίζω να διαβάζεις και να μην κάνεις παρέα με αυτούς τους γορίλες!(τι;γορίλες;δεν μ'αρέσει να τους εκφράζει έτσι αλλά ο Νάθαν τώρα μόνο οι υπολογιστές τον νοιάζουν και λίγο λιγότερο νοιάζετε για εμένα αλλά τέλος πάντων)

-Εμ δεν είναι γορίλες,έχουν μια άλλη προσωπικότητα!(Λέω και το εννοώ,θα του πω να σταματήσει αυτό δεν θέλω να μαλώσω μέσω τηλεφώνου,αλλά δεν θέλω σχετικά με τον Νάθαν,τώρα αυτήν την στιγμή)

-Καλά ό,τι πεις μικρή μου!(Αυτό το μικρή μου έχω να το ακούσω κάτι χρόνια αλλά εντάξει)

-Εμ τα λέμε μετά έχω να διαβάσω αύριο γράφουμε διαγώνισμα και δεν θέλω να μην πάρω καλό βαθμό,φιλιά!(Αύριο δεν έχω διαγώνισμα,του είπα ψέματα,δεν θέλω να του λέω αλλά αυτήν την στιγμή με νοιάζουν άλλα θέματα)

-Εντάξει γειαα(μου λέει και το κλείνουμε)

Τέλος τηλεφώνου

-Είχαμε διαγώνισμα;(Ρωτάει ο Χάρρυ)

-Όχι!(Του λέω χαμογελώντας αλλά δεν ήξερα τι θα μου πει)

-Ψέματακια ε;Τι καλή μωρέ.Ο Νάθαν θα ξανάρθει έτσι;Εε μάντεψε ποιος θα του πει όλοι την αλήθεια!(μου λέει με ειρωνικό χαμόγελο)

-Δεν θα τολμήσεις!(Δεν το πιστεύω είναι χαζός)

-Κι όμως!Τα λέμε Έμμα(Λέει και φεύγει από το δωμάτιο)}

Εγώ,η Μπριτ και ο Λιαμ έχουμε μείνει με ανοιχτό στόμα,βέβαια τι άλλο περιμένεις από αυτόν τον άνθρωπο μάλλον όχι άνθρωπο μουλάρι!